ตอนที่ 2

1304 Words

ตอนที่ 2 Talk ยืนหนึ่ง “รับเฉพาะสาวประเภทสอง!” บอดี้การ์ดเฝ้าประตูพูด “เออออออ๋!” “แต่ป้ายบอกว่ารับผู้หญิงนี่คะ” “เปลี่ยนใหม่แล้ว! ถ้าไม่ใช่กะเทยก็กลับไป” บอดี้การ์ดที่เฝ้าเอ่ยปากไล่ อะไรของบ้านนี้เนี่ย! What! ยืนหนึ่งไม่เข้าใจ! แต่เงินเดือนดีอะ เสียดาย ถ้าหากตอแหลว่าเป็นกะเทยนี่เขาจะเชื่อไหมวะ! “หนูเป็นกะเทยค่ะพี่” เราสะบัดผมเล็กน้อย พร้อมบิดตัวทำจริตให้ดูเป็นสาวประเภทสองหรือที่เรียกกันว่ากะเทยให้มากที่สุด “ใช่เหรอ....?” บอดี้การ์ดที่มีหน้าที่เฝ้าประตูเลิกคิ้วมองเรานิ่งๆ “หนูพึ่งไปเฉาะมาเมื่อปีที่แล้วเองค่ะ!” “ใช่เหรอวะ เอาบัตรประจำตัวประชาชนมาดู” บอดี้การ์ดอีกคนหนึ่งกล่าวต่อ “แหม๋พี่ กะเทยเขาไม่พกบัตรประชาชนกันหรอก เดี๋ยวโป๊ะแตกผู้ชายจะไม่เอา! เขาจะพกแต่ผ้าอนามัยแอ๊บเป็นชะนีกัน ไปอยู่ไหนมาทำไมไม่รู้คะ!” “ใช่เหรอวะ?”บอดี้การ์ดเฝ้าประตูทั้งสองคนหันมามองหน้ากันด้วยความครุ่นคิด “พี่จะให้หนูแก้ผ้าให้ดูเลยไหมล่ะ ได้นะคะ!” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่เชื่อใจ เราจึงตัดสินใจพูดเชิงท้าทายเขาไปแทน เราเชื่อว่าต่อให้เขาจะอยากดูมากแค่ไหน แต่เขาก็คงไม่ให้เราถอดง่ายๆ "หยุด! ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นแหละ รับก็รับ!" เขาเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ก่อนที่จะเปิดประตูให้เราได้เข้าไป เมื่อเดินเข้ามายังด้านในของคฤหาสน์ก็ไม่ต่างจากบ้านนอกเข้ากรุง เพราะคฤหาสน์หลังนี้ใหญ่โตและอลังการเอามากๆ เขาคงจะเป็นตระกูลที่รวยมากน่าดู อ่า...ถ้าเราได้เป็นสะใภ้ตระกูลนี้จริงๆ ก็คงจะรวยไปทั้งชาติ ใช้เงินวันละพันล้านก็ไม่มีวันหมดแน่ๆ กรี๊ดดดด!!!! แต่งค่ะ “จำไว้ว่า ห้ามพูดเรื่องรับเฉพาะสาวประเภทสองเด็ดขาด เข้าใจไหม?” บอดี้การ์ดโน้มตัวเข้ามากระซิบข้างหูของเรา ในขณะที่เขากำลังเดินนำพาเราไปพบคุณผู้หญิง บอดี้การ์ดบอกกับเราว่าคุณผู้หญิงจะทำหน้าที่คัดเลือกอีกที ถ้าไม่ผ่านก็อดทำ “เป็น งง นะ ป้ายรับผู้หญิง ตอนสมัครจะเอากะเทย พอตอนนี้ให้ตอแหลเป็นผู้หญิงคือไรอะ?” เราหันไปถามบอดี้การ์ดด้วยความสงสัย