NANNY FOR THE BILLIONAIRE'S TWINS

CHAPTER 5-MATURE RATING

WARNING: Some chapters will contain vulgar words, pórnography, profánities and maybe a lot more which is not suitable for minor readers and close-minded ones. If you feel uncomfortable reading this novel, please feel free to take it down from your library. :)

READ AT YOUR OWN RISKS!

NANNY FOR THE BILLIONAIRE'S TWINS

Chapter 5

“N—nana Esmeralda. . .” pagkabigkas pa lamang ni Aimie sa pangalan ng tumawag sa kanya ay namuo na ang luha sa kanyang mga mata. Parang may bumara sa lalamunan n’ya.

Nawala na sa isip ni Aimie ang sulyapan man lamang ang kabuuan ng malamlam na silid na kanyang napasukan.

“Aimie Grace. . . Aimie,”

Napapikit si Aimie nang mahimigan ang mangiyak-ngiyak na boses ng matandang babae mula sa kabilang linya.

She was away from home for almost three months without talking to anyone from her family ngunit ngayon lang niya naramdaman ang nakapanlulumong kalungkutan na malayo sa kanyang tahanan.

“Salamat sa Díos at ako’y nagkaroon ng pagkakataon na ika’y makausap makalipas ang tatlong buwang mahigit. Hija, kumusta ang iyong lagay?”

Sinikap ni Aimie na pasiglahin ang kanyang boses. “Nana Esmeralda, maayos ho ako rito. Maayos ang lagay ko.”

Of course she had to lie. Hindi niya maaaring ikuwento kay Nana Esmeralda na nabundol siya ng sasakyan at limang araw siyang naka-confine sa ospital.

Hindi niya kayang ipaalam kay Nana Esmeralda na muntik na siyang maging stripper sa El Sacramento kung nasikmura lamang niya ang ganoong trabaho. At no’ng napunta naman siya sa five-star restaurant ni Xique Xerxes Xeffos ay halos lahat ng babaeng katrabaho niya ay maya’t maya siyang pinaparinggan, inaapi.

At mas lalong wala siyang pagsasabihan sa pamilya niya na muntik na siyang ma-molestiya ng asawa ng landlady sa unang apartment na nirentahan niya noong napadpad siya sa Maynila.

Ayaw niyang mag-alala sa kanya si Nana Esmeralda dahil masyado na itong matanda at ayaw niya itong bigyan ng alalahanin.

“Kayo r’yan, Nana kumusta? Pinapagod pa rin ba ninyo ang katawan n’yo sa trabaho? Magtatampo talaga ako sa’yo.”

Aimie’s heart tightened when she heard Nana Esmeralda sobbing.

“Huwag kang mag-alala sa akin, hija at halos wala na nga akong ginagawa sa maghapon bukod sa kausapin ang mga alaga mong kambing sa rancho. May bagong kinuhang katulong ang iyong Papa sa Casa de Santillan kaya wala nang natitirang gawain para sa akin at ako’y labis na nabuburyo na rito.”

Si Nana Esmeralda ay ang yaya ni Aimie Grace Santillan. Malayo itong kamag-anak ng ama ni Aimie at kung ilang taon na si Aimie ay siya ring taon ng paninilbihan ni Nana Esmeralda sa pamilya Santillan.

She loves her mother but is it a sin to love her nanny more than her own mother? Mula nang siya ay magkamuwang ay si Nana Esmeralda na ang tumayong kanyang ina dahil ang kanyang inang si Soraya Santillan ay wala nang panahon sa sarili nitong tahanan at pamilya. Abala ito sa kaliwa’t kanang negosyo habang ang kanyang Papa na noo’y isang doktor ay mas gustong inaatupag ang alak at mga panabong na manok nito.

She never really knew what a real home feels like. She has a complete family, a wealthy one in their hometown and everyone were envious of her for having everything on her reach. Pero ganoon pa man ay malabo namang mapunuan ng materyal na bagay ang kahungkagan sa dibdib ni Aimie.

Yes, she tried! She tried to understand the life that she had ngunit umabot din siya sa puntong napatda ang kanyang pang-unawa.

Lumaki siyang ang tingin niya sa sarili ay saling-pusa lamang sa buhay ng kanyang mga magulang. She was deprived of parental affection and guidance which eventually took her to an unappealing path as she hit her adolescent stage.

