Yoongi's Music (BTS Suga FF)

Music #30

Yoongi's Music

Music #30

I hate you Park Yuseon.

I hate you.

I hate you.

I hate you.

Hindi na kita mahal.

Hindi na kita mahal.

Hindi na kita mahal.

Yan lang ang paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko habang mag-isa akong nakaupo sa maliit na mesa na iyon at kaharap ang limang bote ng soju na naubos ko na.

Itinatanong nyo siguro kung nasaan ako ngayon. Nasa isang tent lang naman ako ng inuman na nasa gilid ng may kalsada at nilulunod ang sarili ko sa alak. Itinaas ko ang hood ng jacket ko para hindi ako makilala ng mga taong nasa paligid ko.

Huh.

Sigurado akong magpi-pyesta ang mga tao ng Koreaboo, Allkpop, Soompi, at ng ibang kpop news site kapag nalaman nilang naglalasing ngayon ang isang Suga ng BTS.

But I don't give a damn anymore.

Right now, wala na akong pakialam sa masisira kong reputasyon.

All that I'm feeling right now is the so much pain and hatred that I'm feeling towards that stupid girl.

Ang sabi nila, kapag uminom ka ng alak ay makakalimutan mo ang lahat.

Pero puta.

Sino ba ang nagsabi nyan ha at papatayin ko na ngayon na mismo.

Dahil nakalimang bote na ako pero hindi ko parin makalimutan ang mukha ng babaing yun habang sinasabi nya sa akin na ako na ang pinaka-nakakasukang tao sa buong mundo.

Hindi ko parin makalimutan kung gaano sya kasaya habang kasama ang kaibigan ko.

"Ahjummah!" ang medyo nahihilo ko ng tawag sa babaing nagbabantay. "Limang soju pa nga dito!"

Saka ko tinungga ang maliit na basong hawak ko habang nakasabunot sa buhok ko.

Puta. Limang bote na ang nauubos ko pero hindi parin ako nalalasing.

Gusto ko ng malasing para makatulog na ako at makalimutan ko na ang lahat ng kagaguhan na ito. I know that if I go home right now, there is no way that I can go to sleep. Lalo na't maaalala ko lang ang lahat ng mga pinagsasabi ng babaing iyon.

"Para sa akin...ay hindi kinakaya ng sikmura ko at nasusuka ako sa tuwing nakikita kita"

It keeps on resounding into my head na para bang gusto ko nalang iuntog ang ulo ko sa semento para makalimutan ko na iyon.

Agad namang dumating ang order ko at ibinaba na ng babae ang limang bote na yun sa harapan ko.

"Ang time na nakilala kita noon...ang buong existence mo...ang buong oras na sinayang ko sayo...sa tuwing naaalala ko ang lahat ng yun ay bumabaliktad ang sikmura ko at hindi ko kinakaya at nasusuka ako."

Kinuha ko ang unang bote at nahihilong ibinuhos yun sa kaharap kong baso. Sa sobrang pagkahilo ko ay nabubuhos na ito sa mesa. Saka ko pinulot yun at mabilis na tinungga.

"Huh" I smirk at parang tangang dinuro ang kaharap kong bote. "Bakit? Ikaw lang ba ang nasusuka sa akin ha?"

Saka ako parang tangang tumawa ng mag-isa doon at napatingin uli sa boteng kaharap ko.

"Park Yuseon!" ang medyo nalalasing ko ng tawag sa kanya. "Nakakasuka rin ang ugali mo! Akala mo ba hindi ako nasusuka sayo ha? Nasusuka rin ako sayo! Ilang ulit na akong sumuka sa isipan ko ng dahil sa sobrang sama at sa sobrang bulok ng ugali mo! At sa sobrang pagsusuka ko ay halos maisuka ko narin ang lahat ng lamang loob ko! Sino ka ba ha?! SINO KA BA PARK YUSEON PARA GAWIN SA AKIN 'TO?!"

Alam kong pinagtitinginan na ako ng lahat ng taong nanduon nang dahil sa pinagsisigaw ko.

But I don't give a s**t.

Gusto ko lang ilabas ang lahat ng sama ng loob ko sa babaing yun.

