รักนิรันดร์(นาคาคลั่งรัก)

ต่อสู้

“ถ้าแกไม่ปล่อยก็ไม่เป็นไร ฉันจะทำให้แกไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดเลย”องค์คีตะพูดพร้อมกับยิ้มกริ่มออกมาเหมือนเขามีแผนอะไรบ้างอย่าง เขาคิดอะไรของเขาอยู่นะ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ~~ ไอ้นี้มันแปลกพอๆกับเมียมันเลยเว้ย ทำไมแกจะทำอะไรฉัน ฮ่า ฮ่า~~”ศักดิ์พูดพร้อมกับยั่วโมโหองค์คีตะ แต่ในขณะที่เข้ากำลังหัวเราะ

“ปัง ปัง!!”เสียงปืนขององค์คีตะดังขึ้น ลูกปืนได้เฉียวแขนของศักดิ์

“โถ่ ไอ้นี้มันเอาจริงว่ะ พวกเอ็งจัดการมัน”

ศักดิ์บอกลูกน้องเข้าไปจัดการองค์คีตะ

“ส่วนแกมากับฉันนางงูผี”ศักดิ์พูดพร้อมกับกระชากแขนฉันวิ่งออกมา ส่วนลูกน้องของศักดิ์ยังไม่ได้แตะตัวองค์คีตะก็โดนมนตร์สะกดของนาคาสลบไป และองค์คีตะก็ช่วยแก้เชือกที่มัดให้แม่

“แม่ครับ ออกไปประตูข้างนอกแล้วจะมีคนมาช่วยแม่นะครับ”องค์คีตะพูด

“ปล่อยฉันนะ ปล่อย ปล่อย!”ฉันพูดแต่เหมือนสิ่งที่ฉันพูดศักดิ์ไม่ได้ยินเลย ศักดิ์พาฉันมาถึงหน้าผาที่ฉันเคยตกลงไปแล้วได้กับเมืองบาดาล

“แก ต้องชดใช้ให้ฉัน แกเคยทำให้ฉันเสียดวงตาไปหนึ่งข้างแกก็ต้องชดใช้สองเท่าและฉันจะทำให้แกเสียดวงตาไปสองข้าง สุดท้ายแกก็จะทรมานตาย! ฮ่า ฮ่า ~~~”ศักดิ์หยิบมีดขึ้นมาจะเอามีดแทงมาที่ตาของฉัน

“อย่า!!!”ฉันร้องขึ้น แต่ทันใดนั้นฉันก็ต้องตกตะลึงเพราะองค์พยานาคสีทองมีทั้งหมด 9เศียรได้โผล่ขึ้นมาจากหน้าผา พร้อมปล่อยเสียงคำรามหน้ากลัว ท้องฟ้ามืดครึ้ม ลมพัดกรรโชก เหมือนจะมีพายุลูกใหญ่เข้า

“นี้มึงสองผัวเมียงูผีคิดจะใช้อำนาจมาฆ่ากูหรอ กูไม่กลัวหรอกเว้ย ”ศักดิ์พูดแล้วเขาใช้มีดปลายแหลมในมือแทงเข้ามาในตาด้านซ้ายของฉัน ความรู้สึกของฉันตอนนี้ช่างเจ็บปวดทรมานเหลือเกิน พร้อมกับเลือดสีแดงฉานที่ไหลอาบใบหน้าคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวแต่แล้วเวลาก็เหมือนย้อนกลับ มันย้อนกลับไปตอนที่ฉันจะชนเข้ากับตาข่ายที่ศักดิ์วางไว้ แต่ฉันก็หยุดและไม่ได้ชน

“นี้มันเกิดอะไรขึ้น ข้าแค่ฝันไปใช่ไหม ทำไมฝันมันน่ากลัวเสียจริง”ฉันพูด พร้อมสดุ้งตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่มีพี่ชลากับพี่ธาลาคอยนอนเฝ้าอย่างใกล้ชิด

“ท่านหญิงเจ้าค่ะ ทำไมท่านหญิงถึงตื่นเร็วนักล่ะเจ้าค่ะ ไหนท่านหญิงบอกว่าเพลียไงเจ้าค่ะ”ชลาพูด

