ตอนที่ 3
1011 Words
ตอนที่ 3
“....”
“ภาษาอะไรของเธอน่ะ?” ป้าสมรถาม
“เอ่อ....” จะตอบยังไงดีวะ
“ภาษาลู” คุณพีคกล่าวเสียงเรียบ
“เอ๋! นี่คุณพีครู้จักด้วยเหรอคะ?”เราหันไปถามคุณพีคด้วยความตกใจ เพราะภาษาลูน้อยนักที่ผู้ชายจะรู้ ส่วนใญ่ก็จะเป็นกะเทย สาวสองหรือพวกชะนี
“รู้...” เขาตอบเสียงเรียบ พร้อมมองมาที่เราด้วยสายตาที่ไม่พอใจ
“งั้นแสดงว่าคุณก็ฟังออกสินะคะว่าหนูอยากอมค...อุบ!” เรารีบยกมือปิดปากก่อนที่จะหลุดพูดคำหยาบออกไป ไม่ได้ๆ เรื่องนี้เราเป็นนางเอกนะต้องมีภาพพจน์ที่ดีสิ
“หึ!” เขาเงียบไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่แสยะยิ้มและเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
“พอเถอะๆ เอาล่ะ บอดี้การ์ดคงบอกแล้วใช่ไหมว่าพวกเธอชื่ออะไรกันบ้าง แม่จะได้ไม่ต้องเสียเวลาแนะนำตัว” คุณผู้หญิงเพชรรุ้งกล่าวเมื่อเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ค่อยดี
“รู้แล้วครับ และบอกเลยว่าผมไม่ปลื้ม โดยเฉพาะยัยยืนแปด!” เขาพูดกระแทกใส่หน้าเรา ก่อนที่จะเดินหนีไป แม้ว่าเราจะพ่ายให้กับความหล่อเหลาของเขา แต่ก็ใช่ว่าเราจะยอมอะไรง่ายๆ มาเรียกชื่อเราแบบนี้ได้ยังไง!
“ยืนหนึ่งเว้ย! ยืนแปดนั่นมันคนต่อแถวรอซื้อของ!” ด้วยความไม่เกรงกลัว เราจึงตะโกนตอบตามหลังเขาไป
“....” เขาหันหลังกลับมายืนจ้องหน้าเรา แต่เราไม่กลัวพร้อมเท้าสะเอวประจันหน้ากับเขา “เธอกล้าเถียงฉันเหรอ”
“หนูเถียงหมดแหละค่ะ แม้แต่คุณผู้หญิงหนูก็กล้าเถียง ไม่กลัวหรอกค่ะ!”
“นั่นแม่ฉันนะ เธอมีสิทธิ์อะไรจะมาเถียงแม่ฉัน” ร่างสูงจ้องหน้าร่างบางเขม็งปานจะหักคอให้ตายคามือ
“แต่หนูก็ยังไม่ได้เถียง หนูจะเถียงทุกคน และทุกครั้งที่หนูไม่ผิด คุณยังไม่จ่ายเงินเดือนหนูนะคะ หนูไม่กลัวหรอก หนูลาออกเองยังได้เลย”
“ต่อปากต่อคำเก่งดีนี่” เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย
“ก็หนูไม่ผิดอะ หนูจำเป็นต้องกลัวด้วยเหรอคะ?” เรายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ เขาตัวสูงกว่าเรามาก เราอยู่ถึงเเค่ช่วงอกของเขาเท่านั้น แต่ถึงแม้ว่าเราจะตัวเล็ก เราก็เด็ดกว่าพริกร้อยเม็ดนะคะ อิอิ
“งั้นก็ลาออกไปสิ ฉันไม่ชอบเธอ”
“โหย...สวยขนาดนี้ไม่ชอบได้ยังไงกัน ตาต่ำมากไม่อยากจะเชื่อ! มาบอกให้ลาออกนี่อารมณ์ไหนอะคะ พักก่อนจ้ะ หรือคุณจะไล่หนูออกหนูก็ไม่ไป หนูหน้าด้าน หนู! จะ! อยู่!”
“อยากจะอยู่ก็อยู่ เธอมันก็แค่ไวรัสตัวนึงที่สิงสถิตอยู่ในบ้านของฉัน ยังไงฉันไม่ปลื้มเธอเอามากๆ” เขาเปลี่ยนมาจ้องเราด้วยสายตาที่เรียบนิ่งแแทน แหมะ...ช่างเป็นผู้ชายที่ปากแรงไม่เบา!
