อิทธิมองร่างบางค่อยๆ เดินมาทางเขาโดยที่สายตามองเลยรถ
เขาไป เช้านี้เขาตื่นและออกจากบ้านมาแต่เช้ากับความจริงที่ได้รู้จากน้องสาว
“น้องไม่เข้าใจเลยว่าผู้หญิงมือสองอย่างธมนมีอะไรดีนักหนา”
“แกพูดอะไรของแกจัน”
“ฉันรู้นะว่าเมื่อหนึ่งปีก่อนพี่วางยาธมนและหล่อนก็หายไปสองสามมันคงไปโดนชาวเลแถวนั้นหิ้วไปแน่ๆ”
“หุบปากแกเลยนะ! และอย่าปากพล่อยพูดไป เพราะคนที่จะซวยไปด้วยคือฉันพี่ชายของแก” จันทิมาไม่ได้สนใจว่าอิทธิจะเป็นอย่างไร แต่ที่เธอยอมหุบปากไว้เพราะถ้าอิทธิเกิดเรื่องไม่ดีเสื่อมเสียเธอก็พลอยจะด่างพร้อยไปด้วย “พูดต่อสิ เมื่อกี้แกหมายความว่าไง”
“ธมนมีผู้ชายคนใหม่”
“ผู้ชายคนใหม่ แกเอาที่ไหนมาพูด”
“ก็ที่บ้านเรานี่แหละ...ผู้ชายคนนั้นเป็นลูกชายเพื่อนของคุณพ่อ...” อิทธิตั้งใจฟังและยิ่งได้ฟังเขาก็รู้สึกไม่พอใจอย่างมากกับรักครั้งใหม่ของธมน
“ต้องการอะไร?” ธมนใช้น้ำเสียงไม่พอใจกับคนที่เดินมาขวาง
“ทำไมถึงพ
