“พระพาย หนูทิ้งระเบิดอีกแล้วใช่มั้ยลูก”
พรพิรุณที่ตื่นสายในรอบหลายเดือน เดินลงมาชั้นล่าง สาวเท้าไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วหยุดยืนพิงกรอบบานประตู เรียวแขนเล็กยกขึ้นมากอดอก ทอดมองชายหนุ่มร่างสูงเปลือยท่อนบนเปลี่ยนแพมเพิสให้ลูกที่นอนเล่นอยู่ในคอกกั้นกันกระแทกเด็ก ซึ่งมีขนาดใหญ่กินพื้นที่เกือบครึ่งห้อง ขณะที่ปากคุยกับลูกด้วยน้ำเสียงกะหนุงกะหนิงไม่หยุด
สิงหราชลุกออกจากคอกเด็ก เพื่อจะเอาแพมเพิสอันเก่าไปทิ้ง จึงได้เห็นว่าใครยืนแอบดูอยู่
“ตื่นแล้วเหรอ”
เขาส่งยิ้มให้แม่ของลูก ขณะที่มือยังจัดการห่อแพมเพิสที่ถูกใส่แล้วกันกลิ่นไม่พึงประสงค์ ก่อนนำไปทิ้งลงถังขยะ ล้างมือแล้วเดินกลับมานั่งในคอกกั้นของลูกตามเดิม
“ฉันทำข้าวต้มหมูสับไว้ให้แล้วนะ อยู่ในหม้อน่ะ ถ้าหิวเธอไปกินก่อนได้เลยนะ ไม่ต้องรอฉัน”
พรพิรุณที่กำลังเล่นกับลูกอยู่ต้องหันมามองหน้าคนที่บอกว่าทำข้าวเช้าไว้ให้อย่างแปลกใจ นอกจากจะต้องเลี้ยงลูกแล้
