Last Kiss [Last Duology #1] (Tagalog)

CHAPTER 05

LAST KISS

CHAPTER FIVE

Primo's point of view

After giving a bouquet of cookies just to say thank you for being on my side at nang ipinagtanggol niya ako sa mga bully kong schoolmates, Hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa akin noong isang araw kung hindi siya dumating at tinulungan ako. Maybe I have been beaten to death, wala naman kasing nagtatanggol sa akin, kaya nasanay na ako, pero noong araw na iyon, hindi llubos akalain na may tutulong sa akin. Hindi ko rin naman kasi alam na ganoon pala kagalit sa akin ai Brandon, and I actually don't get him, bigla bigla nalang siyang nam- bu- bully, nananapak, nanununtok. Basta, anything that could damage you wether physically or emotionally.

Nagmamagaling kasi siya cause both of parents are one of the big contributor dito sa school. Nung panahon kasi na gipit na gipit ang school naming, isa sila sa may pinaka malaming ambag. They 're also a share holder of this school. Kaya naman na kahit marami nang na-agrabyado si Brandon na school mates naming ay walang naglalakas loob na maag-reklamo, lalo na yung mga mahihirap na scholar na.

Ang sa kaso ko naman, hindi naman kasi alam nila Mommmy at Daddy na may nagaganap pala na bullying sa akin dito sa school, kasi hindi naman ako nagsusumbong, at wala akong balak na mag-sumbong pa, dahil baka ay mas lalo lang lumala ang problema. At ayaw ko pa naman doon sa ganoon, at saka ay ayaw ko nang dagdagan pa ang mga problema at iniisip nila Mommy at Daddy, and I'm already a grown up now, I can handle myself.

Simula rin nung ipinagtanggol ako ni Carol ay nagkaroon na ako ng kaibigan, we often see each other in school, lalo na kapag lunch time or break time namin. And I'm glad na kahit paano ay may tao na rin akong maituturing na kaibigan.

Napangiti naman ako nang masilayan ko si Carol na naglalakad papalapit sa akin habang may dala siya na pagkain na nasa kamay nito. Alam na niya talaga kung saan ako tumatambay kapag recess at lunch time. Mas lalo naman akong napangiti nang masilayan ko ang taglay niyang kagandahan. She's really beautiful, in or out.

At nang magtama ang mga mata naming ay nakita ko naman na napangiti ito sa akin. Kaya naman ay mabilis ako na nag-iwas ng tingin cause I can feel my cheeks heating up. Kaya ay itinuon ko nalang ang atensyon ko sa pagkain na ginawa ni Mommy para sa amin. It brownies, at dinamihan ko talaga ang dala kong brownies dahil plano ko na bigyan din si Carol.

Ilang Segundo lang din ang nakalipas ay nakita ko siyang umupo sa harapan ko at inilapag ang dala niyang pagkain sa lamesa. "Good morning, Primo!" masigla niyang saad. "G-good morning..." saad ko pa at simple na nginitian ito. Kaagad naman na nawala ang ngiti sa mga labi ko nang Makita ko na hanggang ngayon ay hindi pa rin naghihilum ang sugat niya ssa knuckles niya. It's still reddish, and kitang kita pa ang maliliit na bruises. I wonder kung bakit tinanggal na niya kaagad ang benda e hindi pa nga naghihilom ang mga sugat niya.

Mabilis kong kinuha ang kamay, dahialn para mapasinghap si Carol dahil sa mabilis na hinaablot ang kamay niya at masuri itong tiningnan. "H-hey, what are you doing?" She asked me habang pilit na inaagaw mula sa pagkakahawak ko ang kamay niya, pero dahil mas malakas ako sa kanya aay hindi niya ito mabawi bawi.

"Nilagyan mo ba ito ng ointment kanina? Dapat ay nilagyan mo pa rin ito ng bendaa para hindi madumihan, baka mamaya ay ma-inpeksyon pa ito, tingnan mo o, namamaga pa? You should be careful, the wound may look small pero kapag na-inpeksyon iyan, baka mas lalong lumama ang maliit na sugaat na iyan." Sunod sunod ko pang sabi habang tinitingnan pa rin ang suagt niya.

At nang tingnan ko si Carol ay nakatingin lang din ito sa akin, kaya naman ay mas lalong napakunot ang noo ko. "A-ah, ano kasi, n-nakalimutan ko, oo, tama! N-nakalimutan ko kasi n-nagmamadali kasi ako kanina. O-oo, k-kaya hindi ko n-nalagyan kasi nakalimutan k-ko." Sabi pa ni Carol habang hindi mapalagay at hindi makatingin ng diretso sa akin.