She organized her eighteenth birthday together with her few friends and Nana Esmeralda. It was a wild party in their family-owned ranch. May alak, may usok, maingay ngunit wala man lang kibo ang kanyang mga magulang doon. Pinapabayaan siya sa kahit ano ang gawin niya sa kanyang buhay.

They don't care at all kaya nga noong nasa senior high school pa lamang si Aimie ay nakakatikim na siya ng bisyo. She became popular in her school for not being a queen bee or a smart girl, she became popular because of her wild personality and countless flings in and out of school. Hanggang kolehiyo iyon.

“Alagaan n’yo hong mabuti ang sarili ninyo, Nana. At iyong mga maintenance at vitamins ninyo, huwag n’yong kakaligtaang inumin. Atsaka iyong radyo n’yo, pinalitan na ho ba ng bago ni Kuya Seraphim?” Malinaw na bilin ni Aimie sa kausap na para bang siya ang mas nakakatanda rito.

“Siya nga at may bago na nga akong radyo. ‘Di na kailangan na lagyan ng bateryang ‘eveready’ at sinasaksak na lamang upang magamit o minsan nama’y may ibinibilad lang si Seraphim na maliit na tila entrepanyo at doon kumukuha ng baterya ang radyo. May mikropono pang kasama. Kay galing.”

Gumaan ang pakiramdam ni Aimie sa kuwento ng matanda. Ito lang ang taong may pakialam sa kanya at pinaluluguran siya.

Kung sana ay ganoon lang din kababaw ang kaligayahan ng mga magulang niya ay wala sana siya sa kinalalagyan niya ngayon.

“Alagaan n’yo iyong radyo n’yo, Nana kasi hindi ko tiyak kung matibay ba ang kalidad n’yan. Pero hayaan n’yo, maghahanap pa ako rito sa Maynila o sa States kapag nakaalis na ako.”

Kumislot ang mga labi ni Aimie nang mapakinggan ang malalim na buntong hininga ni Nana Esmeralda.

Sandaling tumahimik ang linya at napapikit si Aimie nang marinig ang ingay mula sa kambing at baka sa background.

She's missing home every single day. She missed the serenity of the countryside. Nami-miss niya ang maliliit at matatamis na bunga ng bayabas sa gilid ng kalsada at nananabik siyang gawin muli ang tumakbo sa pilapil habang malakas na kumakanta nang hindi nahuhulog sa palayan.

“Mainam sana kung ikaw ay magbalik na rito, Aimie Grace. Mas nanghihina ako sa lumbay na aking nararamdaman sa tuwing ikaw ay aking naiisip at kung maayos ba parati ang iyong kalagayan d’yan.”

“Nana Esmeralda naman, ang drama na po.” Tudyo ni Aimie sa matandang kausap.

“He! Magtigil ka ngang bata ka at huwag mong pakialaman ang aking emosyon. Emosyon ko ito at malulungkot ako kung kailan ko gusto.”

Humagikhik ang dalaga. “Ay opo. Sorry po. Sige at magdrama pa kayo riyan, Nana pero ‘wag kang iiyak, sinasabi ko sa’yo.”

“Hija, kailan ka ba talaga uuwi rito sa Luna?”

Ang Luna ay ang bayan kung saan isinilang at lumaki si Aimie Grace. Ang bayan ng Luna ay hindi gaanong sibilisadong pook hindi katulad sa mga probinsya na kalapit nito tulad ng Sta. Coloma at Las Palmas.

Noong nakaraang taon lang din nagkaroon ng kauna-unahang mall ang bayan ng Luna ngunit sobrang liit niyon kumpara sa mga nagtatayugang mall na nakikita niya sa Kamaynilaan. Mas malaking hamak pa nga ang mansion ng mga Bancroft kumpara sa mall ng Luna.

Mayroong kolehiyo sa bayan nila ngunit limitado ang mga programang makukuha. Aimie’s mother wanted to send her in Europe or in Manila or Cebu para roon mag-kolehiyo but Aimie abruptly rejected it. Mas gusto niyang manatili sa bayan nila, kasama ang kanyang pamilya kahit na madamot ang mga ito sa atensiyon at pagmamahal.

“Alam n’yo namang hindi pa ako maaaring umuwi r’yan, Nana. S—si Calib ho, Nana? Nasaan ho ang bata?”

“H—hija, kasi. . .” sandaling huminto ang kausap ni Aimie. Binundol ng kaba ang kanyang dibdib sa pag-aalinlangang nahimigan mula kay Nana Esmeralda.

