รักนิรันดร์(นาคาคลั่งรัก)

ได้พบเธอ

“เดี๋ยวท่านพ่อท่านแม่จะได้รู้ว่าอย่ามาบังคับคนอย่างข้า ข้าเคยพูดเรื่องจับคู่ไปหลายครั้งแล้วว่ามันไม่เหมาะไม่ควรแต่เพราะยึดมั่นในคำสัญญาบ้าบออะไรก็ไม่รู้ ข้าเลยต้องมาโดนบังคับอยู่แบบนี้”ฉันพูดพร้อมเข้าพบท่านพ่อท่านแม่ทันที

“อ้าวนารินทร์ ลูกมาพอดีเลย นายนาคามารอพอดี วันนี้พ่อกับแม่มีเรื่องจะคุยกับลูกทั้งสอง นั้นก็คือเรื่อง..”พ่อพูด

“หยุด!เลยท่านพ่อท่านแม่ถ้าจะพูดเรื่องที่ลูกกับนาคาต้องหมั้นหมายกัน ลูกบอกไว้เลย ลูกไม่หมั้น แล้วท่านพ่อท่านแม่ก็รู้อยู่เต็มอกว่าลูกคิดกับนายนาคาแค่เพื่อน ท่านพ่อท่านแม่จะเอาสัญญาบ้าบอ อะไรนั้นมาจับมัดข้ายังไงก็ไม่ได้ผลหรอก เพราะข้ามีคนรักอยู่แล้ว”ฉันพูด พร้อมกับรีบเดินออกมาไม่สนใจใครทั้งนั้น

“นารินทร์ นารินทร์ เดี๋ยวลูกฟังพ่อกับแม่พูดก่อน เห่อ! ลูกคนนี้”ท่านแม่พูดพร้อมถอนหายใจ

“ไม่เป็นไรหรอกท่านอา เดี๋ยวข้าจะไปคุยกับนารินทร์เอง”นายนาคาพูดพร้อมกับเดินตามฉันออกมา

“นารินทร์เดี๋ยวก่อนสิ ฟังข้าก่อน”นายนาคาร้องตะโกนเรียกฉันที่กำลังรีบเดินหนีออกมา

“ก็ได้ เจ้าพูดมา ข้าจะฟัง เห็นแก่ความเป็นเพื่อนของเรา”ฉันพูดพร้อมกับหยุดยื่นฟัง

“นารินทร์ ข้าเข้าใจเจ้าว่าเจ้าไม่ได้คิดกับจ้าเป็นอย่างอื่นนอกจากเพื่อนเลย แต่ท่านอาทั้งสองก็อยากให้เจ้าเป็นฝั่งเป็นฝาสักที”นายนาคาพูด

“ข้ารู้ แต่ข้ามีคนรักอยู่แล้ว ข้าทำใจที่จะแต่งกับเจ้าไม่ได้”ฉันพูด

“ห่าา! เจ้ามีคนรักแล้ว ใครล่ะคนรักของเจ้า เจ้าแอบไปเชื่อมสัมพันธ์กับเขาแล้วใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นเรื่องใหญ่แน่”นายนาคาพูดพร้อมแสดงท่าทางตกใจ

“จะบ้าหรอ ฉันยังไม่ได้.. มันคงเป็นแค่ฝันเท่านั้นล่ะ”ฉันพูดพร้อมนึกถึงคืนที่ฉันกับองค์คีตะเชื่อมสัมพันธ์กันฉันก็รู้สึกเขินอาย

“แสดงว่าเจ้ากับเขาเชื่อมสัมพันธ์กันแล้วจริงๆ ถึงจะในฝันก็เป็นลางบอกเหตุเพราะนาคเยี่ยงพวกเราจะไม่มีทางฝันลอยๆแน่นอน แล้วเขาเป็นใคร ข้าจะอาสาพาเจ้าไปพบเขา”นายนาคาพูด ท่าทางของเขาเอาจริงเอาจังมาก

“เขาคือ องค์..องค์..”ฉันพูดแต่ก็ไม่กล้าพูดชื่อเขาออกมา

“องค์คีตะรึ”นายนาคาพูด

“ทำไมเจ้ารู้ ใครบอกเจ้า”ฉันพูดเพราะสงสัยทำไมเขารู้

“ทำไมข้าจะไม่รู้ เพราะเหล่าธิดานาคี ตั้งแต่ชนชั้นธรรมดาถึงชนชั้นสูงต่างก็คลั่งไคล้องค์คีตะกันทั้งนั้นแต่ข้าเพิ่งรู้ว่าเจ้าฝันเห็นองค์ท่านด้วย”นายนาคาพูด

“อ้าวหรอ แล้วการฝันเห็นองค์คีตะเป็นเรื่องธรรมดาของเหล่านาคีหรอ”ฉันพูด แต่ในใจตอนนี้เริ่มเต้นแรงและรู้เจ็บปวดลึกๆ

“ไม่หรอก ข้าก็บอกเจ้าแล้วว่าเหล่านาคเยี่ยงพวกเราจะไม่มีทางฝันลอยๆ ฝันทุกอย่างคือลางบอกเหตุ เอาอย่างนี้ไหมข้าจะพาเจ้าขึ้นไปที่ถ้ำเวียงนาคาเพราะข้าได้ยินมาว่าองค์คีตะกำลังบำเพ็ญเพียรตะบะเพื่อสั่งสมบารมีและต้องบำเพ็ญบารมีตั้ง 1กัปเลยนะ ”นายนาคาพูด

