บทที่10
เสียจูบ
หลังจากที่คีตะจัดการทำความสะอาดซักผ้าปูที่นอนและผ้าห่มของข้าวปั้นแล้วเขาก็รีบกลับเข้ามาดูข้าวปั้นในห้อง เสื้อผ้าของเธอเขาไม่ได้เข้าไปหยิบให้หรอกแต่หยิบเสื้อเชิ้ตสีดำให้เธอใส่กับกางเกงบ็อกเซอร์ของเขา พอเห็นว่าเธอนอนหลับสนิทเขาก็ค่อยเบาใจวันนี้เขาเหนื่อยจนแทบขาดใจตายพอล้มตัวลงนอนก็ถูกเธอหันมาสวมกอดทั้งกอดทั้งกายจนเขาขยับตัวไปไหนไม่ได้
"เฮ้อ...."
คีตะข่มตานอนพอกำลังจะเข้าสู่ห้วงนิทรามือบางก็ขยุ้มเป้ากางเกงทำเอาขาที่สามชี้เด่เขารีบหยิบผ้าห่มมาปกปิดเอาไว้แต่มือบางก็ยังสอดใส่ขวานหาอะไรที่ไม่ควรจะหา
"ข้าวฉันชักจะหมดความอดทนกับเธอแล้วนะ!" น้ำเสียงของคีตะบ่งบอกว่าเขากำลังหมดความอดทนกับการกระทำของเธอถ้าไม่ติดว่าเธอไม่รู้สึกตัวรับรองว่าโดนดีแน่
ดวงตากลมโตค่อย ๆ เปิดดวงตาขึ้นมาเธอมองใบหน้าของคีตะพร้อมขมวดคิ้วส่วนคีตะกำลังกัดปากตัวเองแน่นอีกนิดเดียวมือของเธอก็จะถึงกล่องดวงใจของเ
