“O güzel ağzın yine biraz fazla aşıldı sanki? Ben senin hakkında yorum yapıyor muyum?” sesi keyifliydi. Açıkçası bende keyifliydi çünkü arkadaşımı kurtarmanın verdiği haz vardı.
“Yap, sana yapmamı dedim?”
“Demedin mi?”
“Demedim.”
“Hm,” diyerek duraksadı. “Sen de fazla kırıcı ve uyuz bir kadınsın. Bunu biliyorsun değil mi? Bana sopun diyorsun ama çok neşeli olduğun söylenemez. Taş kalpli olan sensin, şüpheci kimseye güvenmeyen birisin. “
Güldüm, mutluluktan uzak bir gülümsemeydi. “Böyle olduğum için zaten tek arkadaşım Deniz. Herkese şüpheyle yaklaştığım için ilişkilerim kısa sürdü.” Gözleri kısıldı. Babamın bende bıraktığı en büyük iz şüpheydi. Herkes bana, beni birilerine karşı kullanmak istiyor gibi geliyordu. Bu hissi o kadar uzun zamandır bünyemde misafir ediyordum ki artık beni
