คืนเผลอรัก

     “เมื่อกี้คุยอะไรกับเมียพี่ล่ะ ยัยวา” เมธวิน เห็นน้องสาวคุยกับภรรยาของตัวเองที่สนามหญ้าหน้าบ้านก็อดที่จะถามด้วยความสงสัยไม่ได้          “วาก็แค่ทักทายพี่สะใภ้เฉยๆ ไม่ได้เหรอคะ”          “พี่ไม่เชื่อหรอก คนอย่างเธอต้องมีแผนสิ ไม่อย่างนั้นคงไม่คุยกับเมียพี่นานตั้งครึ่งชั่วโมงหรอก จริงไหม”          วาสินี ถึงกับเบิกตากว้างโต มองพี่ชายด้วยความขบขัน          “นี่พี่วินจับเวลาเลยเหรอคะเนี่ย”          “แน่นอน”          “โห พี่วินอะ นี่แอบจับผิดวาอยู่ใช่ไหมคะเนี่ย” คนเป็นน้องสาวบ่นอุบ          “พี่ไม่ได้แอบจับผิดเธอหรอก พี่แค่รอเวลาที่จะเข้าไปหาเมียตัวเองเท่านั้นเอง เธอน่ะแย่งชิงเวลาของพี่ไปนะ รู้ไหม”          วาสินีหัวร่วนกับความคลั่งรักของพี่ชาย และก็อดแซวไม่ได้          “ไม่อยากเชื่อเลยนะคะว่าพี่ชายของวาจะคลั่งรักเมียได้ขนาดนี้ น่าอิจฉาพี่รินจริงๆ เลยค่ะ”          พี่ชายเมื่อถูกแซวก็หน้าแดงขึ้นโดยไม่รู้ตัว และก็รีบบอกปัด          “เลิกพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว หลีกทางสิพี่จะไปหาเมีย”          “ยังค่ะ”          วาสินียังคงยืนขวางหน้าพี่ชายเอาไว้ และจ้องมองหน้า          “มีอะไรอีกล่ะ”          “วามีเรื่องให้พี่วินช่วยค่ะ”          คิ้วเข้มของเมธวินเลิกสูงด้วยความประหลาดใจ          “เรื่องอะไรล่ะ หวังว่าคงไม่ใช่เรื่องไม่ดีนะ”          “แหม พี่วินคิดว่าวาจะทำเรื่องไม่ดีได้ด้วยเหรอคะ”          “ก็ใครจะไปรู้ล่ะ คนอย่างเธอเดาใจไม่ออกเสียด้วย”          “ใครว่าล่ะคะ คนอย่างวาเดาใจง่ายจะตายไป เพราะวาเป็นคนเปิดเผย”          คนเป็นพี่ชายหลุดหัวเราะออกมา ก่อนจะถามกลับไป          “มีอะไรก็ว่ามา”          “วาอยากเจอ พี่หนึ่ง น่ะค่ะ”          “อยากเจอไอ้หนึ่ง?”          หนึ่ง หรือ ปรมะ เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนจนถึงตอนนี้ก็ยังคงคบหากันอยู่          “ใช่ค่ะ วาคิดถึงพี่หนึ่ง ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปีแล้ว” แววตาของวาสินีเป็นประกายยามพูดถึง ปรมะผู้ชายที่ตัวเองแอบรัก          “ไอ้หนึ่งมันไม่ได้ชอบเธอสักหน่อย จะไปหาทำไม”          “ก็วาชอบของวานี่คะ”          “เสียเวลาเปล่าๆ น่ะ”          แม้พี่ชายจะพูดตัดกำลังใจ แต่วาสินีก็ไม่สนใจ เพราะหล่อนได้คำแนะนำดีๆ มาจากรินลดานั่นเอง          “ไม่เสียเวลาเปล่าหรอกค่ะ ก็พี่รินยังตามตื้อจนได้หัวใจพี่วินเลยนี่คะ แล้วทำไมวาจะต้องยอมแพ้ด้วยล่ะ”          “มันเหมือนกันที่ไหนกันล่ะ” สีหน้าของเมธวินเคร่งเครียดขึ้นจนสังเกตเห็นได้          “ทำไมจะไม่เหมือนกันล่ะคะ พี่วินกับพี่หนึ่งนิสัยคล้ายกันจะตายไป