“Pasensiya ka na, hija kahit gustuhin ko mang ipakausap saiyo ang bata ay malabo talagang mangyari. Halos ayaw ilayo ni Senyora Soraya si Caliber. Kasama n’ya ang bata sa lahat ng kanyang lakad kahit sa labas ng bansa. Halos pagbawalan akong kausapin ang bata, hija sa takot ng iyong Mama na baka raw itakas ko siya at ibigay saiyo. Bukas nga’y dinig ko ay tutungo sila sa Tokyo.”

“Okay lang ho, Nana. Ang importante ay maayos ho ang lagay ni Calib.” She smiled, a kind of smile which lacked of life.

“Sana’y makauwi ka na, Aimie. Madalas ay naririnig ko ang bata na tinatawag ang kanyang Mama Ai-ai. Nangungulila na saiyo ang bata, hija.”

“Hayaan n’yo, Na— sht!” Tarantang pinatay ni Aimie ang kanyang cellphone nang marinig ang pagpihit ng doorknob mula sa labas.

Nadala siya ng pagkataranta at takot kaya basta na lamang siyang lumusot sa ilalim ng kama.

Someone walked inside the room. Her heart was pounding erratically as she watched the man walk closer to the bedside table sluggishly.

Sapatos lang nito ang nakikita niya ngunit alam niya kung sino itong lalaking pumasok sa silid na kinaroroonan niya.

Ang Señorito Bozz Battalion!

Marahil ay ito ang silid ng lalaki.

She broke into a sweat and her hand began to feel clammy. Halos hindi niya mahawakan ng maigi ang kanyang cellphone.

Títi ng sawa naman, kapag minamalas nga naman oo! Sa dinami-rami ng pintong nadaanan niya ay doon pa siya tinulak ng kanyang kagagahan sa mismong kuwarto ng masungit na nilalang na ito!

Kinalma niya ang sarili kahit alam niyang imposible na. Kailangan niyang mag-isip ng alibi bago siya lumabas sa lungga niya para may sasabihin siya kay Battalion o paraan kung paano makalabas doon.

Tama iyon ang— ay putanginamo! Muling kumalantog ang pag-iisip ni Aimie nang makita niyang isa-isa nang hinuhubad ni Battalion ang mga saplot nito umpisa sa sapatos nito. Hayupka! Tingin nga ng hubad, Ser?

Halos hindi na siya makahinga nang ang underwear na nito ang nakita niyang nalaglag sa sahig.

Ang salaula ng antipatiko! Wala ba itong laundry basket sa kwarto nito?

Erotic thoughts began to swam inside her mind while she was still staring at Battalion’s discarded boxer briefs. Parang nangangati siyang gumapang paalis sa ilalim ng kama hindi upang lumabas ng silid kundi hilahin ang boxer briefs na nasa sahig. Masuri man lang sana.

Lumipat ang tingin ni Aimie sa mga binti ni Battalion. Pakshit! Kahit sa binti ay halatang siksik sa muscle at matigas. Mabuhok pa tipong kay sarap paraanan ng mga daliri. At ang ganda ng mga paa nito.

Maliligo na marahil ang lalaki na siya ring pinagdarasal ni Aimie kahit na may parte sa kanya ang humihiling na sana ay mas marami pang makita ang kanyang mga mata.

Aimie should hate Battalion, too but she had to admit how oozing hot this man is. It is undeniable.

Nagsimula nang humakbang ang lalaki nang may tumawag sa cellphone nito.

Ano ba?!

“Olivia? What is it this— fck! I am about to go to shower. . .damn! You're going crazy again. . . alright, alright. I'm listening.” May bahid na frustration ang boses ni Battalion.

Olivia? Sino itong Olivia na kausap nito?

Woman hater daw pero may katawagang babae. Ano iyon, may selection? May exception sa rules? Patawa ‘tong lalaking ito.

“Who’s with you, really? I think his voice is quite familiar— no? Yeah alright. Give him the phone.”

Rinig ni Aimie ang pagtikhim ni Battalion bago ito muling nagsalita.

“Yes, I'm Bozz Battalion Bancroft and Olivia's my fiancée. Yes, she's engaged to me since last year and we're planning to get married this year. Three months from now. Yes. . .”

Iyon lang at ang sunod niyang narinig ay ang mabigat na pagmumura ni Battalion bago ito pumasok sa pinto na tiyak ay banyo.

