“ไอ้ฝน...”
พรพิรุณหันมองตามเสียงเรียกของเพื่อน เธอสบสายตาที่เหมือนมีคำพูดออกมาอย่างเข้าใจ
“ฉันรู้” เธอตอบกลับด้วยรอยยิ้ม แม้แววตาจะวูบไหว
“แกแน่ใจแล้วใช่มั้ยกับคุณสิงห์น่ะ”
เป็นรุ่งรวินที่ยังคงถามคำถาม ด้วยความที่เธอชอบเสพสื่อจำพวกดาราและวงการไฮโซไม่น้อยเลย จึงพอจะรู้จะเห็นอะไรมาบ้าง
“คนระดับนั้น ไม่ใช่ว่าจะมีคู่หมั้นคู่หมายกันมาก่อนแล้วเหรอวะ”
“ถ้าถึงเวลานั้นฉันคงถอย อย่างน้อยๆ ฉันก็มีตัวแทนของเขาแล้วนี่”
พรพิรุณเข้าใจและรับรู้ถึงสถานะของตัวเองมาตลอด เธอลูบหน้าท้องตัวเองด้วยความทะนุถนอม รอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าไม่มีความเสียใจเลยแม้แต่น้อย
“จะแสนดีอะไรปานนั้น” จริญญาเบะปากคว่ำ ไม่ชอบใจกับความคิดของเพื่อน “ขอแค่แกเอ่ยปากว่าจะไม่ยอมเสียผัวให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น ฉันกับไอ้รุ่งก็พร้อมพาแกลุยทวงตำแหน่งเมียหลวง”
“นักเลงจริง” รุ่งรวินแขวะเพื่อน แต่ใจก็พร้อมเทไปกับความคิดของจริญญา
พร
