Kum olan hafif eğimli yüzeyde takla atarken kollarımı başıma sardım. Tenime batan diken ve taşları hissedebiliyorum.
Ölmeyeceğimi biliyordum, zaten bu hızda giden arabadan atlayan insan ölse garip olurdu. Bunun bilincinde olarak böyle bir şey yapmıştım ama tamamen aptallık olduğunun bilincindeydim. Arabanın hızı beni riske atacak kadar fazla değildi ayrıca daha önce bu tarz durumların eğitimlerini aldığım için nasıl atlamam gerektiğini biliyordum. Yalnız atladığım bir şey vardı ve şu an onunla karşı karşıyaydım.
Ormanlık bölgedeydik. Yol kenarındaki alanın olduğu toprak bir yokuştan aşağıya hızla yuvarlanmaya başladığımda kollarımla yüzümü kapayıp başıma gelecek olan herhangi bir darbeye engel olmaya çalıştım. Çıplak bacaklarımda oluşan minik ani sızılar bir yana bu düşüşün ne kadar
