เพื่อนครับขอรักหน่อย

บทที่9 เด็กขี้เมา

บทที่9

เด็กขี้เมา

คืนนี้คีตะขับรถพาเข้าบ้านมานั่งที่ร้านนั่งชิวแถวริมเขื่อนแม่น้ำเจ้าพระยาไม่นานแพรวกับน็อตก็ตามมาสมทบทั้งสี่คนนั่งดื่มและพูดคุยกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นขนาดแพรวยังตกใจที่รู้ข่าวว่าเพื่อนเลิกกับแฟนแล้วแต่พอเห็นรอยยิ้มของคีตะที่แอบซ่อนอยู่ก็พอเข้าใจถึงทั้งสองจะทะเลาะกันตีกันทุกวันแต่ก็มีกันอยู่แค่สองคนมาเรียนด้วยกันกลับบ้านด้วยกันบางครั้งความรู้สึกที่ทั้งสองนี้ให้กันมันอาจจะก่อตัวมาตั้งนานแล้วเพียงแค่ไม่มีใครเปิดเผยออกมา

"แพรวแกรู้ไหมว่าฉันก็รู้สึกดีแถมยังโคตรสบายใจที่ได้กลับมาเป็นตัวเองอีกครั้งไม่ใช่ว่าพี่ต้นไม่ดีนะพี่ต้นเป็นคนดีมากมันผิดที่ฉันเองนี่ผิดที่หัวใจดวงนี้ที่มันไม่สามารถรักพี่ต้นได้เลย" ข้าวปั้นเริ่มมีอาการเมาเธอพูดความรู้สึกที่อัดอั้นตันใจมาตั้งนานเพื่อนทั้งสามคนที่นั่งอยู่จึงเป็นผู้คอยรับฟังโดยเฉพาะคีตะ ตั้งแต่มาเขายังดื่มเบียร์ไม่หมดขวดเลยเพราะเขาต้องทำหน้าที่ขับรถกลับ เขาไม่อยากให้เธอมาเสี่ยงเป็นอันตรายยามที่เขาขับรถให้เธอ

"ฉันเข้าใจแกนะว่าแกรู้สึกยังไงตอนนี้ฉันได้เพื่อนคนเดิมกลับมาแล้วใช่ไหม?"

"ใช่แล้วฉันคนเดิมกลับมาแล้วหลังจากนี้ฉันจะไม่ทำร้ายหัวใจตัวเองด้วยการดึงใครเข้ามาแล้วปล่อยให้เขารู้สึกอยู่ฝ่ายเดียว"

"ดีแล้วค่ะเพื่อน"

เมื่อสองสาวเริ่มพูดคุยกันสองหนุ่มอย่าง คีตะกับน็อตจึงออกมานั่งสูบบุหรี่ด้านนอกคีตะมองเข้าไปยังโต๊ะริมระเบียงตอนนี้ข้าวปั้นกำลังหัวเราะคิดคักราวกับว่าที่ผ่านมาเธอไม่ได้มีเสียงหัวเราะออกมาให้ใครได้ยินเลย

"มึงชอบข้าวใช่ไหม?" น็อตเอ่ยถามเขาสังเกตเห็นอาการของคีตะมานานแล้วแต่ก็ไม่อยากพูดอะไรออกไปมากเพราะมันเป็นเรื่องของคนสองคน

"ทำไมมึงถึงคิดว่ากูชอบข้าว"

"อาการของมึงมันออกไปนานแล้วไอ้คีตะมึงจำตอนอยู่ ม.5 ได้ไหมตอนที่พี่แบล็คประธานนักเรียนตามจีบข้าวปั้นมานานแต่มึงกลับมีอาการไม่พอใจแถมยังเดินไปชนจนเกือบมีเรื่องในโรงอาหาร"

"ก็ไอ้เวรนั่นมันพึ่งไปส่งเด็กอาชีวะมาแถมยังเอาดอกไม้ที่เด็กอาชีวะให้มันมาให้ข้าวปั้นมากูไม่กระทืบให้ตายก็ดีเท่าไหร่แล้วอุตส่าห์ปล่อยให้แม่งตามจีบมาตั้งนานแต่เสือกทำเหี้ยเอง"

"แล้วกับไอ้พี่ต้นล่ะ?"

"มันไม่ใช่คนเจ้าชู้เสร็จจากงานก็มาเรียนเสร็จจากเรียนก็ทำงานเรื่องผู้หญิงมันไม่ยุ่งมันเคยมีแฟนตอนอยู่ปี 2 คบกันได้ 5 เดือนก็เลิกกันเพราะว่าผู้หญิงไปมีคนอื่น"

"ทำไมมึงรู้?" น็อตเองก็ไม่เคยรู้เรื่องนี้ข้าวปั้นเองก็คงไม่รู้เรื่องนี้เหมือนกันแต่ไอ้เพื่อนตัวดีกับรู้มันเสียทุกเรื่อง

"กูถามพี่ขวัญมาเอ่ออแล้วกูก็...."

