คืนนี้วิลาวัลย์ที่นอนพักที่บ้านของหมอ โดยมีหลานสาวตัวน้อยอย่างม่านมุกนอนเป็นเพื่อน ส่วนม่านเมฆนอนกับพ่อแม่ ถึงแม้คุณปู่คุณย่าจะมาเรียกให้ไปนอนด้วยเด็กน้อยก็ไม่ยอม ตกดึกของคืนนั้น วิลาวัลย์เธอดันนอนไม่หลับทั้งแปลกที่ และรู้สึกหิว เพราะกินข้าวไปช่วงค่ำทำให้อาหารย่อยไปแล้ว ครั้นจะกินอีกรอบก็เหมือนจะอิ่ม เธอลุกขึ้นนั่งอยู่บ่อยครั้ง ท้องน้อยๆก็ร้องจ๊อกๆอยู่ตลอดเวลา
"บ้าจริง นี่แกจะมาขายหน้าอะไรตอนนี้" เธอบนให้กับตัวเองพร้อมเอามือมาลูบที่ท้อง มองดูหลานที่นอนขดอยู่ข้างๆ อยากจะลงไปหาอะไรทานมันก็ไม่ใช่บ้านตัวเอง ครั้นจะโทรเข้ามือถือเพื่อนก็เกรงใจหมอจิณณ์ ตอนนี้ก็ห้าทุ่มแล้ว เธอลุกขึ้นเดินไปที่กระเป๋าสะพายของตัวเองที่วางอยู่ แล้วเอื้อมมือไปรูดซิบเบาๆกลัวหลานตื่น แล้วล้วงมือเข้าไปหาเผื่อมีขนมหลงเหลือ แต่ก็ต้องผิดหวัง ในกระเป๋าไม่มีอะไรสักอย่าง
"เอาวะ คุณแม่ของคุณหมอบอกว่ามีกับข้าวนี่นาเผื่อเหลือ"
