Chapter 10
1782 Words
Chapter 10
MAE'S POV
Ilang beses na tinatawagan ni Mae ang numero ni Mark, ngunit hindi pa rin ito sumasagot. Pabalik-balik na si Mae sa malawak na sala, hinintay na sagutin ni Mark ang tawag.
"Pick up the phone Mark, pick up the phone." Taimtim na dasal ni Mae ngunit wala pa din. Lalo lamang siyang naiinis nag ri-ring ito sa kabilang linya ngunit hindi nito magawang sagutin ang tawag. Simula kaninang umaga huling naka-usap ni Mae si Mark at hanggang ngayon palubog na lamang ang araw, wala pa din siyang natatanggap na text at tawag nito–na hindi naman ugali ni Mark na i-ignore ang mensahe ko.
Dati-rati naman kahit abala si Mark sa ginagawa pero nagagawa pa naman ako nitong sagutin ang tawag ko kahit late na rin sa katambak na trabaho. Nitong mag daang mga araw at linggo napapansin ni Mae ang pagiging madalang ni Mark na mag message sa akin—hindi ko na lang pinapansin dahil iniintindi niya na abala lang ito sa ginagawa, pero hindi eh. Mas lalong hinahayaan kong masanay na hindi maka-tanggap ng text at tawag mula rito, doon naman lumalamig sa akin si Mark.
Napapansin ko kasi na nawawalan na nang oras sa akin si Mark.
I know para sa iba, sobrang oa ko lamang, pero hindi eh.
Ramdam kong umiiwas siya sa akin. Everytime na tumatawag at text ako wala siyang time—na dati-rati naman meron siyang oras na laanan ako ng time kahit sandali lamang.
Hindi lamang sa nagiging paranoid siya, pero iyon ang nadarama ko.
Ayaw mag isip-isip si Mae, na kong ano-ano pero malakas talaga ang kutob ko na may nangyayari.
Lalo't ngayon malayo sakaniya si Mark, na hindi niya na ito nababantayan.
"Pick up the phone Mark, pick up the phone."wala pa ding epekto. "s**t!" Napa-mura na lamang siya sa inis dahil wala na. Tuluyan ng naputol ang tawag.
"Mommy, are you okay po?" Mag mumura pa sana si Mae, bigla naman hindi natuloy nang marinig ang munting anghel na boses na anak sa likuran.
"Yes, I'm okay darling. Bakit mo naman iyon natanong?" Kinubli ni Mae ang cellphone sa bulsa at nilapitan ang anak suot ang baby blue dress na suot nito. Nag mukha pa itong maynika sa suot at kulot-kulot na buhok.
"Napansin ko kasi, parang may kaaway po kayo sa phone." Inosente nitong saad. "Naka-usap mo na po Mommy sa phone si Daddy? I miss him so much po."
"Sinusubukan ko ngang tawagan ang Daddy mo, mukhang busy siya ngayon sa work. Hayaan mo, at tatawag siya sa atin mamaya."
"Miss na miss ko na siya Mommy, kaylan po siya uuwi?"
"I dont know darling pero malapit na." Umalis si Mark sa mahalagang trabaho at kahit na rin si Mae, hindi alam ang exact date ng uwi nito. "Alam kong miss mo na rin si Daddy at ganun din ako darling.. Bakit ka malungkot? Kumusta ang pamamasyal mo kanina, kasama si Yaya Puring sa Mall?"
"Ang totoo po niyan Mommy." May pag-aalilangan sa mata nito. "Hindi naman po kami tumuloy sa Mall. Dumiretso po kami sa bahay ni Lolo at Lola and seems they don't like me po. Bakit ganun Mommy?" Nahinto si Mae sa sinabi ng anak. Tinutukoy nito ang mga magulang ni Mark.
Imbes na magalit sa trato ng mga magulang ni Mark sa aking anak–hindi na lang ako kumibo.
"I'm so sorry mommy, kong hindi ko sinabi sa'yo na pumunta doon. Huwag mo rin pagalitan at paalisin si Yaya Puring, ako po pumilit sakaniya na pumunta doon p-po." Mangiyak-ngiyak na paliwanag nito.
