"สวัสดีครับคุณเจ้าเอย ขอโทษด้วยนะครับที่ตอบช้าไปหน่อย" อติวิชญ์เห็นข้อความของเจ้าเอยแล้วได้ตอบกลับมาช่วงสายในตอนที่เธอเพิ่งจะพักเบรคการสอนหนังสือเด็กๆ
"สวัสดีค่ะคุณหมอเจ้าเอยแค่ส่งข้อความทิ้งเอาไว้กะว่ารอคุณหมอสะดวกตอบเมื่อไรก็ได้ค่ะ" เธอตอบกลับอย่างเกรงใจ
"ผมได้โทรสอบถามไปยังลูกศิษย์พระอาจารย์ที่วัดแล้ว ทราบว่าท่านไปออกธุดงค์ยังไม่แน่ใจว่าจะกลับมาเมื่อไรครับ" อติวิชญ์ส่งข่าวว่าเขาได้ช่วยสอบถามให้แล้วในเรื่องที่เธอขอ
"ไม่เป็นไรค่ะ เจ้าเอยรอได้" เธอรู้สึกผิดหวังที่ได้รู้คำตอบ
"แต่ผมว่าเราไปทำบุญที่วัดกันก่อนก็ได้นะครับเผื่อว่าคุณเจ้าเอยจะได้สบายใจและสงบขึ้น นัดเจอกันที่ไหนดีผมพาคุณเจ้าเอยไปเองครับ" เขาชวนเธอไปทำบุญแทน
"เกรงใจหมอติญญ์จังเลยค่ะ" ใจหนึ่งอยากไปแต่เธอก็เกรงใจหากต้องให้เขาพาไปหลายรอบ
"ไม่ต้องเกรงใจครับเราคนกันเองรู้จักกันทั้งนั้น" เขาเสนอด้วยไมตรีอย่างจริงใจและเริ่มมีความสน
