รักนิรันดร์(นาคาคลั่งรัก)

เจ้ากรรมนายเวร

“ห่าา !แค่2วันเมืองบาดาลเท่ากับ20กว่าปีเมืองมนุษย์เลยหรอ”ฉันพูดเพราะตกใจระยะเวลาทำไมต่างกันมากขนาดนี้

“ใช่ เพราะเมืองบาดาลมีเวลาที่ช้ากว่าโลกมนุษย์อยู่ 20 กว่าปีเลยส่งผลให้เมื่อเจ้ามาอยู่โลกมนุษย์เจ้าก็จะรู้สึกยาวนาน เพราะพวกมนุษย์มีอายุที่สั้น เจ็บป่วยง่าย แถมยังมีกลิ่นกายที่เหม็นพวกเหล่านาคอย่างเราหากไม่จำเป็นจะไม่เข้าใกล้เด็ดขาดเพราะอย่างนั้นข้าจะหาวิธีช่วยเจ้าให้กลับเมืองของเราและไม่ต้องมาชดใช้วิบากกรรมนี้” เขาพูดขึ้นพร้อมกับแสดงสีหน้าที่เป็นห่วงฉัน

“ฉันรู้แล้วล่ะว่าทำไมฉันถึงได้มาอยู่ที่ร่างนี้ ฉันจำได้แล้ว และวิธีแก้ก็คือต้องทำให้เขาคนนั้นให้อภัยฉัน”ฉันบอกเขา เพราะเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วและฉันก็รู้สึกผิดมากที่ทำให้ศักดิ์อดีตพ่อเลี้ยงฉันต้องมาโกรธเคืองฉัน ฉันคิดว่าจะไปพูดคุยเจรจากับเขา

“นี้พวกแกเห็นรูปนางสองแม่ลูกนี้แล้วจำหน้ามันให้ดีๆแล้วจับตัวมันมาให้ฉัน”ศักดิ์บอกชาย 2คน ที่เขาจะจ้างให้ไปลักพาตัวทิพย์กับแม่เพราะเขาต้องการเงินและเหมือนได้แก้แค้นนังงูผีที่เขาเครียดแค้น เหตุผลที่เขารู้ว่าทิพย์คืองูที่เคยพ่นพิษใส่ดวงตาเขาก็ตอนที่เขาแอบย่องเข้าไปในห้องนอนทิพย์หวังอยากจะขืนใจเขาเห็นร่างของทิพย์เป็นงูตัวเดียวกันที่ทำให้เขาเสียตาไป 1ข้างจนต้องได้ใส่ตาปลอมไว้ เขาจึงเก็บความแค้นนี้ไว้ รอวันเอาคืนให้สาสม

“ทิพย์ผมกลับก่อนนะ พรุ่งนี้ผมจะมาหาคุณแล้วเราจะจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จไปด้วยกันนะ”องค์คีตะบอกฉันและยังแสดงสีหน้าที่เป็นกังวลหลังจากที่รู้เรื่องของศักดิ์ที่เป็นต้นเหตุให้ฉันต้องมาอยู่ในร่างของมนุษย์

คืนนั้นหลังจากที่องค์คีตะกลับไป “ก๊อกแก๊ก ก๊อกแก๊ก”เสียงนี้ดังขึ้นฉันได้ยินเสียงจากห้องครัวอยู่นานเลยตัดสินใจลงไปดูเพราะถ้าเป็นขโมยขึ้นมาแล้วทำร้ายแม่ฉันคงไม่ยอม ฉันค่อยๆย่องลงไปดูแต่แล้วก็มีมือใครบางคนมาปิดปากฉัน

“อย่าขัดขืนถ้าแกยังไม่อยากตาย”ชายแปลกหน้าเอ่ยขึ้น และฉันก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย

“พวกแกทำงานรวดเร็วมากนี้ค่าจ้างครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งฉันจะให้หลังจากได้เงินจากสองแม่ลูกนี้”ศักดิ์บอกลูกน้องของเขา ฉันได้ยินเสียงของเขาเข้ามาในหู ฉันจึงลืมดึงสติตื่นขึ้น

“ไงจ้ะ คนสวย ตื่นแล้วหรอ ปลุกแม่แกให้ตื่นด้วยสิ รีบตื่นมาดูเร็ว และรีบมาคุยโทรศัพท์กับพ่อใหม่แกให้โอนเงินให้ฉัน 20ล้าน ไม่งั้นแกกับแม่แกตาย แต่ๆ สำหรับแกฉันจะควักลูกตาออกมาก่อนแล้วทรมานให่้ตายอย่างที่แกเคยทำกับฉันนังงูผี ฮ่า ฮ่า~~~ในที่สุดก็ถึงวันนี้วันที่ฉันจะเอาคืนแกอย่างสาสม”ศักดิ์พูดพร้อมกับหัวเราะอย่างสะใจ