And so I smirked. She's so obviously. She's really not good in lying, kaya naman ay halatang halata na nagsisinungaling lang din siya. Ganito rin kasi ako kapag nagsisinungaling ako o kung gusto kong makalusot, I feel her.

"Really, huh?" I asked while smirking at him, at nang tingnan naman ako ni Carol ay kaagad lang ulit siyang nag-iwas ng tingin. "A-huh." Sabi pa ni Carol habang hindi ulit siya mapakali. "You 're just lying, right?" diretsong tanong ko dito. "Yes – I mean, No! N-nakalimutan ko nga lang kasi kanina!" giit po nito.

Napailing iling nalang ako, she's really persistent. Kaya naman ay napag-isipan ko nalang na linisan na ang pinagkainan ko, without letting go of her hand, gagamutin pa 'to mamaya. Medyo natagalan kasi nahirapan ako lalo na at isang kamay lang ang gamit ko.

Nang matapos ko namang linisin akin ay siya naman ang linis sa kanya kahit na kunti pa lang ang nakakakain niya.

"Let's go." Matigas kong saad bago ko siya inalalayang tumayo at kinuha sa kanya ang bag niya mula sa kanya at ako na mismo ang nagdala niyon habang hila hila ko pa rin ang kamay niya, nauuna kasi akong naglalakad habang si Carol naman ay nakasunod lang sa akin. "Teka, where are we going ba?" tanong niya dito, and I just shrugged.

Kaya naman ay walang ibang nagawa si Carol kung hindi ay sumunod nalang sa akin. Mabilis naman ang paglalakad ko kasi limitado lang ang oras naming lalo na at 20 minutes lang ang recess namin.

Laking pasalamat ko naman nang makarating kami sa clinic kasi walang tao roon, tanging ang nurse lang. At habang papasok kami, Carol kept on poking me in the back, asking for signal or reason why we 're here.

"Good morning po." Sabay namin na bati sa Nurse na nasa front desk. Kaagad namng ngumiti sa amin ang nurse at binate kami pabalik. "Excuse me, Ma'am but you have an ointment here?" tanonng ko dito. Ang nurse naman ay kaagad na tumango. "Yes, we have aa lot. But, May I know on where you 'll use it?" tanong pa sa amin ng nurse.

Kaya naman ay lumapit kami dito at mabilis na itinaas ang kamay ni Carol na may sugat. "Dito po." Sabi ko pa. Ang nurse naman ay napatango tango bago ito naglakad papalayo sa amin para kuhanin ang first aid kit.

Napagpasyahan namingdalawa ni Carol na maupo nalang muna sa isang bed habang hinihintay namin angnurse. We were just quite the whole time. I was busy checking her bruises,habang si Carol naman ay busy rin kakatingin sa mga disenyo na nasa palagid. She's obviously avoiding my gazes.

Nang dumating naman ang nurse ay kaagad na lumapit sa amin ang nurse at nginitian kami. Ako naman ay umalis na muna sa kinauupuan ko para naman mabigyan ng espasyo ang nurse.

The nurse checked Carol's hand, checking her bruises that still aren't healed.

"Did you punch someone, you lady? A man? Perhaps, a wall?" The nurse curiously asked while simply chuckling while shes checking Carol's wound.

Si Carol naman ay hindi kaagad na nakasagot, she looked at me, asking for help. Maybe she's hesitant to answer that I was actually the one who bruised her knuckles.

Kaya naman ay napa-buntonghininga muna ako bago ko sinagot ang nurse. "Actually, ma'am. I was the one who caused her that bruises. I... Uhm... Naipit Kasi sa pinto yung kamay niya. I closed the door without noticing na nakaharang pala ang kamay niya, and it was badly hurt." I said, feeling sorry for what happened.

"Nah! It's okay, pagaling na rin naman. At saka ay kasalanan ko naman iyon kasi nakaharang yung kamay ko." Pagbawi pa ni Carol.

At akmang sasagot pa sana ako nang bigla nalang na inawat na kami ng nurse, na bahagya pang natatawa dahil sa inasal naming dalawa ni Carol.

"So, should we start now? Para mabilis natin na magamot ang sugat niya at para ay maka-balik na rin kayo sa mga classrooms niyo." Saad pa ng nurse na ikinatigil naming dalawa ni Carol.

Right! Muntik na naming makalimutan na may klase pa nga pala kaming dalawa. Shoot! Kaya naman ay mabilis kaming tumango sa nurse.

At nang akmang ilalapat na sana ng nurse ang ointment sa sugat ni Carol after cleaning it. Kaagad akong tumayo at nag-paalam muna sa nurse para ako nalang sana ang gumawa niyon para kay Carol.