วายอมเสียเวลาไปเรียนเมืองนอกตั้งหลายปี กลับมาครั้งนี้จะต้องทำตามความฝันให้สำเร็จได้แล้วล่ะค่ะ”          “แต่พี่ไม่เห็นด้วยนะ เธอไม่เหมาะกับไอ้หนึ่งหรอก”          “ทำไมจะไม่เหมาะคะ วาก็หน้าตาสวย พี่หนึ่งก็หล่อเหมือนเทพบุตร เราสองคนเหมาะสมกันที่สุดแล้วล่ะค่ะ”          ความดื้อรั้นของน้องสาวทำให้เมธวินยิ่งเครียดมากขึ้น          “พี่ว่า เธอสนใจไอ้สองดีกว่านะ”          คนเป็นน้องถึงกับเบิกตากว้างมองพี่ชายอย่างแปลกใจ          “ทำไมจู่ๆ ถึงให้วาเป็นใจไปหาพี่สองล่ะคะ วารักพี่หนึ่งนะ” หล่อนแหวใส่พี่ชายอย่างไม่พอใจ ก่อนจะพูดเสียงขึ้นจมูก          “หัวใจคนเรามันเปลี่ยนได้ง่ายๆ ก็ดีน่ะสิ”          “ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลย พี่บอกว่าเธอไม่เหมาะสมกับไอ้หนึ่งก็คือไม่เหมาะสม แล้วก็ขอให้เชื่อพี่ด้วย”          คนเป็นน้องตาแดงๆ น้ำใสๆ คลอสองหน่วยตา          “พี่วินไม่มีสิทธิ์มาบังคับหัวใจวานะคะ”          ถ้าวาสินียังคงดื้อรั้นแบบนี้ เขาก็คงไม่มีทางเลือก นอกจากบอกความจริง          “ฟังพี่ดีๆ นะยัยวา”          วาสินีสะบัดหน้าหนีพี่ชายอย่างแง่งอน แต่หูก็รอฟังคำพูดอย่างตั้งใจ          “ไอ้หนึ่งมันมีเมียแล้ว”          คนที่หันหน้าหนีอยู่ถึงกับหันกลับมามองหน้าพี่ชายทันควัน          “ไม่จริง วาไม่เชื่อ”          “พี่จะโกหกเธอทำไมล่ะ ไอ้หนึ่งมันมีเมียแล้ว และผู้หญิงคนนั้นก็กำลังตั้งท้องด้วย”          หัวใจของวาสินีถึงกับหล่นตุ๊บไปกองกับพื้นเลยทีเดียว          มัน...          มันเป็นไปได้ยังไง          หล่อนไม่เชื่อหรอก พี่หนึ่งผู้ใจดี อ่อนโยน และเป็นสุภาพบุรุษเนี่ยนะจะทำผู้หญิงท้อง          “พี่วินไม่อยากให้วาไปวุ่นวายกับพี่หนึ่งใช่ไหมคะ ก็เลยสร้างเรื่องนี้ขึ้นมาหยุดวาน่ะ”          “พี่ไม่ได้สร้างเรื่อง แต่มันคือเรื่องจริง”          “วาไม่เชื่อหรอกค่ะ จนกว่าวาจะได้เห็นด้วยตาหรือไม่ก็ฟังจากปากของพี่หนึ่งเอง” วาสินีเป็นคนที่มีความคิดเป็นของตัวเอง และก็มีความมั่นใจในตัวเองไม่น้อยเลยทีเดียว          “วาจะไปหาพี่หนึ่ง”          เมธวินถอนใจออกมาแรงๆ อย่างอ่อนอกอ่อนใจ กับความดื้อรั้นของน้องสาว          “ถ้าอยากเห็นกับตาก็ตามใจ แต่อย่าคิดแย่งผัวชาวบ้านล่ะ เข้าใจไหม”          “วาไม่ใช่ผู้หญิงไร้ศีลธรรมแบบนั้นหรอกค่ะ ถึงวาจะรักพี่หนึ่งมากแค่ไหน แต่ถ้าพี่หนึ่งมีเมียมีลูกแล้วจริงๆ วาก็จะไม่ไปยุ่งด้วยเด็ดขาด พี่วินวางใจได้ค่ะ”          “ขอให้จริงเถอะ”          “จริงแน่อยู่แล้วค่ะ วาขอตัวนะคะ จะรีบไปดูให้เห็นกับตา”          เมื่อน้องสาวจะเดินไป เมธวินจึงเรียกเอาไว้เสียก่อน          “ตอนนี้ไอ้หนึ่งมันอยู่มหา’ลัยสอนหนังสืออยู่”