Samantalang si Aimie ay parang nanghina sa ilalim ng kama. Ano iyong narinig niya?

Ikakasal na itong si Battalion at ibig sabihin no’n ay magkakaroon ng bagong ina ang mga bata?

Nagngangalit ang ngipin ni Aimie nang gumapang siya paalis sa ilalim ng kanyang pinagtataguan.

Hayup ka, Battalion Bancroft! Hindi ako makakapayag na magkaroon ng madrasta ang mga bata, ngitngit ng kalooban ni Aimie.

Ngunit ang apoy sa kanyang mga mata ay kagyat na napuksa nang mapayuko siya sa underwear na nasa sahig.

Aimie grinned sheepishly and without any hesitation, she picked Battalion’s underwear.

Hindi siya pinapatahimik ng bagay na iyon.

She scanned it while grinning and she thought of sniffing it when the bathroom door suddenly opened.

At mabilis na nagtagpo ang nanlalaking mga mata ni Aimie at ang halimhim na kulay asul na mga mata ni Battalion na nakatayo roon at walang saplot.

NAGTAGPO ang nanlalaking mga mata ni Aimie at ang halimhim na kulay asul na mga mata ni Battalion na nakatayo roon at walang saplot.

They stayed that way for about five seconds. No one dared to blink na animo ay may karampatang parusa ang sino mang unang kukurap.

Nang makabawi si Aimie sa pagkagulat ay sinubukan niyang abutin ang doorknob upang tumakbo palayo.

But she terribly failed.

Battalion was quicker than her and he abruptly shields himself at the door, forbidding Aimie from escaping.

Halos mahimatay si Aimie nang marealize ang pagkakalapat ng kanyang katawan sa kahubdan ni Battalion. It looked very impossible for her to get out of that room because of Battalion’s muscular and very solid, big frame covering the only exit way. She is trapped inside a lion's den.

“My instinct has never been wrong,” he said with a deep voice. His aurora icy blue eyes turned into a half slit. His eyes are extremely captivating yet fearsome at the same time.

She gasped when his strong hand caught her right wrist.

Aimie looked back at him with fear in her eyes now. “S—sir, ah ‘yong. . .‘yong. . .kayo ho. H—hubad ho kayo, Señorito.”

“Kanina pa at ano ang ginagawa mo rito sa kwarto ko?” He drawled, gripping her wrist even tighter making Aimie winced in pain.

Hindi man niya maamin ay tunay siyang nakakaramdam ng takot sa lalaki.

But her mind and body couldn't focus on just one thing sapagkat ang kanyang katawan ay masyadong sensitibo sa init na idinudulot ng pagkakadikit ng katawan niya sa hubad na bulto ni Battalion. Alerto ang bawat ugat niya sa init na nagmumula marahil sa katawan nito o sa kanya. Hindi niya matiyak.

But that heat was rushing stubbornly through her, producing an uncontrollable tingling sensation that flowing directly to her core. It is such a very bad news!

She shouldn't feel a s****l attraction towards this man! She could just divert those silly feelings to any other man except for Battalion Bancroft. He's bad news for Pete's sake!

“Did you take something from here, didn't you?” he asked, catching both of her wrists this time and pulling her body closer against his solidness that turned her eyes even bigger in horror.

Hayup! Hindi na siya magkandatuto sa paghinga.

“Ano? May ninakaw ka ba rito? Don't lie or you will be sorry, lady.”

“H—hindi. Wala! Wala akong ninakaw. Wala sa dugo ko ang pagiging magnanakaw, Sir.” She carelessly defend herself.

Sa kalagayan niya ay nakuha pa ni Aimie na ma-conscious sa kanyang hininga. Nakatingala siya habang si Battalion ay nakayuko sa kanya at sobrang lapit ng kanilang mga mukha. Hindi pa siya nagsisipilyo dahil dumiretso siya sa pag-aasikaso sa kambal pagkatapos ng dinner kanina.

Seafood paella pa naman kanina ang nilantakan nila ni Rita.

“I don't believe you.” Matigas na asik ni Battalion sa kanya. “Ano ba ang totoong pakay mo rito? This isn't just an accidental case that you barged inside someone's room. My bedroom! Hindi ito nagkataon.”

Napamulagat si Aimie nang walang ingat siyang pinihit ni Battalion. Walang kahirap-hirap nitong pinagpalit ang kanilang puwesto. She was now facing the back door, her front body pressing against the hard wood. Her hands were still captive by Battalion’s strong hand at her back.