"I hate you Park Yuseon..." ang sinisinok ko ng sabi. "...simula ngayon ay hindi na kita mamahalin...tama Min Yoongi....hindi mo na sya mahal...ginagago ka lang ng babaing yun..."

Saka ko tinungga uli ang basong hawak ko.

Para na akong tanga na nakikipag-usap sa sarili ko.

But it seems like talking like this is not enough.

Napalingon ako sa katabi kong stand at nakita kong may newspaper doon.

Nahihilo kong pinulot yun at kinapa ko naman sa loob ng jacket ko ang naiwan kong ballpen doon.

Saka ko inilapag ang newspaper sa harapan ko at nagsimulang magsulat.

Oo.

Kailangan kong isulat ang lahat ng sama ng loob ko kundi baka mabaliw na ako.

Medyo nagdadalawa na ang paningin ko pero pinilit ko parin ang sarili kong magsulat.

Park Yuseon...

Because of you, I'm becoming ruined

I wanna stop, I don't want you anymore

I can't do it, this sucks

Please don't give me any excuses...

I hate you so much.

You can't do this to me

All of the things you said are like a mask

It hides the truth and rips me apart

It pierces me, I'm going crazy, I hate this

Take it all away, I hate you...

Then I stopped writing.

Saka ako napatingin sa unang lyrics na nagawa ko.

Then I smirk.

Huh.

Sino ba ang ginagago ko ha?

Sino ba ang niloloko ko sa mga pinangsasabi ko?

Min Yoongi.

Ginagago mo na naman ang sarili mo.

Wala ako sa sarili kong napatitig sa newpaper.

And while looking at the lyrics ay naramdaman ko nalang ang pagsisimulang pag-iinit ng sulok ng mga mata ko at ang pag-hapdi ng lalamunan ko.

Puta.

Ayoko na.

Ayoko ng maramdaman ito.

But in the end of the day...kahit anong deny ko sa sarili ko ay sa realidad parin na yun ako mauuwi...

At kahit na nakakagago...ay naisulat ko parin ang lyrics na yun.

But you're my everything...

Puta.

Puta.

Puta.

Nakita ko nalang ang isa-isang butil ng mga luhang pumatak sa dyaryong iyon, making the paper wet and my tears are leaving marks on it.

Pero kahit gaano kasakit ay pinagpatuloy ko parin ang pagsusulat...

Please go away huh...

Yuseon, umalis ka na.

Umalis ka na sa isipan ko at sa buhay ko bago pa man ako tuluyang mabaliw.

I'm sorry, I hate u

I love you, I hate u...

Pero kahit anong sabihin ko sa sarili ko ay alam kong hindi yun ang gusto ko...

Forgive me...

Para akong tanga.

I hate her but as the same time, I can't change the fact na mahal na mahal ko parin sya.

At kahit ilang ulit kong sabihin sa sarili ko na galit ako sa kanya at hindi ko na sya mahal ay alam kong hindi mababago nun ang totoong nararamdaman ko.

Five years is too long.

For five years, I depended my whole heart and my whole feelings on her.

Dahil akala ko kapag nagkita kami uli after five years ay kaya ko ng ipamukha sa kanya na nakaya kong mabuhay ng wala sya. Na nakaya kong mabuhay at maging successful kahit na niloko nya ako.

That I can protect myself from hurting.

But everything seems backfired into me.

Nagkamali ako.

I need you girl

Why am I in love alone?

Why am I hurting alone?

Dahil sa limang taon na nagkahiwalay kami ay ako pala ang hindi nakayang mabuhay ng wala sya.

Ako pala ang hindi nakayang mabuhay na wala ang nararamdaman ko para sa kanya.

The big wound that she left on my chest and the great love that I'm feeling for her kept me breathing for five years.

I need you girl

Why do I keep needing you when I know I'll get hurt?

I thought I was the one who managed to live without her. But I was wrong.

She's the one who managed to do it so I was left with nothing but this unbearable wound that kept me bleeding for five years.

My tears just continue to wet the newspaper that I'm holding while I continue to write.

I need you girl, you're beautiful

I need you girl, you're so cold...

Yuseonie...

It goes round & round, why do I keep coming back

I go down & down, at this point, I'm just a fool

Whatever I do, I can't help it

It's definitely my heart, my feelings but why don't they listen to me...

