“อะไร” วิลถามกลับพร้อมกับนั่งลงที่โต๊ะที่พนักงานพามา
“แกนะมันประเภทไม่เห็นหน้าเจ้าก็ขอเห็นหลังคาบ้านก็ยังดี แต่ก็ยังดีที่แกไม่เข้าไปกินในโรงอาหารของมหา’ลัย” ร้านที่วิลเลือกมานั่งเป็นร้านอาหารเล็กๆ ใกล้แบบใกล้ มหา’ลัย ที่ธมนเรียนภาคค่ำอยู่ “มาถึงนี่จะรอรับกลับพร้อมกันเลยมั้ย”
“เดี๋ยวค่อยคิดระหว่างกิน” แปลว่ายังไม่ได้ตัดสินใจ
“บังเอิญจังเลยค่ะ สวัสดีค่ะพี่วิล” วิลเงยหน้ามองผู้ที่เข้ามาทัก จันทิมาหญิงสาวที่เจอกันเมื่อวาน บังเอิญจริงๆ ด้วย วิลและเอกรินทร์ลุกขึ้นตามมารยาทโดยทันที วิลรับไหว้หญิงสาว
“บังเอิญจริงๆ ด้วยครับ”
“พี่วิลมาทานข้าวเหรอคะ?”
“ครับ” วิลตอบกลับสั้นๆ “นี่เอกรินทร์เพื่อนผมครับ” วิลรักษาระยะความเป็นทางการกับจันทิมาเสมอจนเอกรินทร์รู้สึกได้
“สวัสดีครับ ผมเอกรินทร์ยินดีที่ได้รู้จัก...”
“จันทิมาค่ะ เรียกจันเฉยๆ ก็ได้ค่ะ” จันทิมาแสดงความน่ารัก น่าเอ็นดูให้กับเพื่อนของชายท