Para na siyang hostage sa lagay niya at naaawa siya sa sarili.

She grew up and known in their town as a rebellious girl but never in her entire life that someone treated her cruelly. Not even her parents. Wala mang pakialam sa kanya ang kanyang mga magulang ay wala naman siyang naalala na sinaktan siya ng mga ito sa pisikal na paraan.

“I really trust my instincts and my decision of not welcoming you in this house is probably right. Hindi ka mapagkakatiwalaang babae at iyon ang ikinagagalit ko sa lahat.”

Napapikit si Aimie. She was feeling pain in some part of her muscle because of her position.

“Magsabi ka na ng totoo. What do you really want here? Do you have an interior motive?”

Malakas siyang napasinghap dahil sa labis na gulat nang magsimulang kumapkap sa kanyang pantalon ang isang kamay ni Battalion.

“Wala ho talaga akong ninanakaw dito, Sir. Huwag n’yo namang masyadong husgahan ang pagkatao ko. Hindi ho ako masamang babae.” Pilit na ipinagtatanggol ni Aimie ang sarili.

“Señorito naman, nasasaktan na ho ako. Maniwala naman ho kayo sa akin. Atsaka hindi ho ba kayo naiilang na nasasagi ang títi n’yo sa puwit ko?” Nakuha pa niyang itanong.

“At ikaw, naiilang ka?” anas nito sa tenga n’ya.

“Ang sarap nga po, Ser—este oho. Sht! Conservative ho pala ako, Señorito. ‘Wag po...”

Patuloy itong naghahanap ng kung ano sa katawan n’ya. E sa wala naman talaga itong makakapa roon maliban sa puwit niya o sa pearl of the orient sea n’ya. Wala naman siyang dala— púkingina! Ang cellphone niya! Naiwan sa ilalim ng kama.

“Then, how did you know that this is my bedroom?” Nang wala itong nakapa na kaduda-duda mula kay Aimie ay nilayuan na siya nito.

Nakangiwi namang humarap si Aimie sa lalaki. Marahan niyang hinilot ang kanyang pulsuhan.

“Bakit ka narito? And why were you holding my underwear awhile ago? Manyak ka bang babae?” Diretsahang tanong nito.

Napatda si Aimie sandali. “Aray! Ang hard naman no’n. Inaamin kong may kalandian talaga ako sa katawan pero manyak? Ay hindi ako gano’n. I'm not like that.”

His brooding eyes fixed on her. “Then what are you?”

“I. . .I am yours.”

“Stop pissing me off! Masasaktan kita ulit.” Pagbabanta nito. His facial expression went darker. Tunay ngang stress na stress ito sa pakikipag-deal sa kanya.

“At kung hindi ka magsasabi sa akin ng totoo ay ngayon din tatawag ako ng pulis at ipapalock-up kita. Start speaking and make sure it will be a convincing one because I hate liars so much.”

Wala sa loob na pinasadahan ni Aimie ang kanyang pang-ibabang labi gamit ang dila habang ang kanyang mata ay sinuri ang hubad na anyo ng lalaking nasa kanyang harapan.

He wasn't showing any shame. He is so damn perfect and hot and chiseled everywhere pero hindi man lang ba talaga nito maisip na takpan kahit man lang ang mahabang kampanilya sa gitna ng mga hita nito?

Paano pala kung maisipan niyang maging kampanera bigla at hilahin niya ang kampana nito?

Nakakairita rin ang pagiging confident nito.

“Speak!” He lashed out when Aimie didn't start speaking yet and just scanned his pénis.

“Gagó! Oho. Oho. Magsasalita na nga ho. Ganito ho kasi iyon, Señorito—” Muling nadistract si Aimie dahil maya’t maya ay napapako ang kanyang tingin sa pagkalaláki ni Battalion.

It is damn huge, reddish, veiny and throbbing a little and it is goddamn seeking attention.

Napalunok siya. “Iyong. . .iyong Major General n’yo ho pala, Sir mukhang nagagalit na baka tuklawin ako.”

“Does it really bother you?” Masungit na tanong ni Battalion.

“Natural ho. Dalaga ho ako tapos nakatutok pa iyong Major General ninyo sa akin. Sa tingin mo anong mararamdaman ko?”

“I am curious. Tell me.”

