บทที่2
1225 Words
Layrun Talk : ฉันเดินออกจากบริษัทงี่เง่าของเขา โจชัว? ใช่ผู้ชายที่หน้าตาย จิตใจหยาบมาก เขามันมีอำนาจสามารถแบนงานถ่ายแบบของฉันทุกงานจนตอนนี้ฉันแทบจะไม่มีงานแล้วอ่ะ ฉันโมโหสุดๆ เลยล่ะ..เขาทำแบบนี้เพราะต้องการให้ฉันหยุดเรื่องที่จะแย่งเซฟมาจากเมีย เหอะฝันไปเถอะ ขู่ฉันเหรอ? ฉันไม่กลัวหรอก ฉันบอกแล้วไงถ้าอยากได้อะไรก็ต้องได้ ฉันอยากได้เซฟและแน่นอนต่อให้ยัยเมียจืดชืดต้องเสียใจ ฉันก็จะทำ..ทำแน่นอน ทำให้เซฟเป็นของฉัน!! ฉันมุ่งตรงไปที่ร้านกาแฟทันทีก่อนจะมองยัยนั่นที่กำลังนั่งคุยกับใครไม่อยู่ที่หน้าตาหล่อ มีผมสีน้ำตาลเข้ม ใบหน้าหล่อทะเล้นกำลังนั่งกินเค้กกันอยู่ ยัยนั่นมองฉันก่อนจะขมวดคิ้วอย่างมึนงง
“รับอะไรดีค่ะ?”
“เซฟอยู่ไหมอ่ะ?”
“อะ เอ๋??” ฉันแสะยิ้มแล้วมองผู้ชายคนนั้นที่ลุกขึ้นมายืนข้างๆ ยัยนี่ที่ทำหน้าตกใจ
“คุณมีอะไรกับเซฟ แล้วคุณเป็นใคร?”
“ฉันชื่อว่าเรรัน พอดีอยากจะเซฟ..”
“มีธุระอะไรก็คุยกับมินญาได้ เพราะเธอเป็นเมียเซฟ”
“เหรอ ไม่ยักรู้นะว่าเซฟจะมีเมียจืดๆ แบบนี้”
“เฮ้ยคุณ!!” ผู้ชายคนนี้ทำท่าจะหาเรื่องฉันแต่ยัยมินญาก็ดึงแขนไว้แล้วส่ายหน้าไปมา ดีเหลือเกิน น่าเบื่อ!!
“คือพี่เซฟไม่อยู่ค่ะ ไปท่าเรือ..”
“เหรอ อืมฝากบอกด้วยนะฉันเรรันมาหา..อยากคุยด้วยอ่ะ หึ”
“คุณเป็นใครกันแน่ว่ะ?”
“แล้วคุณล่ะ เป็นใคร? เป็นชู้เมียเซฟเหรอ”
“นี่เธอ!!!” ฉันหัวเราะออกมาแล้วมองผู้ชายคนนี้ที่ถูกมินญาจับแขนไว้แล้วส่ายหน้าไปมา ทำเหมือนจะร้องไห้แล้วด้วย ชิ
“ผมชื่อริว เป็นเพื่อนเซฟ..”
“….”
“ไม่ใช่ชู้ โอเค๊ และก็นะคุณเนี้ยก็สวยนะไม่น่าพูดจา…อืม เห็นแบบนี้แล้วหมดอารมณ์ว่ะ”
“อารมณ์อะไรของนาย?”
“ก็อารมณ์อยาก..ไงล่ะ”
“กะ กรี๊ดดดด ไอ้ลามก ฉันจะฟ้องเซฟ!!”
“เชิญเลยนะ อ่อแล้วก็..อย่างไอ้เซฟมันคงไม่เอาเธอหรอก มินญาอาจจะไม่แรงแบบเธอแต่มินญาดีกว่าเธอเยอะอ่ะ หรือถ้าเป็นฉันนะก็คงจะขอแค่คืนเดียวก็…ทิ้งเลย”
“นาย!!!”
“ไม่ใช่ลูกค้า เชิญครับ” ฉันมองผู้ชายคนนี้ที่ผายมือให้ฉันออกจากร้าน หึเอาเถอะอย่าคิดว่าฉันจะยอมนะ เพื่อนเหรอ? ดูจะห่วงยัยมินญาเหลือเกินนะ ได้..ฉันเนี้ยล่ะจะทำให้ยัยนี่เจ็บปวดเพราะเซฟ..ผู้ชายอย่างเซฟอ่ะเหมาะกับฉัน!! คืนนี้ฉันก็มาที่ผับของเขาแน่นอน ฉันก็จะยั่วเหมือนเดิม ฉันนั่งจิ๊บค๊อกเทลรอเขาก่อนจะมีผู้ชายมากหน้ามาขอนั่งด้วยแต่ฉันก็ปฏิเสธทันที สักพักเขาก็เดินเข้ามาในผับก่อนจะขึ้นไปที่โซนชั้นบนที่แขกไม่สามารถขึ้นไปได้ ฉันเลยกวาดตามองพวกลูกน้องเขาที่ต่างกันเดินไปแล้วรีบเดินขึ้นไปทันที ฉันปิดประตูเข้าไปก็เห็นเขากำลังยืนกอดอกที่ปากก็คาบบุหรี่อยู่ อย่างเท่อ่ะ..
“ก๊อกๆ…”
“อ่ะ คุณเรรัน”
“เรียกรันก็ได้นะคะ” ฉันยิ้มแล้วเดินนวยนาดไปหาเขาที่ยิ้มให้อย่างเป็นมิตรก่อนจะนั่งลงที่โซฟาพร้อมกับไขว่ห้างทันที
“ครับ แล้วคุณมีอะไร?”
