The Revenge of the Battered Wife

Chapter 31

Chapter 31

MARK SAMUEL'S POV

"Hello? Yes! Papunta na ako diyan!" Iba ang mustra nang mukha ni Mark sa kausap sa telepono. Simula pang umaga siya nakakatanggap ng samo't-sarong text at tawag, mula sa secretary at mahalagang kasusyo niya.

Inulan na ng maagang problema na kinakaharap ang kompaniya niya kaya't hindi na maganda ang gising ni Mark.

Katapos lamang kausapin ni Mark ang secretary, sumunod naman ang tawag mula sa importanteng tao. "f**k! I don't know how it happened at hindi ko alam kong bakit naka-labas ito." Asik niya sa kausap. "Please tell Mr. Hamington I will fix this problem. I'm going to the company now," napa-hilot si Mark sa sariling noo at binabaybay pababa nang hagyan at sinilid na ang cellphone sa bulsa.

"Hon, saan ka pupunta?" Salubong ni Mae; nag tataka rin ito na kailangan niya ng umalis. "Papunta kana ba sa kompaniya? Sumabay kana sa amin ni Mia, kumain nang almusal. Tumulong din ako kay Manang sa pag-luluto ngayon." Paanyaya nito.

Gustuhin man sana ni Mark na sumabay sakanila na mag almusal, subalit hindi makapag-hihintay ang kinakaharap niya ngayon na problema.

"Siguro, hindi muna ako makakasabay sainyo kumain ngayon. Kailangan kong pumunta sa kompaniya at may problema,"

"Okay," anito. "Sandali lang at ipag babaon na lang kita ng makakain mo. Manang, ipag handa mo na si Mark nang dadalhin niya ngayon na almusa—-" humawak si Mark sa kamay ng nobya para ipahiwatig na hindi na kailangan.

"I'm so sorry, kailangan ko ng umalis," humalik si Mark nang mabilis sa labi ng nobya at pati na rin kay Mia dali-daling lumabas ng bahay.

Sumakay na nang sasakyan si Mark at pina-harurot iyon na pina-takbo para mapa-bilis na mapa-roon. Pag karating pa lang ni Mark sa kompaniya; ramdam niya na kaagad ang malamig at tensyon ng mga empleyado niya.

Lahat sila nag kakagulo na.

Lahat sila natataranta na, sumasagot sa mga phone calls.

Dumaan si Mark sa malawak na hallway, at lahat ng mga empleyado niya, umiiwas na maka-salubong at harapin kong paano siya magalit.

Mark owned the KST Corporation , he invested in it for only a few years and it quickly grew and became popular with many people. As Mark worked hard, he gradually gained the heart of rich investors and clients who trusted his ability to grow his company. Mark never thought that such a big problem would appear that he did not expect.

"f**k, how did this happen, huh? Paano naka-labas ang confedential na projects namin ni Mr. Hamington sa JTB Corporation?" Mark shouted loudly at the secretary who was shaking with fear. "Ha? Paano? Paano mo maipapaliwanag ito sa akin ngayon, huh?!" Dumaongdong ang malakas na sigaw ni Mark sa buong Opisina.

Aligaga na rin ang Secretary, hindi alam kong paano ipapaliwanag sa Amo, na hindi siya nito mapapagalitan. "H-Hindi ko alam S-Sir kong paano naka-labas ito. Inaalam ko na rin po ang rason, kong bakit nangyayari i-it—-"

"Tangina talaga!" Ang malutong na mura ni Mark ang mag papikit ng nata nito sa takot. "Hindi ko kailangan ang putanginang paliwanag mo! Ang gusto ko ngayon ang kasagutan! At iyon ang kailangan ko ngayon!" Hindi umimik ang secretary, at ilang segundo tutulonna ang luha sa mata nito.

Tangina!

Mr Hamington was the first Investor who trusted his company. This is also what helped him when he had nothing. They developed a big project that will strengthen their relationship with their respective companies. He has already invested a large amount of money and he never thought that the project would leak to his competing company. Same design, and the same idea was copied by their rival company.

"Kanina lang na umaga, pinalabas sa publiko ng JTB Corporation ang parehong project niyo kay Mr. Hamington S-Sir," kina-pikit na lang ni Mark ng mata na marinig ang malaking dagok na kina-kaharap niya ngayon sa kompaniya. "I came from the IT department to find out the root of our problem. And the source came from our company itself, so JTB Corporation got the project, Sir,"

"Putangina!" Sa labis na galit, lahat nang mga naka-patong sa table ni Mark lahat ng iyon tinumba niya sa galit.

Naka-kuyom na din ang kaniyang kamao at blangko din ang expression ng mukha.

