ไม่ให้ไป
865 Words
[ วีเนล ]
แกร๊ง!
ประตูห้องที่เปิดออกเผยให้เห็นร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตปลดกระดุมสองสามเม็ดให้พอได้เห็นแผงอกกำยำของเขา
"ไมล์~ นายมาช้า" ฉันวิ่งไปหาคนตัวโตที่เปิดประตูเข้ามาแล้วทำหน้ายู่ใส่เขา
"โทษทีรถมันติด"
"อื้ม ไม่เป็นไร" ฉันบอกด้วยรอยยิ้มหวานคนตัวโตเลยก้มลงมาก้มลงมาหอมแก้มฉันฟอดใหญ่
"เก็บของแล้วใช่ไหม?"
"เรียบร้อยแล้ว" ฉันบอกอย่างเสียงใสแล้วชี้ไปที่กระเป่าใบไม่ใหญ่นักที่ใส่เสื้อผ้าและของส่วนตัวเล็กๆน้อยๆ
"งั้นไปกัน" พันไมล์เดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินมากุมมือฉันเอาไว้ให้เดินไปพร้อมกับเขา
ฉันเดิมตามพันไมล์เข้ามาในบ้านหลังใหญ่ของเขาซึ่งบ้านหลังนี้ฉันเคยมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วจึงไม่แปลกที่ฉันจะคุ้นชินกับที่นี่
"หิวยัง" พันไมล์เอี้ยวตัวกลับมาถามฉัน
"อื้ม หิวแล้วอ่ะ" ฉันพูดพลางลูบท้องตัวเองประกอบไปด้วย
คนตัวโตที่เห็นว่าฉันทำท่าทางประกอบก็กระตุกยิ้มมุมขึ้นทันที
"รู้แล้ว เดี๋ยวหาไรให้กิน" พันไมล์บอกเสียงเรียบแล้วพาฉันขึ้นมายังห้องนอนของตัวเอง
"ให้ฉันนอนกับนายเหรอไมล์" ฉันย่นคิ้วถามอย่างสงใสเพราะปกติถ้าฉันจะค้างก็ต้องนอนที่ห้องรับแขกเป็นประจำ
"อืม" พันไมล์ตอบกลับหน้านิ่ง ซึ่งฉันก็ไม่อยากจะทักท้วงอะไรให้มากความตอนนี้ทั้งง่วงแล้วก็หิวมากๆด้วย
"ไมล์ฉันหิวจนไส้จะขาดแล้วนะ" ฉันบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังว่าตอนนี้ฉันหิวมากจนแทบจะกินเขาได้ทั้งตัว(ได้เหรอ?)
"หึ ไส้เธอเคยว่างจากของกินบ้างไหมเนล"
"นายก็รู้ว่าฉันขาดของกินไม่ได้" ชีวิตฉันเกิดมาเพื่อกินเลยนะ
"ตัวแค่นี้ทำไมกินเยอะจังวะ" คนตัวโตวางมือหนาของเขาลงบนศีรษะเล็กของฉันแล้วออกแรงโยกไปมาเบาๆ
"อื้อไมล์ผมฉันยุ่งหมด" ฉันบอกพร้อมกับปัดมือหนาออก แต่คนตัวโตกลับยกยิ้มชอบใจที่ได้แกล้งฉัน
ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วจึงเดินลงมาข้างล่างตรงไปยังห้องครัวที่ก่อนหน้านี้พันไมล์บอกให้ฉันอาบน้ำก่อนแล้วค่อยตามเขาลงไป
"ทำไมไม่ไปว่ะไอ้พันไมล์กูอุตส่าห์ถ่อมาถึงบ้านมึง" เสียงโวยวายที่ดังมาจากในครัวทำให้ฉันนึกสงสัยว่าใครมาหาพันไมล์เอาตอนนี้
"กูไม่ว่าง" เสียงของพันไมล์ที่ตอบกลับเรียบนิ่งและเย็นชาเหมือนทุกๆครั้ง
ฉันเลยเดินเข้าไปในครัวไม่สนว่าตอนนี้พวกเขาจะคุยธุระสำคัญอะไรกัน มันห้ามความหิวของฉันไม่ได้
"ไมล์เสร็จยังหิวแล้วนะ" ฉันบอกพร้อมกับเดินเข้าไปหา แต่สายตากลับมองไปยังร่างสูงอีกคนที่ยืนพิงเคาน์เตอร์ครัวอยู่ข้างๆพันไมล์
"อยู่นี่ด้วยเหรอวีเนล" ศิลายกยิ้มแล้วเอ่ยถามขึ้น ฉันลืมหมอนี่ไปได้ยังไงกัน ศิลาเป็นเพื่อนของพันไมล์ทำให้ฉันรู้จักกับเขาไปด้วยแต่ก็ไม่ถึงกับสนิทกันมากนัก
"ใช่แอร์ที่ห้องฉันเสียอ่ะ นายแต่งตัวจะไปไหนศิลา" ฉันเดินไปหยุดข้างพันไมล์ที่ไม่ไกลจากศิลาเท่าไหร่ เห็นเขาแต่งตัวหล่อจัดเต็มขนาดนี้คงไปหาสาวชัวร์
"จะมาชวนไอ้พันไมล์ไปคลับไม่รู้ว่าเธอก็อยู่นี่ด้วย ไปด้วยกันไหมวีเนล"
"ไป/ไม่ไป " ฉันอ้าปากค้างเมื่อพันไมล์ชิ่งตอบปฎิเสธแทนฉัน
"ฉันบอกจะอุ๊บ!" เสียงของฉันถูกกลืนหายไปทันทีเมื่อพันไมล์ยัดเมล่อนที่เขาหั่นมันเป็นชิ้นใส่ปากฉัน
"มึงอยากไปก็ไปเองไอ้ศิลาไม่ต้องชวนเนลไป" เมื่อเห็นว่าฉันไม่ตอบโต้แล้วเคี้ยวเมล่อนในปาก พันไมล์ก็หันไปต่อว่าศิลาที่ทำหน้างงๆอยู่
งู้ยยย เมล่อนนี้หวานจัง>#<
"อะไรวะ เนลเธออยากไปไหม" ฉันพยักหน้าหงึกหงักเป็นการให้คำตอบเพราะในปากยังเต็มไปด้วยเมล่อนแถมพันไมล์ยังป้อนมาให้อีกชิ้นไม่ให้ปากฉันว่างได้เลย
"พูดไม่รู้เรื่องเหรอวะไอ้ศิลา มึงจะไปหาสาวก็ไม่ต้องพาเนลไป"
"วีเนลไปกับกูแล้วกูจะหาอีกทำไมวะ" ศิลายกยิ้มแต่ดูเหมือนว่าคำตอบของเขาจะทำให้พันไมล์ไม่สบอารมณ์เข้าเต็มๆ
"มึงอย่ากวนตีน" พันไมล์ตอบเสียงนิ่งดูน่ากลัว แล้วหันมามองฉันด้วยสายตานิ่งๆ
"อะ อะไรอ่ะ" ฉันเอ่ยถามตะกุกตะกักเมื่อถูกคนตัวโตจ้องมองมาแบบนั้น
"ไม่ต้องไป"
"....."
"ถ้าไม่อยากให้ฉันหัวร้อนก็ห้ามไป"
- Writer