“Sanay ho kayong ibalandra iyan?” Sabay turo niya sa arí ng lalaki nang may hilaw na ngiti.

“No.” Maikli at kaswal na sagot nito. Battalion was quietly staring at Aimie’s face.

Nakatayo lang ito sa harapan ni Aimie na tila isang rebulto ni King David. Ang malaking kinaibahan lang ay malaki talaga ang kargada ni Battalion Bancroft.

Napahagod sa kanyang lalamunan si Aimie na nakangiwing lumunok. Then she stretched her palm and tried to visually measure Battalion's length. Alam niyang hindi lang isang dangkal iyon. Partida hindi pa yata gaanong matigas iyon. Napalunok na siya.

“I said tell me.” Masungit na namang sabi nito.

“Kasi nga, ganito ho talaga iyon, Sir. May tumawag ho kasi sa akin. Iyong mga magulang ko sa probinsya at pa-lowbat na iyong cellphone ko kaya natakot ako na baka hindi ko sila makausap kaya—”

“Enough. What I'm telling you to say is what you feel while you are seeing me naked?”

Napamulagat si Aimie at namamanghang tumitig sa mukha ni Battalion. Seryoso itong nagtatanong.

“Bukod sa pagkailang ay nag— nag–iinit ho ang aking pakiramdam.” Madalas man siyang hindi nakikinig sa kanyang guro noon ay alam naman niya ang mabuting asal na honesty is the best policy.

Battalion is not surprised about her answer. He c****d his head sideways and massaged his jaw. “Which is normal.”

“Hehehe. Tama ho kayo.” Naalala ni Aimie ang kanyang cellphone. Kailangan niyang kunin iyon para makalabas na siya sa kuta ng leon.

“Kukunin ko na ho ang cellphone ko, Sir.” Hindi na hinintay pa ni Aimie ang sagot ni Battalion at sinisid niya ang ilalim ng kama nito upang kunin ang kanyang cellphone na burara niyang naiwan dahil sa pagmamadali kanina.

Battalion stood still yet his eyes were intimately watching Aimie’s butt and the luscious curves of her body. He felt his cóck throb with the sight. This woman unimaginably turns him on na hindi naman basta-bastang nangyayari kahit pa madalas ay babae ang naghahandog ng kanilang mga sarili sa kanya.

Ganito ba ang tipo niya? Stubborn, careless, noisy, childish and simply. . . pretty?

Yes. Battalion found this lady pretty but he could see nothing special about her. She is an ordinary lady. Walang arti sa katawan. Mukha ngang hindi nagsusuklay. But she's young and soft. And her body curves are looking lusciously soft. He felt her awhile ago. Her simplicity and being care-free caught his attention. At wala itong hiya na kahit hindi niya matanggap ay nagpapahanga sa kanya.

“Nakuha ko na ho, Sir. Android lang ito at malamang wala kayong charger nito.” Pangiti-ngiting sabi ni Aimie. She was about to pull the knob when Battalion spoke.

“You’re hired and let's just forget about what I've said back in the library awhile ago. You are now my twins’ nanny and you're officially belongs ‘here’.”

Iyon lang at bumalik na ito sa banyo.

HAPON at hindi na masakit sa balat ang sikat ng araw nang dalhin ni Aimie ang kambal sa malawak na yarda sa harapan ng mansion. Nakipaglaro si Aimie sa mga bata. Nakipaghabulan.

Iyong espadang laruan na pinag-aagawan ng dalawa noong nakaraang gabi ay naitsapuwera na. Si Aimie ang humiihip sa bubble toys habang ang dalawang bata ay padamihan ng napuputok na bula.

Tili nang tili ang batang babae sa tuwing naaagawan ito ng bula ng kakambal. Ipinaglihi nga siguro sa giyera itong batang babae dahil parati itong naghahanap ng gulo. Ang dami namang bula pero ang gusto nitong putukin ay iyong mga hinahabol ng kakambal nitong lakaki.

“Aimie, painumin mo muna ang mga bata baka nauuhaw na ang mga iyan.” Dumating si Rita na may dalang malamig na apple juice at home made cinnamon rolls.

“Nag-kulay ka, Ate Rita?” Naitanong ni Aimie nang makarating siya sa outdoor table seat kasama ang mga bata na nakabuntot sa kanya.

May balot kasi na clean wrap ang ulo nito.