Takot na takot na kusang napa-atras ng paa ang secretary ni Mark, at hindi inaasahan na ganon ang aaktuhin ng kaniyang Amo.

"Get out of my office, out!" Singhal niya nang malakas sa secretary, kaya't naiiyak naman nitong sinunod ang Amo.

"Putangina!" Malakas na lamang napa-suntok si Mark sa table sa galit.

MAE'S POV

Mag aalas-dos pa lang ng hapon, pabalik na si Mae sa kompaniya para mag dalo ng mahalagang meeting sa isang client.

Pag kababa niya pa lang sa sa kompaniya sa ground floor; dumagsa na kaagas ang pag bati sakaniya ng mga empleyado at isa na rin doon ang secretary na nag hihintay sakaniya.

"Magandang hapon po Mam Mae," isa itong dakilang tuta na buntot na buntot sa akin para sabihin. "How's my schedule for today, Melanie?"

"Naihatid ko na Mam ang hini-hinggi niyong reports sa akin. At para naman po sa schedule mo ngayong araw po, wala naman po. Kikitain mo sana si Mrs. Garcia mamayang 3pm, unfortunately nag cancel po siya dahil emergency,"

Hindi na kumibo pa si Mae; bagkus dire-diretso na lang papanhik sa kaniyang Opisina. Sa kanyang pag lalakad may isang bagay ang nag paagaw nang atensyon sakaniya.

May nakita si Mae na isang lalaki, una mo pa lang itong titignan matutukoy mo kaagad na isa iyon na deliver guy.

Naka-tayo ang lalaki at kina-kausap nito ang tauhan sa front desk, hindi gaano matukoy ni Mae ang itsura nito dahil naka-talikod. Mababasehan niya na lang ang magandang katawan nito na naka-suot na itim na uniform.

"Sino naman, siya?" Maarte na tanong ko. Kina-sunod naman ng secretary ko, kong saan ako naka-tingin.

"Galing po Mam sa isang private store. May ibibigay daw siyang regalo kay Sir,"

"Nandito si Dad?" Nag retired na si Dad sa kompaniya, ngunit paminsan-minsan dumadalaw din ito sa kompaniya para mag check kong maayos lang ba ang lahat.

Simula no'ng ma appoint akong bagong CEO ng kompaniya, ito rin ang unang beses na dumalaw si Daddy.

"Yes po Mam, kadarating lang po ni Sir kaninang 1 pm. May mahalaga daw siyang i-meet na client today." Hindi na lang ako sumagot at dire-diretso na akong nag lakad na parang wala lamang. Sumakay na ako sa elevator at naka-sunod naman ang secretary ko sa likod ko.

Bago pumanhik sa aking Opisina, minabuti ko munang maayos ang mga ginagawa ng mga empleyado ko sa station field ko. Gaya pa rin nang dati; takot na takot sila at hindi man lang ako magawang titigan sa mata.

Ganun ako ka sktrikto sa kanila at hindi makaka-lusot sa akin ang anumang kapalpakan nilang ginagawa.

Nag lakad ako at hindi inaalis ang kanilang titig sa kani-kanilang ginagawa. Everyone's holding they're breath, na ako'y kinakatakutan nilang bangungut sa buhay nila.

Matapos mag inspection na ginawa; wala na lang salita na binanggit si Mae at iniwan niya na ang mga empleyado, na tuluyan ng naka-hingga na makaalis na ang kanilang Amo.

Nag lakad na siya pabalik sa Opisina niya, at nahinto kaagad ako na makita ang lalaki na nakita ko sa ground floor. Iyon siguro ang delivery guy na mag hahatid mismo ng gift kay Dad. Hindi ko na lang tinuonan ng pansin dahil hindi na bago para sa akin na mag padala ng gifts o kaya naman package si Dad galing sa mga malalapit nitong kaibigan.

Nahinto pa ang delivery guy, nag tatanong pa sa empleyado kong tama bang floor ang napuntahan nito.

Paalis na sana ako, kusang may sumuntok sa dibdib ko na mahagip ng tingin ang hawak ng lalaki na regalo.

Kahawig nito ang regalo na minsan nag padala sa akin.

Regalo na nag palamig mismo sa buo kong kalamnan.

At ang regalong iyon kahawig lamang ng regalo na natanggap ko; laman lamang na mga litrato na kasama ko si Ivonne sa fire-exit.

Hindi kaya, kapareho ang laman no'n sa ipadala sa akin?

Balak niya na ba akong isumbong kay Daddy?

No!

Sabihin niyo sa akin na mali ang iniisip ko.

Kina-baling ko muli ng tingin ang delivery guy, pero paalis na ito. Dumaplis na ang malamig na pawis sa buong kalamnan ko sa takot na posibleng malaman ni Dad ang ginawa ko.