Sinamaan na lang ni Mae ang katulong na hindi ako magawang titigan sa mata. Alam na siguro nito ang pag-kakamali na ginawa na sundin ang anak ko.
Masama ang loob ni Mae sa mga magulang ni Mark dahil hindi nila ako matanggap pati na rin ang anak ko.
Simula no'ng mag kasintahan pa lang kami ni Mark butong-boto sila sa akin, pero ngayon? Kulang na lang kamuhian nila ako sa pag sisira ko sa pag sasama ni Mark at Lea.
The hell!
Nararapat lang iyon!
Binabawi ko lang naman ang nararapat sa akin!
Wala akong paki-alam kong hindi ako matanggap ng mga magulang ni Mark kahit ang plastic na Jamie na iyon, basta ang importante sa akin, kasama ko si Mark.
At buo ang pamilya ko!
Nilapitan ni Mae ang anak at hinawakan ito sa balikat. "Of course they like you, it's just that, hindi lang talaga maganda ang mood ni Lolo at Lola mo nang pumunta ka sakanila.. Now, go to your room now Anna."
"Yes po Mommy."
"Yaya, samahan mo na si Anna sa silid."
"Yes po Mam." Tarantang nilapitan ng katulong si Anna para samahan ito sa silid nito.
Nang mawala na sa paningin niya ang dalawa, doon naging matalim ang titig ni Mae sa galit.
Putangina talaga Mark.
Iniiwasan mo ba ako?
LEA KRISTINE'S POV
"Steven, ilang beses ko na sinasabi sa'yo na ayusin mo ang mga libro mo. Tumawag ako kay Yaya Percy at sinabi niya sa akin , na nag kalat ang mga books mo sa loob ng silid mo," mahina at kalmado na saad ni Lea sa anak.
Gaya din ni Mark, mahilig talaga si Steven mag basa ng libro at mag kolekta. Mayron din na sariling shelve ng mga libro sa silid ni Steven para doon ilagay ang mga koleksyon nito.
[I'm sorry Mom. Naka-limutan ko pong ibalik ang mga libro ko, kasi naka-tulog na po ako, kagabi. Promise po this time, aayusin ko na po ang mga books po," umupo sa bamboo na upuan si Lea habang kausap pa rin ang anak.
"Okay, alright. Sa susunod, ayusin mo na ang mga libro mo . Huwag ka rin mag-bibigay sakit nang ulo kay Yaya Percy, habang wala pa ako," sa pananatili ni Lea dito, si Yaya Percy ang inatasan kong kasama ngayon ni Steven, habang wala pa ako. Silang dalawa ang mag kasama ngayon sa bahay at tumatawag naman ako time to time para icheck ang kalagayan ng aking anak. Minsan din pumupunta din si Insoo, Mom at mga kapatid ko sa bahay.
[Okay Mom!] he said constrained
"Okay. I will call you later baby okay? I miss you already, Bye. I love you," pinatay na ni Lea ang pag-uusap nila ng anak. Sa totoo lang miss niya na si Steven, kailangan ko pang manatili dito ng 23 days bago matapos ang isang buwan na pananatili ko dito sa Cebu.
Tumayo na si Lea sa kinauupuan para pumunta sa kusina para makapag-almusal. Napa-hinto na lamang ako nang magkasalubong kami ni Mark sa paglalakad.
"ay, t**i ng pari!" sapo-sapo sa dibdib ni Lea sa gulat dahi hindi inaasahan ang pag sulpot na lamang nito. Nilagay ni Lea ang cellphone si Mark, at pinanuod naman kaagad nito ang bawat kilos ko--na may nagawa akong pag kakamali dito. Kunot-noo nito ako titigan at sama nang timpla. Ano na naman ba ang sapi ng lalaking ito?
"Sino iyon?" sumalubong ang kilay ko na hindi mabasa ang ibig sabihin nito. Ha?
"ha?"
"Sino ang tarantadong kausap mo kanina sa phone?!" matigas nitong asik. "Sino iyon? Si Insoo ba? Ibang klase, hanggang ngayon hindi ka pa rin niya tinatantanan? f**k! Kapag makita ko siya, babaliin ko ang leeg ng gagong iyon!" lumabas ang galit sa ilong nito.
gusto ko na lang matawa sa inakto nito, seriuously?
umaakto siya nang ganito dahil lamang sa kausap ko kanina sa phone?
