“หรือยังมีไข้อยู่” มือเล็กบอบบางยื่นมาอังที่หน้าผากผม ก่อนที่เอฟาจะลุกขึ้นยืนฉับแล้วหันไปบอกเด็กผู้หญิงห้องคิงที่ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ข้างเก้าอี้ที่ผมเดินดุ่มมานั่ง (เดาว่าน่าจะเป็นคนที่นั่งข้างเอฟาตัวจริง T.T) “ฉันจะพาปูโน่ไปห้องพยาบาล ถ้าอาจารย์เข้าฝากบอกด้วยนะใบเตย”
พอใบเตยพยักหน้ารับ เอฟาก็หันมาส่งสายตาจิกให้ผมลุกตามเธอออกมาจากห้องเรียนแต่โดยดี ...อดไม่ได้ที่จะหันมองหาคิวริก่อนออกมา และเห็นเธอนั่งก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออยู่ข้างหลังเอฟานี่เองกับเก้าอี้ว่างๆ ตัวหนึ่ง
อย่าบอกนะว่าปูโน่นั่งข้างกระต่ายน้อย...
โอ๊ย! อิจฉา!!
พอพ้นออกมาจากบรรยากาศน่าอึดอัดในห้องคิงได้ ผมก็ดึงเนกไทที่ผูกแน่นจนติดคอหอยลงหน่อยหนึ่ง แล้วล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เดินทอดน่องตามเอฟาไปอย่างผ่อนคลายขึ้น ปลอมตัวเป็นปูโน่นี่โคตรเหนื่อย จะหายใจให้ทั่วท้องยังไม่ได้เพราะเนกไทรัดคอ =_=
แล้วปูโน่มันทำตัวแบบนี้มาตลอดชีว
