รักนิรันดร์(นาคาคลั่งรัก)

ยอดดวงใจ

“นารินทร์ เจ้าไม่รู้หรอกว่าข้าทรมานแค่ไหนที่ต้องทำเช่นนี้ หากไม่ทำเช่นนี้ เจ้าก็จะต้องมีเจ้ากรรมนายเวรคอยจองล้างจองผลาญไม่จบไม่สิ้นทุกชาติไป ข้าจะต่อสู้เพื่อเจ้านะนารินทร์ รักที่ข้ามีให้เจ้ามันมีมากจนไม่สามารถมองเห็นเจ้าต้องมีอันตราย หรือมีวิบากกรรมใดๆติดตัว”องค์คีตะพูดเพราะหยั่งรู้จิตของนารินทร์ทิพย์

“ท่าน อย่ามัวแต่เหม่อลอยสิ ท่านต้องบำเพ็ญเพียรตะบะให้ครบบารมีที่ท่านเคยสั่งสมมานะ ข้าอยากจะถามท่านจริงๆว่าทำไมท่านถึงยอมใช้มนตร์ย้อนเพลาเพื่อนาง ท่านก็รู้ว่าหากใช้มนตร์นี้ท่านจะต้องบำเพ็ญเพียรใหม่อีก1กัปซึ่งมันก็หมายความว่า ท่านจะไม่ได้พบนางอีกเลย แล้วหากเมื่อท่านบำเพ็ญเพียรครบแล้ว นางอาจจะไปเกิดอยู่ในภพภูมิอื่นแล้วก็เป็นได้นางอาจจะจำท่านไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ”องค์นาคาพาหุรัดเอ่ย เพราะเขาเป็นเหมือนเพื่อนนาคาขององค์คีตะที่แนะนำสถานที่สำหรับบำเพ็ญตะบะให้แก่องค์คีตะ

“ท่านนาคาพาหุรัด ท่านไม่รู้หรอกว่ารักที่ข้ามีให้นางมันมากแค่ไหนเหตุเพราะท่านอาจไม่เคยมีรักเยี่ยงข้าหากวันหนึ่งท่านได้มีรักแล้วท่านจักเข้าใจข้าเอง”องค์คีตะเอ่ยพร้อมกับหลับตาทำสมาธิสั่งสมบารีมีต่อไป

“ท่านหญิงเจ้าคะ ท่านหญิงเจ้าคะ ตื่นได้นะเจ้าคะ พวกหม่อมฉันเตรียมอ่างบัวไว้ให้อาบเพื่อท่านหญิงจะได้หายจากอาการอ่อนเพลียนะเจ้าคะ”ชลาพูดพร้อมกับใช้มือสัมผัสที่แขนฉันเบาๆ

“อือๆ เดี๋ยวข้าขอนอนพักต่ออีกได้ไหม ข้ายังเพลียอยู่เลย”ฉันพูดพร้อมหลับตาลงจะพักผ่อนต่อ

“ท่านหญิงเจ้าคะ หากไม่ลุกไปชำระร่างกายในอ่างบัวท่านหญิงจะต้องเตรียมตัวรับเสด็จองค์เหนือหัวกับพระมเหสีห์เลยนะเจ้าคะเพราะท่านถามหาท่านหญิงสืบเนื่องจากท่านหญิงไม่ได้เข้าพบพวกท่านมาหลายเพลาแล้วนะเจ้าคะ”ธาลาพูด

“อือ ก็ได้ งั้นพยุงข้าไปหน่อย”ฉันพูดพร้อมกับแสดงท่าทางอิดโรยที่จริงก็ไม่ได้เหนื่อยอะไรหรอกแค่ขี้เกียจเท่านั้นเอง ระหว่างทางที่เดินไปพื้นสัมผัสในปราสาทนุ่มอย่างกะเดินบนปุยนุ่นกลิ่นหอมดอกไม้ป่าคละคลุ้ง บรรยากาศช่างสงบร่มเย็น