“เพลียอะไร”ฉันพูดเพราะสงสัยว่าเรื่องในฝันเมื่อกี้มันเกิดขึ้นจริงๆ หรือแค่ฝัน

“ก็เราเพิ่งไปว่ายน้ำชมจันทร์มาไงเจ้าค่ะ แล้วอยู่ท่านหญิงก็บอกว่าเพลียพวกหม่อมฉันเลยพามาบรรทมไงเจ้าค่ะ”ธาลาพูดพร้อมทำสีหน้าสงสัย

“เอ่อ องค์คีตะล่ะ ตอนนี้อยู่ที่ไหน”ฉันพูด

“ตายแล้วท่านหญิง! อย่าไปพูดถึงองค์ท่านนะเจ้าค่ะ นาคีสตรีไม่ควรพูดถึงนาคาเช่นนั้น โดยเฉพาะท่านหญิงที่มีคู่หมายแล้วน่ะเจ้าค่ะ”ชลาพูด

อะไรกันทำไมฉันถึงย้อนกลับมาตอนที่ยังไม่ได้พบกับองค์คีตะ แสดงว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่ฝันใช่ไหม แล้วองค์คีตะไปไหน เขาทำบ้าอะไรของเขา

“นี้พี่ ฉันอยากเข้าพบองค์คีตะฉันต้องทำยังไง”ฉันพูดเพราะเรื่องมันจะจบลงแบบนี้ไม่ได้ เขาต้องใช้เวทมนต์อะไรย้อนเวลาให้ฉันไม่ต้องติดตาข่ายแล้วเรื่องบ้าบอพวกนั้นจะได้ไม่เกิดขึ้น แต่ทำไมเขาต้องทิ้งฉันไป ไหนเขาบอกว่าจะไม่ทิ้งฉันไง อยู่ๆน้ำตาของฉันก็ไหลซึมออกมาเอง

“โถ่ ท่านหญิง องค์คีตะเป็นนาคผู้สูงศักดิ์แล้วท่านก็ไม่ได้อยู่ที่เมืองบาดาลนะเจ้าค่ะ ท่านเป็นนาคทรงศีลไม่ยุ่งเกี่ยวกับนาคีทั้งปวงท่านบำเพ็ญเพียรที่เขาเวียงนาคาที่ถ้ำลึกไม่มีผู้ใดจะเข้าพบได้เจ้าค่ะ”ชลาพูด

นี้เขาจะทิ้งฉันไปจริงๆใช่ไหมในหัวสมองของฉันมันขาวโผลนมันว่างเปล่า มันไม่อยากจะทำอะไรต่อแล้ว

“เดี๋ยวพรุ่งนี้นายนาคาจะพาไปชมต้นน้ำสายหลักของเมืองนะคะท่านหญิง ท่านหญิงจะแต่งองค์เป็นขัดอะไรดีเจ้าค่ะ”ธาลาพูดพร้อมกับหยิบชุดเดรสจีนสมัยโบราณให้ฉันเลือกดู

“ข้าไม่ไปได้ไหม ข้าเพลีย ช่วยบอกนายนาคาให้หน่อยนะ”ฉันพูดพร้อมโน้มตัวลงนอนแล้วก็หลับตาลงพร้อมกับน้ำตาที้ไหลรินออกมาเอง

“เจ้าค่ะ”สองพี่เลี้ยงรับปากพร้อมปิดไฟให้ฉันพักผ่อน

“ทำไม ท่านถึงทำกับฉันอย่างนี้นะ”ฉันพูดตัดพ้อกับตัวเองเพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาทำ ทั้งๆที่ฉันก็โดนเอาคืนแล้ว เวรกรรมก็ได้ถูกชดใช้ไปแล้ว

“นารินทร์ เจ้าไม่รู้หรอกว่าข้าทรมานแค่ไหนที่ต้องทำเช่นนี้ หากไม่ทำเช่นนี้ เจ้าก็จะต้องมีเจ้ากรรมนายเวรคอยจองล้างจองผลาญไม่จบไม่สิ้นทุกชาติไป ข้าจะต่อสู้เพื่อเจ้านะนารินทร์ รักที่ข้ามีให้เจ้ามันมีมากจนไม่สามารถมองเห็นเจ้าต้องมีอันตราย หรือมีวิบากกรรมใดๆติดตัว”องค์คีตะพูดเพราะหยั่งรู้จิตของนารินทร์ทิพย์