“แล้วทำไมคุณถึงไม่ปรับตัวให้เข้ากับความเผด็จการของผมดูละ” ธมนกลอกตาอย่างเหลือเชื่อและเผลอยิ้มออกมา และอยากจะถามเขาว่าตั้งใจมาง้อเธอจริงๆ มั้ย
“คุณเชื่อหรือว่าฉันจะรักคุณจริงๆ”
“ถ้ารักจริงไม่ได้ก็แกล้งรักกันก็ได้ผมไม่ถือหรอก ขอเพียงว่าให้คุณแกล้งรักผมไปจวบจนลมหายใจสุดท้ายของคุณก็พอธมน” คราวนี้ ธมนกลับยิ้มไม่ออก สมองของเธอทำงานอย่างหนักเพื่อประมวลผลดูว่า สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้มันคือความจริงหรือมันคือลมปากของผู้ชายที่พูดอะไรออกมาก็ได้เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ อย่างตอนนี้สายตาเขาไม่ปิดบังเลยว่าเขาต้องการเธอ “ธมน ผู้ชายอย่างผมไม่จำเป็นต้องทำอะไรแบบนี้ เพียงแค่ต้องการนอนกับผู้หญิงหรอกนะ ถ้าผมต้องการแค่นั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นคุณ ใครก็ได้...จริงมั้ย” ธมนมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ
“คุณคงไม่มีพลังจิตหรอกนะคะ”
“ใช่! ผมมี” วิลทำหน้าจริงจัง ธมนหลี่ตาลงทันที “มองตาผมแบบนั้น ไม่กลัวว่าจะถูกผมสะกด