“กริ๊ง กริ๊ง~~~”เสียงโทรศัพท์ของแม่ดังขึ้น

“ในที่สุดผัวใหม่แกก็โทรมาแล้วสินะ ฮ่า ฮ่า ~~~”ศักดิ์หัวเราะขึ้นอย่างพอใจ

“Hello ดาลิ่งคุณอยู่ไหน”สามีใหม่ของแม่โทรมาเอ่ยขึ้น

“อยู่กับฉันไงไอ้โง่ ถ้าแกไม่เอาเงิน 20ล้านมาให้ฉันเมียแกไม่รอดแน่ ถ้าแกไม่เชื่อเดี๋ยวฉันจะส่งของขวัญไปให้ที่ล่ะชิ้นนะ”ศักดิ์พูด พร้อมกับหัวเราะเบาๆอย่างเจ้าเล่ห์

“แกนี้มันชั่วจริงๆ ดาลิ่งคุณโทรแจ้งตำรวจเลย ไม่ต้องไปเชื่อมัน”แม่พูดพร้อมกับตะโกนบอกคนในสาย

“ไม่เชื่อก็ลองดูถ้าแกอยากเห็นของขวัญที่ล่ะชิ้น!”ศักดิ์พูดพร้อมกับกดตัดสายและตบแม่ฉัน “เพี้ย!”

“นี้แก มันจะมากเกินไปแล้วนะ แกมันไม่ใช่คนแกมันไม่สมควรมาเกิดเป็นคนสะด้วยซ้ำ ไอ้ชาติชั่ว!”ฉันพูดเพราะโมโหมาก ทำไมนะฉันถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ นี้สินะที่เขาเรียกว่าเจ้ากรรมนายเวร

“งั้นฉันจะส่งของขวัญไปให้พ่อใหม่แกดูเลยดีกว่า เอามีดมาให้ฉัน ไอ้พวกโง่!เร็วๆสิว่ะ”ศักดิ์พูดพร้อมตะโกนบอกลูกน้องให้เอามีดปลายแหลมมา

“นี้แกจะทำอะไรฉันกับลูก ถ้าแกจะทำ ทำฉันคนเดียว ลูกฉันไม่เกี่ยว”แม่พูดเพราะไม่อยากให้ฉันโดนทำร้าย

“นี้ ฉันจะบอกอะไรให้นะ ลูกแกเกี่ยวโดยตรงเลย แกจำได้ใช่ไหมว่าเคยทำยังไงกับตาฉัน ฉันก็จะทำอย่างนั้นกับแกเหมือนกัน”ศักดิ์พูดพร้อมกับเอามีดปลายแหลมจ่อเข้ามาที่ดวงตาของฉัน ฉันคิดในใจว่า มันเป็นการชดใช้ในสิ่งที่ฉันเคยทำกับเขาครั้งนี้ฉันอโหสิกรรมให้นะ

“หยุด! ฉันบอกให้หยุดไง”เสียงเข้มหล่อที่ฉันคุ้นเคยตะโกนออกมาจนไอ้ศักดิ์มันหยุดมีดลง

“โอ๊ย!อะไรกันหนักกันหนาว่ะเนี้ย แกเป็นใครว่ะ!”ศักดิ์พูดพร้อมกับหัวเสีย

“แกไม่ต้องรู้หรอกว่าฉันเป็นใคร แกปล่อยเมียของฉันสะไอ้ชาติชั่ว”องค์คีตะเอ่ย พร้อมยกกระบอกปืนหันมาทางศักดิ์

“โถ่ๆ นี้แกเป็นผัวนังงูผีนี้หรอ แกไม่รู้หรือไงว่ามันไม่ใช่คน หรือแกชอบของแปลก”ศักดิ์พูดพร้อมเดินเข้าไปหาองค์คีตะแบบไม่กลัวกระบอกปืนที่หันมาทางเขา

“ถ้าแกไม่ปล่อยก็ไม่เป็นไร ฉันจะทำให้แกไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดเลย”องค์คีตะพูดพร้อมกับยิ้มกริ่มออกมาเหมือนเขามีแผนอะไรบ้างอย่าง เขาคิดอะไรของเขาอยู่นะ