“Şimdi ben arabayı süreceğim ve siz uslu duracaksın.”
“Neden?” sözde roldü ama cidden kim olduğu bende merak uyandırdı.
Dudağını yaladı ve Silahı biraz daha alnıma bastırdı.
“ Çünkü aksi takdirde buradaki herkesi tek tek öldürürüm.”
Nasıl korktum bir bilsen... yaklaşık dört yaşımda elime silah tutuşturuldu. Kendimi korumayı bilmem için gerekliymiş. Zengin aile laneti midir nedir bilmiyorum hep kendimizi korumamız üzerine şekilleniyordu hayatımız. Ben diye bir şey yoktu, tehlike diye bir şey vardı hep.
Kafamı yana eğip yüzüne daha dikkatli baktım. Ön koltuğa yerleşmiştim, arka koltukta oturmayı sevmezdim. Kafasını bana çevirip piç bir gülüş attı ve sırıttı. O, başlı başına sinir bozucuydu. Ses tonundan belliydi! Onu görmezden gelip ağlayan Deniz’e sarıldım ve kulağına fısıldadım.