“Ah oo. Pinakulayan ko kay Ate Linda para naman magkaroon ng buhay matapos murder–in niyang kyut mong alagang si baby girl.” Hilaw na nginitian ni Rita ang batang babae na matalim din ang tingin sa kasambahay.

“Tingin ng outcome mamaya, ha? Kung maganda, gagaya ako saiyo para terno tayo.”

“Kung ako saiyo ay pagupitan mo ng maiksi iyang buhok mo atsaka ipatuwid mo. Alam mo, Aimie kahapon ko pa sinusuri ang mukha mo. May kagandahan ka talaga, hindi mo lang alam kung paano palitawin.”

Kumagat sa cinnamon roll si Aimie. Mahigit sa kalahati ang nginuya niya. “Ito kasi iyong tinatawag na effortless beauty, Ate Rita.”

Sa kalagitnaan ng kanilang miryenda ay dumating ang sports car ni Battalion. Abala ang kambal sa pagkain kaya hindi nag-abala ang mga ito na tanawin ang sasakyan ng kanilang ama.

“Ang aga ni Señorito.” Puna ni Ate Rita.

Wala pang isang minuto nang bumaba si Battalion sa sasakyan nito ay may dumating pang isang sasakyan.

Nasuspendi ang pagsubo ni Aimie sa buong cinnamon roll nang makitang babae ang bumaba sa pangalawang kotse.

A tall woman who wore a sexy dress. Malayo sa kinaroroonan nila ang entrada ng mansion ngunit kahit sa malayo ay masasabi ni Aimie na maganda ang babaeng dumating kasunod ni Battalion.

Humabol ito kay Battalion papasok ng mansion.

Samantalang si Aimie ay hindi na napansin ang paglamukos niya sa cinnamon roll na isusubo niya sana.

“Harujusko, Aimie! Ang tinapay, ‘wag mo namang lamukusin.” Untag sa kanya ni Ate Rita.

Natauhan si Aimie at isinubo ang napitpit na tinapay.

“Iyon ba iyong fiancée ni Señorito Battalion?”

“Fiancée? Ano’ng fiancée, Aimie? Si Ma'am Olivia?”

“Olivia. . .” iyon nga ang pangalan ng kausap ni Battalion kagabi. “Oo, Olivia. Ang fiancée ni Señorito.”

“Ikakasal ba si Señorito?” Nalilitong wika ni Rita. “Parang hindi ko pa naman naririnig sa mansion iyong tungkol diyan pero sa akin lang ay hindi naman malabo iyon. Kasi bilang lang sa kamay ang babaeng kinakausap ng mahinahon ni Señorito Battalion at isa na roon si Olivia. Best friend ni Señorito Battalion ang kapatid niya— si Sir Onyx. Kaya siyempre hindi na nakakagulat kung may namamagitan nga sa dalawa. Okay naman si Ma'am Olivia. Maldita at sosyalera lang pero mabait naman.”

Pumasok na si Rita sa loob ng mansion habang si Aimie ay lumalim ang pag-iisip.

Nasa mansion si Olivia, ang magiging future step-mother ng mga bata. At sa isiping iyon ay gumuhit ang galit sa dibdib ng dalaga.

“Ai-ai, raru na ulit tayo. Tara, Ai-ai. Ikaw naman putuk-putok.”

Niyuko ni Aimie ang kambal.

“Shhh... Artillery, Bullet, listen to Ai-ai, okay? Mula ngayon hindi na ako Ai-ai ha? Hindi na Ai-ai ang name ko. Yaya. Yaya na ang name ko. Tawag n’yo sa akin Yaya. Artillery, Bullet naintindihan n’yo ba ako?” May bikig na bumara sa kanyang lalamunan matapos iyong sabihin.

Tahimik na nakinig sa mga sinabi ni Aimie ang mga bata.

“Yaya. . .” panggagaya ng batang babae atsaka nito ipinilig ang ulo na tila dahan-dahan na iniintindi ang bilin niya sa mga ito. May kalat pa ang gilid ng labi nito dahil sa kinain nila. Pinahid iyon ni Aimie gamit ang kanyang kamay at naramdaman ang pag-init ng gilid ng kanyang mga mata.

“Yaya ka namin pero ikaw pa rin Mama Ai-ai namin, ha?”

Niyapos ni Aimie ang kambal at napapikit. “Please, babies, mapapahamak si Mama Ai-ai kung tatawagin n’yo pa akong Ai-ai. Hindi nila puwedeng malaman na. . .na ako ang mama ninyo.”