“อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันนะแม่ตัวดี เอามาดูเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเธอโดนดีแน่” เบอนันเดสตะคอกด้วยความหงุดหงิดงุ่นง่าน อยากจะฟาดก้นคนดื้อให้ลายเสียจริง วันๆ ขยันทำให้อัตราการเต้นของหัวใจเขาพุ่งปรี๊ดๆ ได้ดีนัก
ครั้นทนไม่ไหวพ่อเจ้าประคุณก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง กระชากมือเรียวออกมาจากทางด้านหลังของสาวเจ้าด้วยความรุนแรง
“โอ๊ย!” คนตัวเล็กอุทานเสียงหลง เบ้หน้าเหมือนจะร้องไห้ เขาช่างแม่นเสียจริงคว้าได้ตรงจุดที่มันกำลังพองพอดิบพอดี ดีนะที่น้ำเหลืองไม่ไหลทะลักออกมา
“มือเธอ!”
เบอนันเดสเบิกตาโพลง กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เมื่อเห็นมือหญิงสาวบวมแดงอย่างน่าใจหาย ซ้ำร้ายตอนนี้หลังมือข้างขวาของเธอยังมีน้ำใสๆ พองขึ้นมาอีก เมื่อกี้เขาเผลอไปบีบเข้าอย่างแรงเธอคงจะเจ็บน่าดู ชายหนุ่มเห็นแล้วก็อดที่จะสงสารไม่ได้ เพราะที่เธอเจ็บตัวก็มีสาเหตุมาจากเขา
“ทายาหรือยัง?” คนเถื่อนถามด้วยความเป็นห่วง เห็นสภาพแผลของเธอแล้วก