“ถึงแล้วเจ้าค่ะ เชิญท่านหญิงชำระพระวรกายเลยนะเจ้าคะ”ชลาพูดพร้อมผายมือไปทางอ่างบัว อ่างบัวช่างสวยงามเหลือเกิน ลักษณะอ่างเป็นดอกบัวบ้าน มีกลีบบัวสีชมพูลอยเหนือผิวน้ำ น้ำสีใส แต่กลิ่นหอมกรุ่นเหมือนน้ำนมข้าว ล้อมรอบด้วยเทียนหอมที่ทำจากดอกไม้นานาชนิด พอมองออกนอกหน้าตาไปเห็นทิวทัศภูเขาที่มีสายธารน้ำตกไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย ช่างน่าอภิรมย์ยิ่งนัก มีเสียงดนตรีบรรเลงจากคนธรรพ์ที่บรรเลงดนตรีผ่อนคลายให้ฟังขณะอาบน้ำในอ่างบัว ช่างเป็นเวลาที่มีความสุขเสียจริง

“ตอนนี้ฉันรู้สึกร่างกายมีพละกำลังมากมายมหาศาลแต่ทำไมในดวงใจของฉันมันช่างว่างเปล่า เมื่อเขาคนนั้นได้หายไปและไม่รู้ว่าจะได้หวนกลับมาเจอกันอีกเมื่อไหร่ ฉันขออธิฐานผ่านอ่างบัวนี้ขอให้ฉันกับเขาได้มารัก ได้มาเป็นคู่กันอีก ไม่ว่าเขาจะเกิดเป็นอะไรฉันก็ขอเกิดเป็นเยี่ยงเขา อยู่เคียงข้าง อยู่เป็นยอดดวงใจของเขาทุกชาติไป”ฉันพูดอธิษฐานเสร็จก็หลับตาลงพร้อมก้มหัวลงไปในอ่างบัว

“นารินทร์ นารินทร์ ข้ารักเจ้านะ~~”ฉันได้ยินเสียงนี้ก้องเข้ามาในหัวขณะที่ฉันกำลังดื่มด่ำกับการชำระร่างกายในอ่างบัว แต่กลับต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงขององค์คีตะ

“ข้าก็รักท่าน ข้าจะรอท่าน”ฉันเอ่ยขึ้นลอยๆ

“ท่านหญิงถึงเวลาแต่งโฉมแล้วเจ้าค่ะ”ธาลาพูดพร้อมหยิบผ้าคุมให้ฉัน

“วันนี้วันมงคลท่านหญิงใส่ชุดนี้นะเจ้าคะ”ชลาพูดพร้อมหยิบชุดสีชมพูอ่อนมีลายลูกไม้ที่ชายผ้า คล้ายชุดย้อนยุคจีนโบราณ

“วันนี้นายนาคาคู่หมายท่านหญิงก็มาด้วยนะเจ้าคะ”ชลาพูดพร้อมกับยิ้มแบบเขินอาย

“อือ แล้วข้าต้องเอาอะไรไปเข้าพบท่านพ่อท่านแม่ไหม”ฉันพูด

“ไม่หรอกเจ้าค่ะ พวกท่านแค่จะให้ไปพูดเรื่องงานหมั้นหมายระหว่างท่านหญิงกับนายนาคาเท่านั้นล่ะเจ้าค่ะ”ธาลาพูดพร้อมเอามือตบปากของตัวเองเบาๆ

“อะไรนะ!งานหมั้น ฉันไม่หมั้นกับนายนาคาเด็ดขาดหากท่านพ่อท่านแม่อยากจะหมั้นก็ให้พวกท่านเป็นคนหมั้นเอง ข้าไม่หมั้น”ฉันพูดเพราะฉันไม่ได้รักนายนาคา นายนาคาเป็นแค่เพื่อนที่ฉันสนิทฉันไม่เคยคิดกับนายนาคามากเกินกว่าคำว่าเพื่อน

“เดี๋ยวท่านพ่อท่านแม่จะได้รู้ว่าอย่ามาบังคับคนอย่างข้า ข้าเคยพูดเรื่องจับคู่ไปหลายครั้งแล้วว่ามันไม่เหมาะไม่ควรแต่เพราะยึดมั่นในคำสัญญาบ้าบออะไรก็ไม่รู้ ข้าเลยต้องมาโดนบังคับอยู่แบบนี้”ฉันพูดพร้อมเข้าพบท่านพ่อท่านแม่ทันที