บอดี้การ์ดบ้านนี้นี่เขาเป็นห่าอะไรกันไปหมด ยืนหนึ่งงง ยืนหนึ่งไม่เข้าใจ “ไม่ต้องถามมาก! ถ้าเธอหลุดบอกไป นอกจากเธอจะไม่ได้งานแล้วเธอก็จะตายด้วย!” เขาตวาดใส่เราเบาๆ พร้อมถกเสื้อสูทขึ้นโชว์ให้เห็นปืนกระบอกดำที่เหน็บไว้ “ก็ยิงกูสิ!” “มาแล้วค่ะคุณผู้หญิง” แม่บ้านข้างกายของคุณผู้หญิงพูด “สวยๆ กันทั้งนั้นเลยนะ แนะนำตัวเลยจ้ะ” คุณผู้หญิงกล่าว หลังจากนั้น กะเทย...ใช่ค่ะ หรือสาวประเภทสองนั่นแหละ แต่เราจะขอเรียกว่ากะเทยนะคะ ถ้าเรียกสาวประเภทสองคงคุยกันยาวค่ะ ขี้เกียจพูด(พิมพ์) ทุกคนก็ต่างพากันแนะนำตัวว่าเป็นใคร ชื่ออะไรและมาจากไหนให้คุณผู้หญิงท่านได้ทราบ แต่ต้องบอกเลยว่ากะเทยไทยไม่แพ้ชาติใดในโลกจริงๆ พวกเขาสวยมาก เอามดลูกกูไปเถอะค่ะ!!! “ชื่อ แสงระวีค่ะ ขอสงวนนามสกุลนะคะ ชื่อเล่นชื่อยืนหนึ่งค่ะ” เรากล่าวออกไปหลังจากที่ถึงคิวของเราที่ต้องพูดแนะนำตัว “ผู้หญิงอะไรชื่อ ยืนหนึ่ง” แม่บ้านข้างกายของคุณผู้หญิงกล่าว “หนูตั้งเองค่ะ ชื่อแรกเกิดชื่อยิ้ม แต่หนูไม่ชอบ หนูเลยเปลี่ยนเป็นยืนหนึ่ง เหอะ! ดูจากที่ยืนเนี่ยก็น่าจะรู้นะคะว่าใครยืนหนึ่งสุดในนี้” ร่างบางกล่าวพร้อมกับสะบัดผมเบาๆ “คนนี้น่าจะตัวจี๊ดนะคะคุณผู้หญิง” แม่บ้านคนเดิมพูดต่อ “ฉันเห็นด้วย เอาล่ะ ฉันถูกใจหมดนี่เลย การ์ดพวกแกออกไปก่อน” คุณผู้หญิงหันไปสั่งบอดี้การ์ดที่ตามมาเฝ้า “ครับ” เมื่อเจ้าของบ้านสั่งพวกบอดี้การ์ดก็พากันออกไปโดยไม่ลังเล คุณผู้หญิงท่านก็ได้แนะนำตัวให้พวกเราที่อยู่ในนี้ฟังว่าท่านคือคุณผู้หญิงของบ้านหลังนี้ ที่ทุกคนต้องให้ความเคารพท่านเสมือนแม่คนหนึ่ง ท่านมีพระนามว่าคุรผู้หญิงเพชรรุ้งเพคะ 555 และแม่บ้านข้างกายของท่านชื่อป้าสมร แหมะ! ชื่ออย่างกับครูภาษาไทยที่ดุๆ เลยล่ะค่ะ --.-- “คุณผู้หญิงอยากจะให้พวกเธอทำยังไงก็ได้ ให้คุณพีคทายาทคนเดียวของตระกูลกลับมาเป็นชายแท้ให้ได้ ถ้าใครทำสำเร็จ เธอจะได้เงินมากกว่า xx,xxx ในระหว่างที่อยู่ที่นี่เธอก็คือสาวใช้ธรรมดา แต่งานพิเศษคือทำให้คุณพีคกลับมาชอบผู้หญิงให้ได้” ป้าสมรกล่าว อ่า...