“บำเพ็ญตะบะ 1กัป!ทำไมต้องบำเพ็ญเยอะขนาดนั้น เจ้าพอรู้ไหม”ฉันพูด

“ข้าไม่รู้หรอก เรื่องของนาคชั้นสูง ที่ได้ข่าวมาก็ได้ยินมาจากพวกนาคยามที่เป็นเพื่อนข้าต้องไปเฝ้าถ้ำเพราะองค์นาคาพาหุรัดท่านย้ำมาเพราะกลัวนาคที่ไม่รู้เข้าไปพบท่านเนื่องจากท่านจะย้ายไปบำเพ็ญเพียรที่ถ้ำอื่น ที่ข้าบอกเรื่องนี้กับเจ้าเพราะนาคที่บำเพ็ญตะบะจะไม่มีวันมองนาคีหรือมีรักได้เลยนะ”นายนาคาพูดพร้อมแสดงท่าทางเป็นห่วงฉัน

“ถ้าเป็นอย่างที่เจ้าพูดมา ข้าก็ไม่อาจจะไปขัดขวางเส้นทางของการบำเพ็ญตะบะขององค์ท่านหรอก และเรื่องหมั้นข้าอยากให้เจ้าเข้าใจนะว่าข้าไม่ได้คิดกับเจ้ามากเกินกว่าเพื่อน”ฉันพูด

“ข้าเข้าใจเจ้าดี ข้าก็จะคอยเป็นเพื่อนที่ดีให้เจ้าเสมอนะนารินทร์ มีอะไรให้ข้าช่วยเจ้าบอกข้าได้เลย”นายนาคาพูด

“ขอบใจนะ ถ้าอย่างนั้นข้าขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะ”ฉันพูดพร้อมเดินกับตำหนัก

“ข้าเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมข้าถึงได้ย้อนกลับมาเป็นนารินทร์ นาคีที่ไม่เคยได้พบองค์คีตะเลย ท่านรักข้ามากขนาดนี้เลยรึ ข้าคิดถึงท่านมากท่านจะคิดถึงข้าบ้างไหมนะ”ฉันพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลเอ่อล้นออกมาอย่างไม่รู้ตัว

“ข้าไม่ไหวแล้ว ข้าสงสารนาง ข้าจักทำอย่างไร”องค์คีตะพูด

“เจ้าก็ไม่ต้องทรมานตัวเองขนาดนั้นก็ได้ คีตะ”เสียงของใครบ้างคนดังขึ้น

“องค์อินทร์! ทำไม..”องค์คีตะพูด

“ก็ข้าตรวจยามดู เห็นเรื่องของเจ้าที่เด่นขึ้นมา ข้าเลยลงมาช่วยพร้อมบอกข่าวดีว่าเจ้าไม่ต้องบำเพ็ญเพียรตะบะต่อแล้ว ทุกอย่างได้ชดใช้หมดแล้ว เจ้าไปหานางเถอะ”องค์อินทร์เทพเบื้องบนได้เอ่ยบอกองค์คีตะ

“ทำไม ถึงชดใช้หมดเร็วขนาดนี้ล่ะ”องค์คีตะพูดพร้อมสงสัย

“ก็เจ้ากับนางคือคู่บารมีกัน ด้วยบารมีที่เจ้ากับนางสั่งสมมามากหลายภพหลายชาติจึงทำให้ลบล้างได้อย่างง่ายดาย”องค์อินทร์เอ่ยพร้อมเสกมนตร์วิเศษพาองค์คีตะมาอยู่ที่ห้องของนาริทร์ทิพ ที่ตอนนี้นางหลับไปแล้ว

“ข้ามาส่งท่านแค่นี้นะ”องค์อินทร์พูด พร้อมสลายหายไป

“โถ่นารินทร์ เมียรักของข้า ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน ข้ากลับมาแล้วนะ”องค์คีตะพูดพร้อมเข้ามากอดฉันและฉันก็รู้สึกตัวพอดีพร้อมโผล่เข้ากอดเขา

“ท่านพี่ ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน ข้าดีใจที่ได้พบท่านพี่ ข้าดีใจเหลือเกิน”ฉันพูด และกอดเขาไว้แน่นกลัวเขาจะหายไปอีก

“นารินทร์ข้าก็คิดถึงเจ้า จากนี้เราจะไม่พรากจากกันอีก แต่ว่าตอนนี้ข้า..”องค์คีตะพูดพร้อมมองมาที่ร่างบางของฉันที่ตอนนี้อยู่ในชุดนอนสีขาวบางที่ปกปิดร่างกายเพียงเล็กน้อย

“ไม่นะ ท่านพี่ห้ามคิดนะ ท่านพี่ก็รู้ว่าตอนนี้ข้ากับท่านพี่ยังไม่ผ่านการอภิเสกสมรสกันเลย เพราะท่านพี่ย้อนเวลากลับมา เชอะๆ”ฉันพูดพร้อมทำท่างอนเขา

“โอ๋ๆ นารินทร์น้อยของพี่ พี่ขอหน่อยนะ แค่ชิมก็ได้”องค์คีตะพูดพร้อมทำหน้าออดอ้อนเข้ามาใกล้หวังจะจูบปากฉัน ฉันรีบเอามือเบี่ยงหน้าเขาออกห่าง ต้องเล่นตัวสักหน่อยโทษฐานปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว

“อย่าเล่นตัวได้ไหมนารินทร์น้อยของพี่ พี่ขอโทษครับ”องค์คีตะพูดพร้อมทำหน้าออดอ้อนอีกแล้วแต่ครั้งนี้เขาเอาปากของเขาเข้ามาจูปฉันโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว

“ว้ายตายแล้ว~~”ฉันพูดเพราะตกใจโดนจูบไม่ทันตั้งตัว