Last Kiss [Last Duology #1] (Tagalog)

CHAPTER 03

LAST KISS

CHAPTER THREE

Primo's point of view

“H-huh? What do you mean, A-ate? Nasa library nga kasi ako—”

“Oh, come on, Cut the crap already, Baby Primo. Alam naman nating lahat na hindi tayo magaling mag-singaling hindi ba? And, Also, I can clearly see you from here, Primo,”Malakas akong napa-singhap sa narinig ko. “Look, Primo! May babaeng kumakaway sa direksyon natin,”Carol said. Ini-on-hold ko muna ang Call at tinanong si Carol. “I can’t see them, Carol, but... Ahm, Can you tell what the car looks like? Hindi ko kasi talaga makita eh, blur lang ang nakikita ko,”napakamot naman ako sa batok.

“Right, I’m sorry, I forgot. The car is in the color black, and it’s brand is Ford, The latest model, I think. And yung babae naman na kumakaway— Oh my gosh! Is that Hazel? Hazel Javier? The Model? OMG!”Carol Exclaimed.

At kumaway pa talaga si Ate. Tss.

And confirmed. It’s really them, base sa paglalarawan ni Carol kanina. “Oh, Who’s that pretty young lady beside you, Baby boy?”bakas sa boses ni Ate ang pang-aasar. She’s teasing me. She likes teasing me. “May kasamang babae si Bunso? At nasa rooftop pa talaga silang dalawa?”Rinig ko pang pakikisawsaw ni Kuya sa usapan. “Yuck, Jazee, Kadiri ka, Ang dumi niyang ini-isip mo,”Agad naman akong pinamulahan ng pisngi sa sinabi ni Ate Hazel. “What? Wala naman akong sinabi, ah? Ikaw yung madumi ang isip, kadiri ka, Sis,”pag-tanggi pa ni Kuya.

Bakit parang ang init ng pisngi ko? Pati rin ng tenga ko? Atsaka yung buong katawan ko? Wala naman siguro akong lagnat.

“Primo, May problema ba? Pulang-pula ang mukha mo, may lagnat ka ba?”The moment na lumapat ang likod ng palad ni Carol sa noo ko ay agad akong napalayo ng may maramdaman akong kakaiba. Para bang may kurtenteng dumaloy sa katawan ko. Kagaya nalang kanina nang mag-handshake kami ni Carol. Para bang may Electricity. Weird.

“Our Baby is blushing,”natauhan nalang ulit ako nang marinig kong parehong tumawa si Kuya at Ate.

“Stop making fun of me, We didn’t do anything, okay?”I said, clarifying. “May sinabi ba kaming may ginawa kayo? May sinabi ba tayo, Jazee? Wala naman ‘di ba?”tumawa ulit sila. Mariin nalang akong napapikit at umilling-iling. These two, Ugh!

“I’ll explain it to you two, later ate, and also, pwede bang sunduin ko ako sa gate? i want to go home, I just don’t feeling like arrending my classes,”I said, sighing. “You better be, You better tell us and explain to us everything, Primo, Specially, kung anong ginagawa niyo diyang dalawa sa taas,”Ate said and dropped the call.

“Thank you, C-carol, But I think I need to go already,”Pagpapa-alam ko pa at dali-daling kinuha ang bag ko at inayos iyon at isinukbit ko iyon paraharap para hindi kita ang mantsa na galing sa sapatos ni Brandon. “S-salamat pala u-ulit, naabala pa kita,”nahihiya kong saad at napakamot pa sa batok ko. Inayos ko rin ang pagkakalagay ng facemask ko.

Iniwan ko na si Carol sa taas at dahan-dahan akong bumaba ng hagdanan dahil baka ay matapilok ako at mahulog pa ako pababa kaya naman ay maingat ako sa bawat hakbang ng paa ko.

Nagulat nalang ako nang biglang may humawak sa kamay ko at sinapo iyon. Agad namang nag-react ang puso ko. “Here, Just hold my hand and let me help you,”It was Carol who held my hand and gently gripped it.

She guided me every step on the way kaya hindi ako masyadong nahirapan sa pagbaba though it took minutes bago kami tuluyang makarating sa first floor, I’m glad that Carol was patient.

