EP1 ปกป้อง
1110 Words
หญิงสาวปล่อยให้ทั้งสองนั่งทานข้าวกันอยู่สองคนโดยที่เธอเองก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเข้าห้องไปเพราะทนมองภาพบาดตาบาดใจไม่ได้จริงๆ
เช้าวันต่อมา
เธอตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าไว้ให้เขาแต่ก็รู้ดีว่าเขาไม่กินอยู่แล้ว เมื่อเตรียมอาหารให้เขาเสร็จเธอก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะมีเรียนในช่วงเช้าและไหนเธอจะได้ไปทำงานพาร์ทไทม์อีกเพราะไม่อยากสิ้นเปลืองเงินที่คุณย่าท่านส่งเสีย
@Sapienza University of Rome มหาวิทยาลัยในโรม, อิตาลี
"มาสักทีฉันรอแกตั้งนาน" ซาบีน่าเพื่อนสาวคนสนิทของเธอเป็นคนอิตาลีแท้ๆ เพิ่งรู้จักกันช่วยเริ่มเข้าเรียนปี 1 ช่วงเทอมแรก
"แกก็แต่งงานไปแล้วเป็นไงบ้างเขาดีกับแกหรือเปล่า?" เธอรู้สึกเป็นห่วงเพื่อนสาวไม่น้อยเพราะต้องแต่งงานอยู่กินกับพี่ชายบุญธรรมที่โครตไม่ชอบหน้าเพื่อนเธอสักนิด
"ก็ดีแหละ.." เธอพูดเสียงแผ่วเบาไม่รู้จะพูดยังไงดีก็ในเมื่อ เมื่อคืนนี้เขาก็พาผู้หญิงมาที่ห้องอีกหละไหนจะวันนี้พาผู้หญิงที่ชื่อฟีน่าคนที่เจารักนั่นแหละไปเดต
"แล้วย่าแกรู้ป่ะว่าตั้งแต่แต่งงานมาชีวิตแกแย่กว่าเดิมอีก" เมื่อพูดถึงตรงนี้เธอก็ต้องถอนหายใจออกมาอย่างปลงๆ เพราะเธอตั้งใจว่าจะไม่บอกผู้มีพระคุณทั้งสองคนเพราะไม่อยากมห้พวกท่านเป็นห่วง
"เห้อ ไปเรียนเถอะตอนเย็นต้องทำงาน" เธอทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟร้านเบเกอรี่เพราะอยากมีเงินเก็บที่หามาด้วยตัวเองเพราะไม่อยากถูกสามีว่าเกาะครอบครัวเขากิน
"แล้วเธอกันพรุ่งนี้นะ แน่ใจนะว่าจะไม่ให้ฉันไปส่งจริงๆ" ถึงเวลาเลิกเรียนเธอและเซบีน่าก็แยกกัน เซบีน่ามีคนขับรถประจำซึ่งทางกลับบ้านก็คนละทางกับร้านที่เธอทำงานจึงไม่อยากรบกวนเพื่อนสาวสักเท่าไหร่
หญิงสาวโบกรกแท็กซี่หน้ามหาวิทยาลัยเพื่อไปต่อที่ร้านเบเกอร์รี่เพราะใกล้จะถึงเวลาเข้างานของเธอแล้ว
"มาแล้วค่ะ" หญิงสาวเข้าไปเปลี่ยนชุดก่อนจะออกมาเริ่มทำงานเพราะลูกค้าเริ่มทยอยเข้ามาเรื่อยๆ แล้ว
"ทานให้อร่อยนะคะ" เธอคลี่ยิ้มให้ลูกค้าก่อนจะเดินออกมารับบิลโต๊ะอื่น
ปึก!!
"อ๊ะ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษนะ..." เธอเงยหน้าก็พบว่าผู้เป็นสามีของเธอมองเธอแววตาว่างเปล่าจนเธอก้มหัวให้้ทำราวกับไม่รู้จักกันเพราะเขาสั่งเอาไว้
"นี่เธอ!! เดินทำอะไรอยู่มองไม่เห็นหรือไงว่าฉันกับแฟนยืนอยู่" เสียงแวดๆ ของผู้หญิงของเขานั่นแหละตวาดใส่เธอจนคนทั้งร้านมองมาด้วยความสนใจ
"ขะขอโทษค่ะ เดี๋ยวฉันชดใช้ให้ค่ะ" ผู้หญิงตรงหน้าเปียกน้ำเล็กน้อยจนเธอหน้าเสีย
"เธอคิดว่าเด็กเสริ์ฟกระจอกๆ อย่างเธอจะมีปัญญาชดใช้ค่าเสียหายให้ฉันหรอ หึ ทำงานทั้งชาติก็คงไม่มีปัญญาซื้อของแพงๆ แบบฉันได้!!" หญิงสาวก้มหน้าน้ำตาคลอเพราะที่ผู้หญิงคนนั้นพูดมามันถูกทุกอย่างและยิ่งสามีของเธอไม่พูดอะไรมันทำให้เธอเจ็บมากกว่าคำพูดดูถูกแบบนั้นอีก
"หึ งั้นถ้าไม่มีปัญญาจ่าย.." หญิงสาวคนนั้นหยิบแก้วน้ำสาดใส่เธอจนเธอยืนนิ่งหลับตาพริ้มยอมรับการกระทำของตัวเอง
ซ่า!!