“วันนี้ภรรยาคุณไม่มาเหรอค่ะ?”
“อ๋อ มินไปกับเพื่อนผมนะครับสักพักคงมา..ว่าแต่คุณมีอะไร?”
“รันแค่..” เซฟนั่งลงที่โซฟาแล้วเขี่ยบุหรี่ลงก่อนจะขมวดคิ้วทันทีที่ฉันลุกขึ้นไปนั่งข้างๆ เขาพร้อมกับดันตัวเองให้แนบชิดกับอกเขา
“แค่คิดถึงคุณอ่ะ..”
“!!!!”
“คุณรู้ไหม? รันไม่เคยชอบใครเท่าคุณมาก่อนเลย..คุณหล่อ เถื่อนและตรงสเปกรันทุกอย่าง”
“….”
“รันอยากได้คุณจังค่ะ” ฉันออกตัวแรงทันทีจนเขาอึ้งก่อนจะผลักไหล่ฉันออกไปแต่มีเหรอฉันจะยอมอ่ะ ฉันกัดปากตัวเองแล้วเลื่อนใบหน้าขึ้นไปใกล้ๆ แก้มเขา ก่อนจะประทับรอยจูบบนแก้มจนขึ้นลิปสติกสีแดงทันที
“คุณทำอะไร ผมมีเมียแล้ว..”
“แล้วไงค่ะ เมียคุณอ่ะจะสู้รันได้ไงล่ะ” เซฟชะงักแล้วนิ่งไปฉันเลยได้โอกาสขึ้นคร่อมเขาแล้วผลักเขาให้พิงโซฟา มือบางของฉันเริ่มลูบไปตามแผงอกแกร่งก่อนจะไล่ใบหน้าไปมองเขาที่นิ่งจนฉันรู้สึกตื่นเต้นที่สุด ให้ตายเหอะ!! ไม่เคยยั่วใครแบบนี้มาก่อนเลยนะ
“คุณอ่ะโดนใจรันมาเลยนะคะ..”
“แต่ผมมีเมียแล้วเพราะงั้นคุณควรหยุด!!”
“ไม่ค่ะ รันไม่หยุด..เรามาดูกันว่าคุณจะหยุดหรือรันจะหยุด” ฉันแสะยิ้มแล้วเลื่อนมือเข้าไปในเสื้อของเขาแล้วแกะกระดุมออกแล้วแหวกเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา มือของเขาเริ่มผลักฉันออกแต่ฉันก็ไม่ยอมปล่อยก่อนจะถอดเสื้อคลุมออกเผยให้เห็นเกาะอกสีขาวที่ฉันใส่มาจนเนื้ออกทะละกออกมา ฉันก้มใบหน้าไปซุกไซ้ซอกคอเขาแล้วจูบไปตามไหปลาร้าและใช่มือเขาจับเอวฉันแล้วดันให้ออกห่างจากตัวเขา
“ปล่อยคุณเรรัน!!!”
“รันชอบคุณนี่ค่ะ..”
“ออกไปเดี๋ยวนี้ ผมมีเมียแล้ว!!!” ฉันไม่สนพยายามจูบเขาแต่เขาก็ใช้มือดันไหล่ฉันออก ให้ตายเหอะดื้อจริงนะ!!
“เฮ้ยเซฟแก…!!!”
“พะ พี่…เซฟ” ฉันมองประตูที่เปิดออกก่อนจะมองยัยเมียของเขากับนายโจชัวที่ยืนอึ้งอยู่ เซฟตกใจรีบผลักฉันออกไปทันทีก่อนจะเดินไปหามินญาที่น้ำตาไหลออกมา
“มินมันไม่ใช่อย่างที่เห็นนะ..”
“ฮึก..ใจร้ายที่สุด”
“มิน ฟังพี่นะ..”
“ฮือๆ พี่เซฟ ฮึก..เราเลิกกันเถอะ!!” เซฟชะงักไปทันทีก่อนจะมองมินญาทที่ถอดแหวนที่นิ้วนางแล้วเขวี้ยงใส่หน้าเขา ฉันแสะยิ้มแล้วหัวเราะในใจก่อนจะมอมมินญาที่มองฉันอย่างนิ่งๆ
“มินไม่สวย ไม่เซ็กซี่แบบเขาใช่ไหมค่ะ!!”
“มินมันไม่ใช่นะ…”
“ฮือ ถ้าพี่ชอบแบบนั้นทำไมไม่ปล่อยมินไปล่ะ ฮือๆ มินไม่น่ามารักพี่เลย พี่เซฟ!! ฮึก มินไม่น่าเลยที่ปล่อยหัวใจตัวเองให้พี่ย่ำยีอีกครั้ง”
“มินฟังพี่ก่อนสิ..”
“ไม่!! ต่อไปนี้เราสองคนยุติทุกอย่าง มินเกลียดพี่ เชิญพี่ไปเสวยสุขกับเขาเถอะ ไปเถอะค่ะพี่โจ”
“มิน มิน !!!!! โธ่เว้ยยย!!!”
เพล้งงงงงงง!!!! ฉันมองเซฟที่เขวี้ยงขวดเหล้าจนแตกก่อนจะลุกขึ้นแต่งตัวให้ดูดีแล้วสวมกอดเขาจากด้านหลัง
“ช่างเขาสิค่ะ คุณเองก็หาใหม่ได้นี่น่า..”
“ออกไป..”
“ค่ะ แล้วเจอกันอีกนะ จุ๊บ” ฉันหอมแก้มเขาแล้วเดินนวยนาดลงมาก่อนจะหัวเราะอย่างเหนือกว่า หึๆ เซฟคุณต้องเป็นของฉัน!!
- Writer