Pagbaba namin ay randam ko ang tinginan ng mga estudyante na naka-tambay sa may railings. Nag-baba ako ng tingin. Ayaw kong makita ang mga pamatay nilang tingin. Nang makita at maramdaman siguro ni Carol na naiilang ako sa atensyon na binibigay nila ay may hinigpitan niya ang pagkaka-hawak sa kamay ko. “Excuse me, Pero dadaan kasi kami,” Carol’s voice were soft but there’s a hint of bitchiness in it. “Sorry, Ganda pero bawal kasi dumaan ang mga pangit dito, kaya ikaw lang ang pwedeng dumaan dito,”rinig ko pang sabi ng isa sa mga lalaking nakatambay at nag-tawanan pa ito.

“Ahh, Maganda at Gwapo lang pala ang pwede dumaan dito? Pero, wait, ‘di ko gets eh, Bakit kayo nandito? Gwapo ba kayo?”Boom! All of them went silent. Ako naman ay hindi napigilang hindi mapangisi ng marinig ko ang sinabi ni Carol. Yeah! That’s my girl— Ano? My Girl? Si Carol?

Wake up, Primo, Kahit kailan ay hinding-hindi ka babagay sa ganito ka gandang babae, don’t make your hopes up, You’re just hurting yourself. At lalong hinding-hindi din magugustuhan ni Carol ang ganitong klaseng mukha.

“Huy, Tinatanong ko kayo, Ano na? Gwapo ba kayo? Bakit parang ang taas naman ata ng tingin niyo sa sarili niyo. Kung makapanglait kayo ng tao akala niyo naman ang ga-gwapo niyo eh mas mukha pa nga kayong paa eh. Tingin-tingin din muna kayo sa salamin ha? Tabi nga, Dadaan kami,”Nang magtaas aoo ng tingin ay nakita ko ang mga lalaking naka-awang ang mga bibig, ang iba din ay nakatakip ang mga palad sa bibig.

Nang makita ko si Ate na naghihintay sa guard house ay mabilis akong nagpa-alam kay Carol. “Salamat talaga, Carol, Till we meet again,”Carol was about to answer pero nagmadali akong tumakbo papunta kay Ate.

“You’re Welcome— Okay, Bye!”On my peripheral vision, I saw her waved at me.

“Ate!”

“Primo!”

While we are on our way down to our house, Iyak lang ako ng iyak habang naka-subsob ang mukha ko sa leeg ni Ate. They keep on asking what is wrong pero hindi ako sumasagot at patuloy lang sa pag-iyak. They also asked me where my eyeglasses are, bakit daw hindi ko ito suot.

“Baby, Can you tell Ate kung anong nangyari? You’re making us worry, Primo,”Ate Hazel gently said while slightly patting my back to make me calm. “Primo, May nangyari ba sa school niyo?” hindi pa rin ako sumagot.

I heard Ate Hazel and Kuya Jazee sighed. “Lagot talaga tayo kina Dad at Mommy, baka isipin nilang pina-iyak natin si Primo,”Kuya Added.

“Ikaw naman kasi Primo eh, You’re crying and you make me wanna cry also,”dagdag pa ni ate na parang naiiyak na.

“Mommy!”mabilis kong niyakap si Mommy nang makarating kami sa bahay. “Mga anak— Primo?”alam kung naguguluhan si Mommy kung bakit ako nasa bahay ngayon tapos umiiyak pa ako.

“And why is our bunso crying? May problema ba, Primo? And where is your eyeglasses? Alam mo namang nahihirapan kang makikita kapag hindi mo suot iyon diba?” I hugged Mommy tightly. “Jazee, Hazel, Anong ginawa niyo sa kapatid niyo?”Mommy asked them.

“Mommy, Umiiyak na kaya yan nang papunta palang kami, and He won’t tell us why,” Ate Hazel answered.

Pinaupo muna ako ni Mommy sa sofa at pina-inom ng tubig. “I’m sorry, Mommy, I’m sorry,” umiyak ulit ako. I know, I’m such a crybaby. Kahit alam kong I shouldn’t act this way cause I’m already an adult.

“And why are you saying sorry, Anak? May nagawa ka bang mali?”Mommy asked. Humiwalay ako sa pagkakayakap at kinuha ang nagka-pira-pirasong eyeglasses ko.

written by: princess pheona