ที่ไล่พวกบอดี้การ์ดให้ออกไปก็เพราะเรื่องนี้นี่เองสินะ แต่ถึงแม้ว่าคุณผู้หญิงจะไม่สั่งเราก็จะทำแบบนั้นอยู่แล้ว เศรษฐกิจแบบนี้ หาผัวรวยน่าจะง่ายกว่า “ก็หมายความว่าหนูก็ต้องเปลืองตัวสินะคะ” เราถามออกไปในขณะที่คนอื่นๆ ยืนนิ่งเงียบไม่พูดอะไรเหมือนอมอะไรไว้ในปาก ทั้งๆ ที่สีหน้าของทุกคนก็เหมือนกับมีคำถามร้อยแปดพันห้าในหัวเพียงแต่ไม่กล้าถาม “ไม่ต้องก็ได้ แต่ถ้าหากพลาดจนท้องกับลูกชายฉันได้จริงๆ ฉันทุ่มสุดตัว ยกเป็นลูกสะใภ้และเอามรดกไปเลย!” คุณผู้หญิงกล่าวต่อ ฟังเผินๆ ก็เหมือนจะพูดประชด แต่ถ้าหากจับใจความและสังเกตสีหน้าและท่าทางจะรู้เลยว่านี่ไม่ใช่รายการล้อกันเล่น “โหหหห....” เราพอมองออกจนร้องโหออกมาด้วยความตะลึง ใครจะไปคิดกันล่ะคะว่าแค่ให้ลูกชายของตัวเองกลับมาชอบผู้หญิงจะต้องทุ่มทุนสุดตัวขนาดนั้นน่ะ “ทุ่มเกินไปไหมคะ แล้วถ้าเกิดท้องจริงๆ แล้วไม่ได้เงินพวกหนูก็หมาสิคะ” “แน่นอนว่าคุณผู้หญิงมีการเซ็นสัญญา หากไม่ได้เงิน ให้เอาสัญญานี้ไปยื่นให้ตำรวจได้เลย” ป้าสมรพูดพร้อมกับเดินแจกใบสัญญาที่มีตราประทับประจำตระกูลแปะไว้พร้อมไปด้วยลายเซ็นของคุณผู้หญิง “ที่สำคัญนะ พวกเธอห้ามให้ลูกชายฉันรู้เด็ดขาดว่าฉันจ้างพวกเธอมาอ่อย ให้ลูกชายฉันรู้แค่ว่า ฉันจ้างเธอมาเป็นสาวใช้เท่านั้น ถ้าใครหลุดบอก ฉันจะฟ้อง 50 ล้าน!” “ไม่รู้ไม่ได้ยินเลยค่ะ มาสมัครงานเฉยๆ ค่ะ” เราพูด ส่วนคนอื่นยังคงเงียบ มันเป็นอะไรวะ ใบ้แดกของจริงปะเนี่ย! “คุณผู้หญิงคะ คุณผู้ชายกลับมาแล้วค่ะ” แม่บ้านอีกคนวิ่งเข้ามาบอก คุณผู้ชายที่ว่า ก็คงจะเป็นลูกเขาสินะ “เก็บๆๆๆ!” ป้าสมรรีบดึงกระดาษเซ็นสัญญาออกไป ทำงานกันเป็นทีมจริงๆ บ้านนี้ “กลับมาแล้วครับ” เสียงทุ้มต่ำ เจ้าเสน่ห์ เจ้าตัวใส่สู่สีดำ ใบหน้าหล่อเหลา ร่างกายสูงยาวขาวดี เดินเข้ามากอดผู้เป็นแม่และมองมาที่พวกเรานิ่งๆ “โหหห....” และเราก็ต้องตกตะลึงร้องโหออกมาอีกครั้งเมื่อพบหน้าเขา คนห่าอะไรมันจะหล่อได้หล่อดีขนาดนี้ ไม่คิดว่านี่น่ะเหรอจะเป็นเกย์ มันช่าง...มหัศจรรย์มากๆ เกย์ก็หล่อฆ่าผู้ชายตายหมด สังคมสมัยนี้อยู่อย่างจริงๆ “หลากยูก ลมอู ลวยคู?” (อยาก อม ค...)

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more