แต่เธอทำไมไม่เปียกหล่ะ?
"เชิญออกไปจากร้านผมได้แล้วครับผมไม่ต้อนรับคนที่ดูถูกคนอื่นแบบคุณ ออกไปซะก่อนที่ผมจะเอาเรื่องคุณที่ทำใส่พนักงานในร้านของผม ส่วนค่าเสียหายคุณจะเอาชุดกี่ตัวกี่ร้อยชุดก็เขียนบิลมา ผมมีปัญญาจ่ายแทนคนของผม!" ทันทีที่ผู้ชายคนนั้นพูดราวกับว่าเขาเป็นแสงสว่างที่ปกป้องเธอเสียอย่างนั้น
"นี่คุณ!! กล้าดียังมาไล่ฉันห้ะ รู้หรือเปล่าว่าแฟนฉันเป็นใคร!!" เธอพูดอย่างไม่ยอมแพ้
"จะเป็นใครก็ช่างจะใหญ่โตแค่ไหนผมไม่แคร์เพราะนี่คือร้านผม"
"จะพูดอะไรก็ระวังปากตัวเองไว้ด้วยนะคะไม่ทันจะดังก็ดับซะแล้ว อุ๊ปส์ ดาราสาวน้องใหม่ดูถูกพนักงานเสริ์ฟร้านเบเกอรี่ชื่อย่อว่า เจสซี่ เจนิด้า" เซบีน่าที่เดินเข้ามาพร้อมคลิปในมือถือโชว์ขึ้นให้้ผู้หญิงตรงหน้าดู
"กรี๊ด!! หยุดถ่ายนะ!!" เธอกรีดร้องออกมาเมื่อมองไปรอบๆ ร้านปรากฏว่ามีลูกค้าถ่ายคลิปวิดีโอเธอไว้เต็มไปหมด
"คาลคุณไม่คิดจะพูดอะไรเลยหรอคะ ฉันแฟนคุณนะ!!" เะอหันมามองผู้ชายข้างๆ ที่เอาแต่ยืนไม่พูดไม่จาแต่สายตาจ้องไปที่เด็กเสริ์ฟคนนั้นจนเธอหมั่นไส้
"หยุดบ้าได้หรือยัง!?" น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้นจนเธอมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ
"เป็นอะไรหรือเปล่า" ผู้ชายคนนั้นหันมาถามเด็กสาวที่อยู่ในอ้อมกอดก่อนจะผละออกเมื่อเรื่องตรงหน้าเริ่มคลี่คลายลง
"เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันเอาไว้เพราะถ้าไม่ได้คุณฉันคงแย่แน่ๆ เลย" เธอหันมาสำรวจเขาพบว่ามีเพียงแผ่นหลังที่เปียกไปด้วยน้ำ
"ไปเปลี่ยนเสื้อเถอะเฮีย เปียกหมดแล้ว" เซบีน่าพูดขึ้นทำให้เธอหันมามองอีกครั้ง
"บีน่า มาได้ไง?" ก็ในเมื่อเธอแยกตัวกับเพื่อนสาวแล้วแต่มาเจอกันได้ยังไง?
"ไปข้างในเถอะเดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง ส่วนคุณถ้าไม่มีปัญญาจะปกป้องก็ออกไปได้แล้วค่ะ เกะกะ!!" เพื่อนสาวของเธอพูดเหน็บแนมบางคนจนเธอสัมผัสได้
"ส่วนเธอยัยซิลิโคน" เธอคลี่ยิ้มให้หนึ่งทีก่อนจะ เพี๊ยะ!! นี่คือตบที่เธอดูถูกเพื่อนฉัน!?" เซบีน่าคลี่ยิ้มมุมปากอย่างไม่เกรงกลัวก่อนจะเดินจับมือเพื่อนสาวเข้าไปข้างใน
"กรี๊ด!! นังบ้า" เจสซี่ที่ตอนนี้ไม่แคร์ภาพลักษณ์ตัวเองเพราะเธอโกรธที่โดนขายหน้า
"อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ของที่ฉันกินเบื่อแล้วฉันก็แค่เขี่ยทิ้ง" น้ำเสียงเรียบนิ่งของมาเฟียหนุ่มพูดจบก็เดินออกไปมันทำให้เธอกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง
- Writer