Sa una ay nag-alangan pa ang nurse na payagan ako, pero sa huli ay pinayagan niya rin ako since may mga estudyanteng nagsi-datingan kasi may kaklase silang hinimatay.

Muntik pa ngang mapuno ang buong clinic. Buti nalang at hindi naman nila ginalaw ang pwesto naming dalawa ni Carol kahit na nagsisiksikan na sila sa loob.

At laking pasalamat naman ako sa kanila, cause with that, malaya kaming nakakagalaw ni Carol at hindi rin ako nahirapan na gamotin ang sugat niya.

Nang matapos kong gamotin ang sigat niya ay mabilis pero maingat kong nilagyan ng benda ang sugat niya para hindi ito madumihan at para hindi iyon magka-inpeksyon pa.

At pagkatapos naman ay nagpa-alam na rin kami sa nurse bago kami tuluyang lumabas na ng clinic, para makabslik na kami sa mga designated classroom namin, cause we only have 10 minutes left before our third subject of the day will start.

At habang naglalakad kami pabalik sa mga rooms namin ay napagpasyahan naming dalawa ni Carol na kainin nalang ang mga binili naming pagkain kanina para sana ay kainin namin nung recess, sayang naman kasi kung hindi namin iyon kakainin.

Tahimik lang din kaming dalawa nang makalabas kaming dalawa ni Carol sa clinic. She just kept on eating, habang ako naman ay panay sulyap sa kamay niya ns may benda.

"I guess we have to part ways now." I said, breaking the silence that is surrounding us. Sa kabilang daan kasi ang papunta sa room st buildings for the education students. Habang nasa kabilang daan naman ang daan papunta sa mga room at buildings para sa mga medicine students.

"S-sige..." She said and tiptoed, at parang nalilito pa kung saang daan ang tatahakin niya. She's panicking again.

Ako naman ay bahagyang natawa nang makita ko ang inasal niya sa harapan ko. "This way, Miss ma'am." I said and lightly chuckled as I gestured her the right way to her classroom.

Si Carol naman ay mabilis na tumango na para bang natatauhan. And so I can not help but chuckles at her reaction.

"B-bye!" Sabi pa ni Carol bago siya naglakad papalayo sa akin at kumaway kamay pa sa akin.

Ako naman ay napangiti ulit at kinawayan siya pabalik habang naglalakad din ako pabalik sa classroom namin.

━━━━ ˗ˏˋ ♡︎ ´ˎ˗ ━━━━

Nang matapos ang klase namin ay kaagad kong kinuha ang mga gamit ko at ini-organize muna iyon bago umalis, yung ibang libro kasi na hindi ko pa naman gagamitin ay inilagay ko nalang muna sa locker ko.

Kanina kasi ay ini-announce sa amin na pwede na naming gamitin ang nga lockers, and I am really excited, I just cant hide the excitement that I am feeling, especially that this is my or maybe our first time having a locker in our school.

Naririnig ko naman ang iba kong kaklase na babae nag-uusap kung ano ang dadalhin nila bukas para ilagay sa lockers nila at kung paano nila papagandahin ang lockers nila.

Ako naman ay napangiti lang, alam ko na kasi kung ano ang ilalagay ko sa locker ko, cause actually, I have been carrying my kit since I was just kindergarten.

Our parents would always pack us things that we will be needing in case of emergency. But, I think kailangan kong mag-handa nalang ulit kay Mommy at Daddy ng mga gamit na ilalagay ko para naman sa locker ko. And maybe I would probably print another copy of our family picture para may mailagay naman ako sa locker ko, for inspiration.

At nang tuluyan akong makalabas ng classroom ay dumiretso na ako may hallway kung saan nakalagay ang mga lockers.

At dahil halos i-isang hallway lang naman ang dinadaanan ng nga medicine students and education students, nasa i-isang soot lang din ang mga lockers namin.

Kaya naman nang matapos kong ilagay sa locker ko ang mga librong hindi ko muna dadalhin, kaagad na hinanap ng mata ko si Carol, and there, I found her.

At habang naglalakad ako papalapit sa kanya, ay unti unti ko namang nakikita kung ano talaga ang ginagawa niya.

And I found out that she was actually designing her locker with some cute stickers and photos. "Carol!" Tawag ko dito habang papalapit ako sa kanya.

"P-primo!"

May picture din doon ng kamay niya na may benda, which I believe na parang kanina lang iyong litrato kinuha.

At nang mas inilapit ko ang mata ko roon, kaagad kong nakita ang may kaunting nakasulat doon na katabi ng litrato ng kamay niya na:

'primo did this for me! *flips hair*'

written by: princess pheona