"ก็เพราะว่ามึงชอบข้าวปั้นกูพูดถูกไหมตอนนี้ข้าวปั้นก็โสดแล้วถ้ามึงจะจีบข้าวปั้นมึงก็มีสิทธิ์แต่มึงต้องหยุดเรื่องผู้หญิงนะเว้ยถ้ามึงยังรู้ตัวว่ามึงไม่สามารถหยุดได้มึงก็อย่าเพิ่งไปให้ใจหรือให้ความหวังข้าวปั้นเด็ดขาด"

"อืม"

น็อตมองคีตะโยนก้นบุหรี่ลงพื้นแล้วใช้เท้าเหยียบก้นบุหรี่ก่อนจะเดินเข้าไปด้านในแล้วส่ายหน้าแค่นี้ก็หลอกถามความรู้สึกได้แล้วทำเป็นเก๊กอยู่ตั้งนานที่แท้ก็แอบชอบเพื่อนตัวเองมาตั้งนาน

กลับเข้ามาในร้านข้าวปั้นก็รีบสั่งเบียร์เพิ่มแม้แพรวจะไม่อยากให้เพื่อนดื่มมากกว่านี้แต่คีตะกลับห้ามเอาไว้ข้าวปั้นคงเครียดและอึดอัดมานานเขาจึงปล่อยให้เธอดื่มให้เต็มที่ถ้าเมาไม่ไหวกลับคอนโดไปเขาจะเป็นคนดูแลเธอเอง

แพรวกับน็อตจำใจต้องปล่อยให้ข้าวปั้นดื่มให้เต็มที่พอเริ่มดึกทั้งสองจึงต้องขอตัวกลับก่อนเหลือเพียงคีตะที่ยังนั่งฟังข้าวปั้นพูดไม่หยุดเธอพูดอยู่คนเดียวแถมยังระบายความรู้สึกออกมามากมายจนมาถึงเรื่องที่เขาอยากรู้

"นายเองก็เหมือนกันคีตะนายอ่าาา ชอบทำให้ฉันเหนื่อยฉันเนี่ยเหมือนแม่นายเลยนะรู้ไหมทำให้ทุกอย่างเหลือแค่อาบน้ำป้อนข้าวที่ฉันยังไม่ได้ทำให้ เฮ้อ.... แต่นายรู้ไหมว่าฉันเต็มใจแปลก ๆ ฮ่าๆๆ บ้าชะมัดทำไมถึงต้องรู้สึกแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้"

"แบบไหน?" คีตะถามด้วยความอยากรู้เขาว่าคนเมามักจะเก็บความรู้สึกเอาไว้ไม่เก่งเขาก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะจริงไหม

"อึก! ไม่ไหวแล้วอยากกลับบ้านจะนอนคีตะกลับบ้านเถอะนะ" น้ำเสียงออดอ้อนนี่มันอะไรกันคีตะรีบหันไปเรียกพนักงานมาเช็กบิลก่อนจะพาเธอเดินโซซัดโซเซกลับมาที่รถเขาขับรถมาถึงคอนโดเธอก็หลับไม่รู้เรื่องสุดท้ายคงต้องอุ้มเธอขึ้นไป

เพียงแค่วางเธอลงบนเตียงคีตะก็รู้สึกปวดไปทั้งแขนตัวก็หนักตันตึกแถมยังทิ้งตัวกว่าจะขึ้นมาได้ทำเอาเกือบร่วงไปกองที่พื้นกันทั้งคู่

"อยากกินมาม่า" ข้าวปั้นเอ่ยปากพูดเบาๆ อย่างขาดสติ

"กินตอนนี้ได้อ้วกพอดีเอาน้ำขิงไหมเดี๋ยวฉันไปต้มให้"

"อื๊มม~"

คีตะเดินออกมาเสียบน้ำร้อนแล้วหันไปเตรียมผ้าชุบน้ำเพื่อนำไปเช็ดหน้าให้เธอแต่แม่ตัวดีดันแก้ผ้านอนอ้าซ่าอยู่บนเตียงทำเอาขาที่สามของคีตะแข็งทื่อเขารีบวิ่งไปหยิบผ้าห่มมาคุมตัวเธอไว้ก่อนที่จะได้เห็นไปถึงไหนตอนไหน

"เธอจะบ้าหรือไงแม่งเอ๊ย!!"

เขาหมดคำจะพูดไม่รู้ว่าวันที่เธอเมาครั้งนั้นเธอกับอดีตแฟนไปถึงไหนตอนไหนกันบ้างแล้ว สุดท้ายก็ต้องข่มตาเช็ดตัวให้เธอแล้วนำน้ำขิงมาป้อนให้

"คราวหลังฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเมาเหมือนหมาแบบนี้แล้วข้าวปั้น"

"อึก! อ้วกกกกก~"

-__-!

จบกันคีตะอยากจะร้องกรี๊ดออกมาให้ดังลั่นเมื่อแม่ตัวดีลุกขึ้นมาอาเจียนบนที่นอนแถมเนื้อตัวก็เปรอะเปื้อนสงสัยต้องรวบเธอมาทั้งผ้าปูที่นอนแล้วโยนลงไปในอ่างอาบน้ำ

"อื๊มมม~ อะไรเนี่ย~" ข้าวปั้นลืมตาขึ้นมามองเธอไม่ได้สนใจว่าตอนนี้ตัวเองจะอยู่สภาพไหนจับผ้าห่มได้ก็ดึงขึ้นมาห่มตัวเองแม้จะอยู่ในอ่างอาบน้ำที่ถูกเปิดน้ำเอาไว้ก็ตาม

"ข้าวปั้นตื่นก่อนลุกขึ้นอาบน้ำดีๆ"

"ม่ายยย หนาวว~"

"โธ่! ข้าวอย่าเป็นแบบนี้ดิตื่นก่อนเธอจะนอนแบบนี้ไม่ได้แล้วผ้าปูมีอีกไหม"

ตอนนี้ข้าวปั้นหลับกลางอากาศไปแล้วคีตะคงทำอะไรไม่ได้นอกจากหลับหูหลับตาอาบน้ำให้เธอจากนั้นก็หยิบผ้าเช็ดตัวมาห่อตัวเธอไว้แล้วพามานอนในห้องของเขา

"ยิ่งกว่าเลี้ยงเด็ก 3 ขวบอีกเธอนี่มันจริง ๆ เลย-__-!"

-----------------------------