12
1171 Words
“แม่น่ารักที่สุดเลย รู้ใจเนยมากๆ” ชเนตตีหอมแก้มมารดาฟอดใหญ่ ก่อนจะออกแรงรัดร่างของสุภัทรามากขึ้น
“แม่ว่า เนยน้ำหนักขึ้นนะลูก ดูสิตัวกลมเชียว” สุภัทราทักลูกสาวถึงหุ่นที่อวบอั๋นขึ้น
“แม่พูดเหมือนตาลเลย ตาลบอกเนยทุกวันว่าเนยอ้วนขึ้น ให้เนยออกกำลังกายบ้างล่ะ ให้เนยไปทำงานบ้างล่ะร่างกายจะได้เผาผลาญ แต่ละอย่างที่จะให้ทำ น่าเบื่อทั้งนั้น” คนถูกบอกว่าอ้วนบ่นอุบ
“ตาลหวังดีกับเนยไงลูก คนไม่หวังดีเขาไม่เตือนกันหรอกนะ มีแต่จะยุให้กิน”
“เนยรู้ค่ะแม่ว่าตาลหวังดี แต่เนยน้ำหนักขึ้นแค่สามโลเองแม่ ขึ้นแค่นี้ไม่ทำให้เป็นตุ่มซะหน่อย ก็แค่มีเนื้อเพิ่มขึ้น น่ากอดน่าฟัดดีออก” ชเนตตีพูดเข้าข้างตัวเองไปโน่น
“จ้าๆ น่ากอดที่สุดเลย” ใครว่าชเนตตีอ้วนและไม่น่ากอด แต่สำหรับนางลูกสาวสุดที่รักน่ากอดเสมอ ไม่ว่าจะอ้วนหรือผอม “เนย มะรืนนี้แม่จะไปภูเก็ต เนยไปกับแม่ไหมลูก ถือว่าไปเที่ยวกันด้วย”
“แม่ไปทำงาน เนยไม่ไปหรอกค่ะ” เธอปฏิเสธทันที
“มันก็ไม่เชิงงานหรอกลูก พอดีว่าเจ้าของโรงแรมที่แม่กับหุ้นส่วนเทกโอเวอร์ เขานัดแม่กับหุ้นส่วนไปซื้อขายกันที่นั่น เซ็นสัญญาก็แค่วันเดียว อีกสามวันเขาก็พาเที่ยว พากิน แม่ก็เลยชวนเนยไปด้วยไงลูก” นางบอกเพิ่มเติม
“ไม่ไปหรอกค่ะ หุ้นส่วนแม่มีแต่แก่ๆ เนยไป เนยก็คงไม่สนุก”
“มีแต่แก่ๆ ที่ไหน หนุ่มก็มีนะ”
“ใครกันคะหนุ่มที่แม่พูดถึง หุ้นส่วนของแม่มีหนุ่มๆ ด้วยเหรอคะ” ชเนตตีถามด้วยความอยากรู้
“หนุ่มคนนี้เนยก็รู้จักนะลูก” คนเป็นลูกทำหน้าสงสัยเมื่อได้ยินคำพูดของมารดา
“ใครคะแม่”
“พี่เจย์ไงลูก เนยจำพี่เจย์ได้ไหม ลูกของลุงพิสุทธิ์กับคุณวิมลที่อยู่บ้านติดกับเราไงลูก แต่พี่เจย์ไม่ได้เป็นหุ้นส่วนกับแม่นะ พ่อเขาเป็นจ้ะ”
แม้ว่าบ้านจะอยู่ติดกัน แต่ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนบ้านระหว่างนางกับบ้านของพิสุทธิ์จะเรียกได้ว่าไม่เคยเสวนากัน อาจเป็นเพราะวิมลสนิทสนมกับหทัยชนกจึงพานไม่ชอบนาง ซึ่งสุภัทราก็ไม่สนเพราะคิดว่าต่างคนต่างอยู่ แต่ที่มาเป็นหุ้นส่วนด้วยกันได้นั้น มันเป็นเรื่องบังเอิญทั้งสิ้น
คำตอบของมารดาทำให้ชเนตตีตกใจไม่คิดว่าหุ้นส่วนของมารดาคือพิสุทธิ์ บิดาของไอศูรย์ชายหนุ่มที่ตนหลงรัก ได้ยินแล้วเธอก็อยากจะกรีดร้องด้วยความดีใจให้ลั่นบ้าน ดีที่ว่าห้ามตัวเองไว้ได้ทัน สงวนกิริยาท่าทางเอาไว้เต็มที่
“พี่เจย์ไปด้วยจริงๆ เหรอคะแม่” เธอถามทันควัน
“ใช่จ้ะ เจย์ไปด้วย คุณพิสุทธิ์ยืนยันกับแม่วันนี้ คงจะให้เจย์ไปเรียนรู้งานเพราะคุณพิสุทธิ์เป็นหุ้นส่วนใหญ่ แม่มีหุ้นอยู่แค่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ส่วนเพื่อนแม่สองคน ก็คนละสิบเปอร์เซ็นต์”
“แล้วไปยังไงมายังไงแม่ถึงได้ไปหุ้นกับคุณลุงทำโรงแรมคะ”
ชเนตตีอดที่จะสงสัยไม่ได้ ธุรกิจของมารดาคนละประเภทกับของพิสุทธิ์ อีกทั้งความสัมพันธ์ระหว่างสองครอบครัวก็อยู่ในระดับศูนย์ แล้วเหตุใดจึงร่วมธุรกิจกันได้
