ณ สนามบินโอ’แฮร์เมืองชิคาโกแห่งรัฐอิลลินอยส์ประเทศสหรัฐอเมริกา นาเดียร์มองไปไกลไกลจนสายตาเธอมองไม่เห็น แต่ทิศทางที่เธอมองไปคือตำแหน่งอพาร์ทเม้นท์ของต้าเซียน ที่ที่เธอและเขาเคยอยู่ด้วยกันมาหนึ่งปี ‘คิดถึง’
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่ต้องรบกวนคุณ”
“อย่าคิดว่าเป็นการรบกวนเลยครับ เพราะถ้าคุณคิดแบบนั้น เหมือนเราสองคนยังเป็นเพียงคนอื่น...” นาเดียร์ยิ้มออกมาเล็กน้อย เพราะเจอแบบนี้เธอเองก็ไปไม่เป็นเลย เขินมั้ย? บอกเลยว่าไม่ แต่เธอต้องมีมารยาทต่อผู้ที่ดีกับเธอเป็นอย่างมาก
ไบรอัลยิ้มเล็กน้อย ใช่ว่าเขาจะดูไม่ออกว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับเขามากกว่าเพื่อนเลย แต่เขาก็ยังคงมีความหวังตราบใดที่เธอยังไม่ได้เข้าวิวาห์กับใคร รวมถึงคนที่เธอมาหาและอยากมาหาก็ตาม ต้าเทียนเซียนเขาไม่เคยลืมผู้ชายคนนั้นเช่นกัน เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวมาก ‘รักแท้ แพ้ระยะทาง’ สำนวนนี้จะใช้ได้กับพวกเขาสองคนมั้ยก็ต้องคอยดูกันต่อไป แต่ที่แน่ๆฝ่าย