"Bakit interesado kang malaman kong sino ang kausap ko?" balik tanong ko---na kinasama naman ng timpla ng mood nito. Nilapit ni Lea ang sarili sa asawa at hindi ako naka-ligtas sa matatalim na titig nito sa akin. "Bakit ka umaakto ng ganito? Sa pag kakaalam ko, wala naman tayong pakialamanan pa diba? Kagabi galit na galit ka sawaiter na kausap ko, tapos ngayon naman ang kausap ko sa phone, wow! Bakit, nagugustuhan mo na naman ba ako ulit, Mark? Are you acting like this, because you're jealous?" pilyo akong ngumisi para inisin ito lalo..
"f**k, hindi ako nag seselos okay?" frustrated nitong depensa.Huwag kanang depensa pa Mark! Napag-hahalataan ka lamang. "Just stay away from him, hindi ko gusto na nag lalapit ang lalaking iyan!"
"Bakit, sino ang gusto mong mag lapit sa akin, ikaw Mark?" imbes na sumagot--sinamaan na lamang ako ng titig nito. Hinawakan ni Lea ang mag kabilang balikat ni Mark, para lamang pakalmahin lamang ito. "Just relax, hindi naman ako lalapit kay Insoo. Sa katunayan hindi siya ang kausap ko sa phone kanina," kumunot-noo ito, na hindi malaman ang ibig kong sabihin. "Si Steven ang kausap ko sa phone, just checking on him. Hindi ko naman alam na sarili mong anak, pag seselosan mo pa Mark. Ngayon alam ko na patay na patay ka pala sa akin." pinalandas ni Lea ang malilikot na kamay sa malapad na katawan ng asawa at nilampasan ito papunta sa kusina, na may ngisi sa labi.
Ang ngisi kina-launan nabahiran ng galit at pag hihiganti.
Sapit nang alas dos nang hapon---nakipag-kita si Lea sa mahalagang tao na kaniyang inutusan sa sikat na Cafe. Sinadya pa talaga nitong pumunta sa Cebu para harap-harapan makipag-usap at ibigay na rin ang kailangan ko.
"Ito na po ang documento, na hini-hinggi mo sa akin Mam Lea." nilgay ni Vanna ang brown envelop, nag lalaman ng mga imformation at docuemento.
Kinuha at sinilip ni Lea ang laman ng folder, hindi nga talaga ako nag kamali sa inutusan kong tao, dahil maasahan ko talaga siyang gumawa nang hakbang.
"Maraming salamat, maasahan talaga kita Vanna," pinadaanan na basahin ng mata ni Lea ang laman ng documento.
Konti na lang!
Pababagsakin ko kayong lahat.
"Kamusta ang pinapagawa ko sa'yo. Nagawa mo na ba?"
"Yes Mam Lea. Gaya ng inutos niyo sa akin na manmanan si Mae sa bawat kilos at galaw niya. Napag alaman kong mamay-ari ang kaniyang mga magulang ng malaking kompaniya, at silang dalawang mag kapatid ang nag kokopetensiyahan ngayon para makuha ang loob ng kanilang Daddy, para makuha ang approval na susunod na taga pag-mana ng kompaniya.. And aside of that may tinayong flower shop si Mae, at nakuha ko rin ang details at information," nilapag nito ang litrato. Isa lamang itong litrato nahagip si Mae, papasok sa business nito.
"hmm, mukhang gusto ko ito!" kinuha ni Lea ang litrato ng shop ni Mae at tinitigan iyon ng malamlam.
"Gusto mo din mag patayo ng flower shop Mam?"
"No, gusto ko itong Flower shop mismo ni Mae, makuha ko. Gusto kong patumbahin at kunin mo sakaniya ang pinaka-mahalaga sakaniya at isa ito!" pilyong ngumisi si Lea.
Ito pa lang ang simula Mae.
Unti-unti akong manininggil sa'yo at kahit na rin si Mark!
Sinisiguro ko sainyo, na luluha kayo nang dugo pag-katapos nito.
"
- Writer
