ตอนที่ 2
953 Words
“ก็ดีค่ะ วาจะไปที่บ้านพี่หนึ่ง ดูสิว่าจะมีเมียเมียลูกซ่อนเอาไว้จริงๆ อย่างที่พี่วินบอกหรือเปล่า วาไปล่ะค่ะ”
“วา... ยัยวา...”
เมธวินตะโกนเรียกน้องสาว แต่เจ้าหล่อนไม่ยอมหยุดเดิน และขึ้นรถขับออกไปในที่สุด
ชายหนุ่มถอนใจออกมาแรงๆ สีหน้าเคร่งเครียด จนรินลดาที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้านอดที่จะถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้
“คุณวินสีหน้าไม่ดีเลย มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“เป็นกังวลเกี่ยวกับยัยวาน่ะ”
“อ๋อ... เรื่องที่คุณวาแอบชอบเพื่อนสนิทของคุณน่ะเหรอคะ”
ชายหนุ่มโอบเอวของภรรยา แล้วพาเดินไปนั่งบนโซฟาภายในห้องโถง
“มันมีอะไรมากกว่านั้นน่ะสิ”
“แต่รินว่าไม่เห็นมีอะไรเสียหายเลยนะคะ ดีเสียอีก เพราะคุณวินรู้จักเพื่อนสนิทของตัวเองดี”
“แต่ไอ้หนึ่งคนที่ยัยวาชอบมันมีเมียแล้ว แล้วเมียก็ท้องอยู่ด้วย”
“คะ?”
รินลดาอุทานตกใจ
“เพื่อนผมคนนี้เป็นเจ้าของมหา’ลัยเอกชนใหญ่เลยล่ะ แล้วมันดันไปทำนักศึกษาในมหา’ลัยของตัวเองท้อง มันก็เลยต้องรับผิดชอบน่ะ”
“จริงเหรอคะเนี่ย แล้วน้องวาไม่รู้เรื่องเหรอคะ”
“ไม่รู้หรอก เพราะไอ้หนึ่งมันไม่ได้ยกย่องเมียคนนี้ เห็นว่าถ้าคลอดลูกแล้วก็จะเอาแค่ลูกไว้ ส่วนเมียก็จ่ายเงินแล้วให้แยกทางกันไป”
“ทำไมเพื่อนคุณวินใจร้ายแบบนี้ล่ะคะ ทำผู้หญิงท้องแล้วยังจะเอาแค่ลูกอีก ใจร้ายที่สุดเลยค่ะ” รินลดาอดที่จะโกรธแทนผู้หญิงด้วยกันไม่ได้
เมธวินถอนใจออกมาแรงๆ ก่อนจะเริ่มต้นเล่าถึงความเป็นมาที่เกิดขึ้นกับปรมะ
“จริงๆ ไอ้หนึ่งเพื่อนผมมันเป็นคนดีนะ แต่เพราะมันถูกครอบครัวของผู้หญิงคนนี้จับน่ะก็เลยเกิดเรื่องกลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี่ขึ้น”
“มันยังไงกันคะ”
“ผมก็ไม่ได้รู้อะไรมากหรอกนะ รู้แค่ว่าป้าของผู้หญิงคนนี้หลอกไอ้หนึ่งให้นอนกับเด็กคนนี้ แล้วก็ถ่ายภาพแบล็กเมล์เอาไว้”
รินลดาถึงกับอ้าปากค้างกับสิ่งที่ได้ยิน
“ทำไมทำกันถึงขนาดนี้คะเนี่ย หรือว่าป้าของเด็กผู้หญิงต้องการเงินคะ”
“ต้องการเงินแบบไม่รู้จักจบสิ้น ไอ้หนึ่งก็เลยต้องจ่ายเงินก้อนใหญ่ แล้วก็ให้ป้าของเด็กคนนั้นเซ็นยินยอมให้เด็กจดทะเบียนสมรสกับไอ้หนึ่งเลย เพื่อตัดปัญหาเรื่องรีดไถเงินน่ะ”
“เพราะแบบนี้นี่เอง เพื่อนของคุณก็เลยต้องมีเมียมีลูกทั้งๆ ที่ยังไม่พร้อมใช่ไหมคะ”
“ใช่”