“ก็ระวังจะได้ไวรัสเป็นเมียนะคะ หนูมันก็เหมือน โควิด 19 พยายามหาทางกำจัดเท่าไหร่ก็ไม่หมดสักทีแถมยังเพิ่มขึ้นทุกวัน ยารักษาก็ไม่มี ต้องไปผสมยาอื่นมารักษา กว่าจะหายกันก็ลามกันไปทั่วประเทศ หึหึ” ร่างบางหัวเราะในลำคอพร้อมกับแอ่นนมสู้ ไม่กลัวหรอกก็มาดิครับ!
“เธอนี้เหลือเชื่อจริงๆ แต่จำไว้อย่างนะ คิดจะอมของฉันน่ะ...ไปทำหน้าอกให้ใหญ่กว่านี้ก่อนเถอะ ขนาดผู้หญิงที่หน้าอกใหญ่กว่าเธอถึงสองเท่า ฉันยังไม่เอาเลย!” เขาเหลือบสายตามามองที่หน้าอกของเราพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ในลำคอ
“ถ้าคุณดูดได้แค่หัว(นม) คุณก็อย่าปากดีนะคะ”
“เธอเนี่ยเหลือเชื่อจริงๆ ปากดีแบบนี้ เห่าสู้กับหมาข้างบ้านได้สบาย”
“เอ่อ...ยืนหนึ่ง คุณผู้ชายคะ อย่าทะเลาะกันเลยนะคะ แค่เรื่องชื่อเอง” ป้าสมรพูดห้ามปราม เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ตึงเครียดไม่มีใครยอมใคร
“ไม่!!!” เราและเขาหันไปตวาดใส่ป้าสมรพร้อมกันจนป้าแกสะดุ้ง
“หนูอยากโม๊คหรรมให้คุณอะค่ะ คุณใจไหมคะ ถ้าคุณไม่เสร็จ หนูยอมลาออกเลย”
“เธอมันยัยบ้า!”
“ที่ชื่อยืนหนึ่งเนี่ยก็คือหนูยืนหนึ่งเรื่องการเสนอตัว 34 24 35 สูงร้อยกว่าๆ ชอบม้าๆ” ร่างบางตบก้นของตัวเองพร้อมกัดปากยั่วเขาเบาๆ
“ฉันไม่เคยเจอใครเสนอตัวเก่งเท่าเธอเลยนะ”
“ก็อยากมีผัวรวยอะค่ะ ลองดูไหม ถ้าไม่แตกเดี๋ยวหนูลาออกเลย แต่ถ้าแตกเร็วคุณต้องเป็นผัวหนูนะ” เรายิ้มมุมปากพร้อมหยักคิ้วท้าทายเขา หึๆ
“ตายแล้วแม่คุณ...!” คุณผู้หญิงที่ได้ยินก็ต้องยกมือป้องปาก อย่าเพิ่งตกใจนะคะอันนี้แค่เลเวลหนึ่งเอง
“ต่ำตมไม่หยุดหย่อน” คุณพีคกล่าว
“เอาไง? พี่ใจไหมคะ หนูคอลึกนะ ถ้าไม่เชื่อเอาแตงกวามาลองให้หนูก็ทำได้นะ อ่อกๆ อะค่ะ 555!”
“......” เขาไม่ตอบอะไร และเงียบนิ่งไปสักพัก สายตาของเขาในตอนนี้เดายากมาก มองไม่ออกเลยว่าคิดจะทำอะไรอยู่
“เงียบทำไมอะคะ ไม่ต้องห่วงถ้าแตกหนูไม่คิดเงินเพิ่มหรอกหน่า”
“หึ! ลีอูเลี้ยหู้ ลอตูแซหลู” เขาพูดออกมาเพียงแค่นั้น ก่อนที่จะเดินหนีเราไปโดยไม่หันหลังกลับมา
“.....”
เราไม่ได้ตอบกลับอะไรเขาทันควัน เพราะกำลังตั้งสติและใช้สมองในการเรียงคำ เรารู้ว่าที่เขาพูดใส่เราคือภาษาลู แต่เราโง่ คงต้องใช้เวลานิดหน่อยในการเรียงคำ
“ลีอูเลี้ยหู้....อีเหี้ย ลอตูแซหลู ลอตู ตอ..ตอแหล” ลีอูเลี้ยหู้ลอตูแซหลู อีเหี้ยตอแหล!!!! “นี่! หืม! อีคุณพีค! ลีอูลอกดูก!!!!!”
(อีดอก)
- Writer
