“พระพาย หนูดูการ์ตูนรอแม่ในห้องนะคะ แม่จะไปทำกับข้าวก่อน วันนี้คุณพ่อจะกลับมาแล้ว”
หญิงสาวรูปร่างผอมเพรียววัยยี่สิบหกปี เอ่ยบอกกับลูกสาวที่กำลังตั้งอกตั้งใจดูการ์ตูนเรื่องโปรดตาไม่กะพริบ
หนูน้อยพรพระพายในวัยสองขวบเศษ ผิวขาวเนียนละเอียด ผมสีน้ำตาลเข้มยาวสลวยถึงกลางหลังมัดแกละต่ำๆ สองข้าง ผมหน้าม้ายาวเสมอคิ้วเล็ก รับกับดวงหน้าสวยหวานพริ้มเพราได้เป็นอย่างดี เปลือกตาสองชั้นทำให้ดวงตาดูกลมโตใสแป๋วเป็นประกายอยู่ตลอดเวลา จมูกโด่งเป็นสันทรงเดียวกับบิดา แก้มยุ้ยๆ น่ารักน่าหยิกไม่น้อย ปากกระจุ๋มกระจิ๋มแดงระเรื่อ
“พ่อกลับมาแย้วเหยอคะ” หนูน้อยพรพระพายเหลียวหน้ามาถามมารดาคนสวยที่กำลังจะเดินออกจากห้องนั่งเล่น
พรพิรุณพยักหน้า ยิ้มหวานๆ ให้ลูกน้อย “ค่ะ วันนี้คุณพ่อกลับมาหาน้องพระพายแล้ว ดีใจมั้ยคะ”
พรพระพายมองตามารดาเหมือนกำลังขบคิดอะไร แต่ก็ไม่ได้พูดออกมา หันกลับไปจดจ่ออยู่กับจอโทรทัศน์ตามเดิม
พรพ