“ฟังแล้วเขาก็น่าสงสารนะคะ แต่รินก็อดสงสารเด็กที่เพื่อนคุณทำท้องไม่ได้ เธอคงจะเจ็บช้ำมากที่ต้องอยู่กับผู้ชายที่ไม่รักตัวเองเลย”
“เรื่องนั้นผมไม่รู้หรอก รู้แค่ว่าหากลูกคลอดเมื่อไหร่ ไอ้หนึ่งจะหย่าแล้วก็แยกทางกับเด็กคนนั้นแน่นอน”
รินลดานั่งหน้าเศร้าเพราะสงสารเด็กผู้หญิงคนนั้นมาก
“แล้ว... เหลืออีกกี่เดือนคะเด็กถึงจะคลอดน่ะค่ะ”
“เพิ่งตั้งท้องอ่อนๆ เอง น่าจะเหลืออีกเจ็ดแปดเดือนเลยล่ะ”
“งั้นแบบนี้น้องวาก็ไม่จำเป็นต้องตัดใจจากคุณหนึ่งเพื่อนของคุณน่ะสิคะ เพราะอีกไม่นานเพื่อนคุณก็จะเป็นอิสระแล้ว”
“แต่ไอ้หนึ่งไม่ได้รักยัยวา ในสายตาของมัน ยัยวาเป็นแค่น้องสาวเท่านั้นแหละ”
“แล้วเขารักใครคะ”
รินลดาถามออกไปอย่างหมั่นไส้เพื่อนของสามี
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะไอ้หนึ่งมันเก็บความรู้สึกเก่ง ยิ่งเรื่องความรู้สึก มันยิ่งไม่บอกใคร แม้แต่น้องชายของมัน หรือแม้แต่เพื่อนสนิทอย่างผมก็ตาม”
“ลึกลับจังนะคะ”
“ที่สุดเลยล่ะ”
เมธวินหัวเราะเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นและรั้งภรรยาให้ยืนขึ้นตาม
“เราขึ้นห้องกันเถอะ”
คนถูกชวนขึ้นห้องถึงกับหน้าแดงระเรื่อ และก็อ้อมแอ้มแย้งสามี
“ตอนนี้เพิ่งสามโมงเย็นเองนะคะ”
“แล้วไงครับ”
เขาถามเสียงกระเส่ากลับมา ยิ่งทำให้รินลดาแก้มร้อนแทบสุก
“ก็... ยังไม่มืดเลยนี่คะ เอาไว้รอค่ำๆ เราค่อยทำ...”
“ผมรอไม่ไหวหรอก”
“แต่ว่า...”
“ไม่มีแต่คนดี...”
“อุ๊ยยย คุณวิน...”
ร่างของรินลดาถูกอุ้มจนตัวลอยขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนของเมธวิน
“ผมหิว ผมจะเลียคุณทั้งตัว”
“คุณวินน่ะ พูดอะไรแบบนี้คะ”
หล่อนซุกหน้ากับแผงอกกว้างของสามีอย่างเอียงอาย ขณะที่เขาอุ้มหล่อนตรงไปยังห้องนอนซึ่งอยู่ชั้นบนของคฤหาสน์หลังงาม
“ผมไม่ได้แค่พูดเล่นๆ นะทูนหัว แต่ผมจะทำจริงๆ จะเลีย จะกัด จะกินคุณทั้งตัว ก่อนจะสอดใส่เข้าไป...”
“คนบ้า... ดูพูดเข้าสิคะ น่าอายจัง”
“ไม่เห็นต้องอายเลย เราทำกันตั้งไม่รู้กี่ครั้งแล้วนะ”
หล่อนร้อนผ่าวไปทั้งตัว แต่หัวใจกลับเบิกบานเหมือนติดปีก
ความสุขฉันท์สามีภรรยาของหล่อนกับเมธวินกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกในวันนี้ และแน่นอนว่า เขาคงทำจนกว่าหล่อนจะหมดเรี่ยวหมดแรงหลับไปเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
อา...
หล่อนชอบสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น และก็รักที่จะถูกเขากระทำสอดใส่แบบนี้เหลือเกิน
- Writer