“ตอนแรกแม่ก็ไม่คิดจะทำเพราะแม่ไม่เคยทำธุรกิจด้านนี้ แต่พอดีว่ายุพาเพื่อนของแม่ที่เป็นหุ้นส่วนโรงงานผลิตอะไหล่รถยนต์กับคุณพิสุทธิ์ กำลังระดมทุนเพื่อเทกโอเวอร์โรงแรมนี้ ยุพาก็เลยมาชวนแม่กับคุณพิสุทธิ์เข้าหุ้นด้วย แต่ยุพามีทุนน้อยก็เลยลงแค่สิบเปอร์เซ็นต์ คุณพิสุทธิ์มากที่สุด ส่วนของแม่ก็ตามที่แม่บอกไปเมื่อกี้” สุภัทราตอบให้ลูกสาวฟังแบบย่อๆ แต่รู้เรื่อง
“บังเอิญจังเลยนะแม่ แต่ก็ดีเหมือนกันบ้านใกล้เรือนเคียงกันเป็นหุ้นส่วนกัน รวยไปด้วยกัน”
“ใช่ลูก” นางตอบรับ “สรุปว่าเนยจะไม่ไปใช่ไหม”
“ไปค่ะ เนยจะไปกับแม่”
คราวนี้ชเนตตีไม่ปฏิเสธเพราะมันเป็นโอกาสที่เธอจะได้ใกล้ชิดกับไอศูรย์ แล้วไม่แน่ว่าแผนการชิงรักหักสวาทของเธออาจจะสำเร็จในการเดินทางไปภูเก็ตครั้งนี้ก็ได้ใครจะรู้
“คราวนี้คงไม่เปลี่ยนใจนะ”
“ไม่เปลี่ยนใจค่ะ เนยไปเป็นเพื่อนแม่ แม่จะได้ไม่เหงา” เธอยิ้มร่า กอดร่างมารดาอีกรอบ
“แม่ขึ้นห้องก่อนนะลูก แล้วอย่าดูซีรีส์ดึกนะ”
“เนยขึ้นพร้อมแม่ดีกว่าค่ะ จะได้ส่งแม่เข้าห้องนอนด้วย”
ชเนตตีปิดทีวีและประคองร่างของสุภัทราพาเดินขึ้นไปส่งมารดาตามที่เอ่ยบอก
ทันทีที่ประตูห้องนอนของสุภัทราปิดลง เธอก็รีบวิ่งไปยังห้องของตนเอง คว้ามือถือแล้วกดเบอร์โทรศัพท์ของเพื่อนรัก พอบัณฑิตารับสาย ชเนตตีก็เล่าเรื่องราวที่ได้รับรู้มาจากคนเป็นแม่ให้เพื่อนรักฟังทันที พร้อมกันนี้ยังเอ่ยชวน ไม่ใช่สิน่าจะพูดว่าบังคับให้บัณฑิตาเดินทางไปภูเก็ตกับเธอในครั้งนี้ด้วย
วันเดินทาง
หลังจากเครื่องบินแล่นจอดลงบนรันเวย์ของสนามบินนานาชาติภูเก็ต สุภัทรา ชเนตตีและบัณฑิตาก็นั่งรถตู้ที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้ ระหว่างทางที่รถตู้ขับเคลื่อน ชเนตตีดูเหมือนจะตื่นเต้นมากกว่าทุกคน จะไม่ให้เธอตื่นเต้นได้อย่างไร เพราะวันนี้เธอจะได้พบกับไอศูรย์ อีกราวหนึ่งชั่วโมงครึ่งต่อมา รถตู้คันดังกล่าวก็มาหยุดจอดหน้าโรงแรมหรูห้าดาวในบริเวณหาดป่าตอง
“แก ฉันตื่นเต้นจังเลย วันนี้ฉันจะได้เจอพี่เจย์แล้ว” ชเนตตีพูดขึ้นเมื่ออยู่กันตามลำพังในห้องพัก
“ทำอย่างกับแกไม่เคยเจอพี่เจย์ไปได้”
“จะว่าไป ฉันก็ไม่ได้เจอพี่เจย์มาตั้งสิบปีแล้วนะ ก็นับตั้งแต่พี่เจย์ไปเรียนเมืองนอก ตอนที่เขากลับมา ฉันก็ไปเที่ยวที่นั่นที่นี่ โอกาสไม่เคยตรงกันเลย เจอวันนี้ฉันก็ต้องตื่นเต้นเป็นของธรรมดา”
ไม่ใช่ว่าไอศูรย์จะไปเรียนต่างประเทศแล้วไม่กลับมาเมืองไทย เขากลับมาแต่เผอิญช่วงที่กลับ ชเนตตีจะต้องเดินทางไปเที่ยวทุกครั้ง อย่างเช่นเมื่อสามปีก่อน ไอศูรย์กลับมาอยู่เมืองไทยสามเดือน เธอก็ไปเรียนซัมเมอร์ที่นิวซีแลนด์สามเดือน พอกลับมาเมืองไทย ไอศูรย์ก็บินกลับไปเรียนต่อ ทำให้ชเนตตีพลาดโอกาสที่จะเจอชายในดวงใจ ไม่แปลกที่เธอจะตื่นเต้นจนใจเต้นโครมครามกับการพบเจอเขาแบบประจันหน้า ไม่ใช่แอบมองเหมือนหลายวันก่อน
- Writer