Talaga bang wala na tayo ha?

I'm just talking to myself again, talking to myself again

You're not saying anything, please, I'll treat you well...

Talaga bang kinalimutan mo na ako ha?

The sky is blue and the sun is shining

So my tears are even more noticeable....

Para sa akin...

Kahit na niloko mo ako at ipinagpalit mo ako sa kaibigan ko...

Why is it you? Why did it have to be you?

Why can't I leave you?

...ay hindi ko parin kayang bitiwan ang sobrang pagmamahal ko para sayo.

Pagtawanan mo na ako.

I told you that I hate you, but for a million times, I just found myself crying my eyes out for losing you.

Girl, just tell me you wanna break up...

Girl, just tell me it wasn't love...

I have no courage to say that

Give me my last gift

So I can't ever go back to you...

Napasabunot nalang ako ng ulo ko at napahagulgol ng iyak mula sa kinauupuan ko.

Saka ko pinulot ang isang boteng nasa harapan ko at umiiyak na tinungga yun.

Music...

Gusto na kitang kalimutan...

Gusto ko ng itigil ang pagmamahal ko sayo...

Pero paano ko magagawa yun...

I need you girl

Why am I in love alone? Why am I hurting alone?

I need you girl

Why do I keep needing you when I know I'll get hurt?

...kung ikaw ang laman ng lahat ng lyrics ng kantang nagawa ko?

*****************

Pasuray-suray ang lakad ko habang naglalakad akong mag-isa sa tabi ng busy na kalsada. Madilim ang paligid at ang mga magagandang ilaw ng gabi nalang ang naaninag ko habang naglalakad.

Sobrang bigat ng pakiramdam ko at ilang ulit na akong nadapa sa daanan na iyon. Pero agad parin akong tumatayo at pagewang-gewang na naglalakad uli.

Shit.

Naparami ata ang inom ko.

I can't even drive my car back home kaya magta-taxi nalang siguro ako.

Kanina ko rin nararamdaman na nagba-vibrate ang phone sa loob ng jacket ko pero hindi ko ito sinasagot.

Dalawang tao lang ang naiisip kong pwedeng tumawag ng ganitong oras ng gabi sa akin.

Its either Jin hyung o ang manager namin.

But either both ay alam kong hindi ko magugustuhan ang mga sasabihin nila kaya hinayaan ko lang silang tumawag ng tumawag.

Hilong-hilo na ako at nagdadalawa na ang paningin ko sa sobrang kalasingan.

And then I gave up.

Napaupo nalang ako sa isang bench na nasa tabi ng daanan na iyon at napasabunot ng ulo ko.

Tatawagan ko nalang siguro si Rapmon na sunduin ako dito.

Kinapa ko ang cellphone na nasa loob ng jacket ko at nahihilong napatingin sa screen nito.

Jin Hyung is calling...

Fuck.

Si Jin hyung nga. At alam kong sermon lang ang matatanggap ko dito dahil hindi pa ako nakakauwi sa ganitong oras ng gabi.

I tried to press the answer key pero dahil narin sa sobrang kalasingan ay hindi ko mapindot-pindot ito ng tama.

Shit. s**t. s**t.

At nasa ganuon akong posisyon nang marinig ko ang bagong dating na boses na iyon.

"Suga sunbae-nim?"

Dahan-dahan akong nagtaas ng mukha at ang magandang mukha ng babaing iyon ang nakita ko.

Napakurap ako.

Teka...anong ginagawa ni Yuseon dito?

Bakit nakikita ko syang nakatayo ngayon sa harapan ko at ang masahol pa, ay nakangiti sa akin?

"Oh my God! Ikaw nga Suga sunbae-nim!"

But something is not right.

Bakit parang...nag-iba ata ang boses nya?

"Oh my God! Alam nyo po bang fan na fan ninyo ako---"

Pero hindi ko na sya pinatapos.

Sobrang nasasaktan ako ngayon ng dahil sa kanya and so I thought of giving her a big punishment for doing this to me.

I suddenly grabbed her neck and without a warning, kissed her so hard on that night. It was a long passionate kiss that I've been dying to do with her since the first time I saw her again at the Music Show.

And after that...everything just blackout.

to be continued...