"W-Wait, sandali," binilisan ko na ang hakbang ng paa ko para lamang pigilan ang delivery guy. "Hoy! Tumigil ka! Tigil!" Malakas kong sigaw at lakad-takbo na ang ginagawa ko para maabutan lamang ang delivery guy. I need to stop him, bago pa masira ang mga plano ko. "f**k! Sabi na kasing tumigil ka e—-" hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang pumasok na ang lalaki sa elevator at hindi ko na nga ito naabutan.

Frustrated na napa-suklay si Mae sa sariling buhok sa galit. "Tangina naman kasi."

Hindi pa din naubusan ng pag-asa si Mae, sunod na tinakbo ang malapit na elevator na pwede niyang sakyan para pigilan ang delivery guy na maibigay iyon kay Daddy.

Pag dating niya mismo sa elevator at kasalukuyan itong naka-sarado at pababa ang nasabing numero sa ground floor. "Bwisit!" pinindot niya ang keys subalit nauubusan na siya nang oras.

Kong hindi ko pa, bibilisan ang takbo ko. Tuluyan na nang maibibigay ng delivery guy ang gift kay Dad at

posibilidad na mawala sa akin ang lahat.

Kulang na lang dumugo ang ibabang labi ni Mae sa higpit na pag kakagat niya doon.

I need to do this.

Binilisan na ni Mae ang kilos at dumaan na siya sa fire exit, wala siyang choice kundi takbuhin na lamang iyon paakyat para maabutan ang delivery guy.

Naging seryoso ang mata ni Mae at inipon ang sarili bago tumakbo nang mabilis paakyat. 15 floor lamang ang difference sa floor kong asan siya ngayon.

Bawat pag apak niya sa stair, hinihinggal na siya na makita na malayo-layo pa ang tatakbuhin niya.

Kahit pagod na siya; tiniis niya pa din na maabutan ang lalaki.

Dumaplis na ang pawis sa kanyang noo at leeg, subalit naron pa rin ang determination niya na maakyat iyon na walang palya.

Hini-hinggal at magulo ng konti ang buhok ni Mae na marating mismo ang floor kong saan ang Opisina ni Dad.

Luminga-linga pa siya sa paligid para hanapin ang delivery guy, pero hindi niya na ito mahagilap nang mata. Para masiguro, pinuntahan niya pa mismo ang sinakyan nitong elevator ngunit wala na iyon doon.

"N-No, no." Paulit-ulit na tugon ni Mae, hindi alam ang dapat gawin.

Kahit naka-heels, hindi na alintana para kay Mae na takbuhin ang hallway, may nakaka-salubong siyang empleyado pero wala na siyang pakialam doon.

Nanlumo si Mae sa nakita at nang matapat na siya sa Opisina ni Dad, sakto naman na palabas na ang delivery guy na ako'y matigilan.

Oh my god!

Huli na ba ako?

Nanuyo na ang lalamunan niya sa ilang minuto na pag-takbo pero nasayang lamang ang lahat.

Nasayang lamang ang pag-hihirap ko.

"Good afternoon Mam," bati ng delivery guy at nag paalam na itong umalis, samantala naman ako nanigas naka-titig sa pintuan ni Dad.

Napaka-bilis na nang pintig ng puso niya, hinanda niya n din ang sarili na pagalitan at worse paalisin sa kompaniya.

No,

No.

This is not happening.

Anong gagawin ko?

Panigurado itatakwil ako ni Dad kapag nalaman nito na ako ang pumatay kay, Ivonne.

Mawawala sa akin lahat ng mga pinag hirapan ko.

Ang tiwala ni Dad at ang kompaniya.

Ilang segundo pa nanatili sa labas si Mae,

Umiipon ng lakas at sasabihin sa Ama at lakas na harapin ito.

Nanginginig na ang kamay ni Mae sa posibleng harapin ang galit ng Amo.

Pinihit ko ang doorknob at tinulak iyon pabukas.

"Dad, I need to speak with you. Ang totoo niyan may gusto akong sabihin sayo a—-" nahinto ako sa sasabihin; hindi lamang si Dad nag iisa sa silid nito at may kausap.

Tumatawa si Dad at mukhang masaya at maaliwalas ang mukha nito.

"Mae, nandito ka pala." Puna ni Dad sa akin at kina-tayo nito para paanyayahan akl. Nag taka naman ako sa mga nangyari.

Bakit hindi siya galit, bagkus masaya pa ito.?

Kina-lingon ko naman kong sino ang kausap ni Dad, nawala ang ngiti sa labi ko nang makita ko kong sino ang naka-upo sa couch.

"Lea." Madiin kong asik.

Ngumiti na lang ng kay tamis sa akin si Lea, at nang iinsulto pa.

Anong ginagawa niya dito?

Fuck!