เทพบุตรร้อนรัก

ตอนที่ไม่มีชื่อ

10

“โอ๊ย!!...” เสียงอุทานเจ็บดังขึ้น เมื่อกรอบรูปภาพที่ทำจากหินแกรนิตหนักอึ้ง กระทบกับหน้าท้องแบนราบของแขวลัยอย่างจัง เขาขว้างใส่ตรงเผงราวกับมองเห็น

เสียงอุทานของแขวลัยดังเข้าไปในหูของชายที่มองไม่เห็น ทำให้เขารู้ว่าเธอโดนของที่เขาขว้างใส่ไปยังร่างกายส่วนใดส่วนหนึ่ง ซึ่งเขานึกว่าคนตาดีดีเช่นเธอจะหลบหลีกทัน เหมือนกับพยาบาลคนอื่น

“อยากโง่ไม่หลบเองช่วยไม่ได้” ลูอีสพูดราวกับไม่ใส่ใจการกระทำของตัวเอง

“พอใจหรือยังคะ ถ้าพอใจแล้วมิแชลจะพาคุณลูอีสไปอาบน้ำนะคะ” แขวลัยไม่มีความโกรธทั้งน้ำเสียงและหน้าตา หากเขามองเห็นดวงหน้าของแขวลัยเวลานี้ เขาจะได้เห็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยมิตรไมตรี ความอ่อนโยนและจริงใจ เจ้าของเสียงเดินเข้ามาใกล้ร่างหนาที่นั่งอยู่บนเตียง แม้ว่าตนเองยังรู้สึกจุกไม่หายกับการโดนของแข็งกระแทก

“เฮ้ย!!” ลูอีสสะดุ้งสุดตัว ร้องอุทานออกมาเบาๆ ในจังหวะที่มือนุ่มสัมผัสกับผิวเนื้อตรงช่วงลำแขน เขารู้สึกเหมือนตัวเองถูกกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ ช็อต แล่นแปลบเข้าไปตามกระแสเลือด เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขามาก่อนเลยในชีวิต

“ไปค่ะคุณลูอีส ไปอาบน้ำนะคะ” เจ้าของมือนุ่มเอ่ยขึ้นอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเขายังไม่ขยับตัวลุกไปไหน

“ไม่ต้องมาแตะต้องตัวฉัน ฉันเดินเองได้” เขาสะบัดมือเล็กนุ่มนั้นด้วยมือของตน ราวกับคนหวงตัวก็ไม่ปาน “แล้วถ้าไม่จำเป็นไม่ต้องเอามือโสโครกมาแตะต้องตัวฉันเด็ดขาด ฉันไม่ชอบ” ก่อนจะตวาดใส่อีกรอบ

“คงไม่ได้ค่ะ ตราบใดที่คุณลูอีสยังอยู่ในความดูแลของมิแชลตราบใด ตราบนั้นมิแชลก็ต้องแตะต้องตัวคุณ ซึ่งมิแชลก็คิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา ไปค่ะไปอาบน้ำ”

พยาบาลสาวยังคงดื้อรั้น ใช้มือจับลำแขนของเขาพร้อมกับทำท่าประคองคนตามองไม่เห็นให้ลุกขึ้นจากเตียง

“บอกว่าไม่ต้องยังไงเล่า พูดไม่รู้เรื่องหรือไง?”

เขาสะบัดร่างหนีมือหนุ่มและลำแขนที่อยู่ในท่าพยุงกาย แต่ทว่าเธอก็ยังดื้อดึงที่จะทำตามความตั้งใจของตัวเองเช่นกัน

“โธ่โว้ย!!...พูดไม่รู้เรื่องหรือไง?”

ความที่ไม่เคยมีใครขัดใจ และพยาบาลก่อนหน้านี้ที่ไม่เคยทำกับเขาเช่นนี้ บวกกับความรู้สึกของเขาเองที่รู้สึกไฟฟ้าสถิตอยู่ในร่างกายตลอดเวลา ส่งผลให้มือแข็งแกร่งผลักร่างสมส่วนให้พ้นกายเต็มแรง เธอจึงปลิวไปตามแรงผลักนั้นจนหน้าผากไปกระแทกกับขอบปลายเตียงจนปูดโนขึ้นเป็นรูปวงกลม

“โอ๊ย!!...” เสียงร้องเจ็บของเธอจึงดังขึ้น

“สมน้ำหน้า บอกว่าอย่ายุ่งพูดไม่เชื่อเอง”

ลูอีสตกใจเล็กน้อยกับเสียงร้องนั้น หากเป็นคนอื่นเจ็บตัวเขาจะไม่สนใจ ไม่รู้สึกอะไรเลย แต่นี่พอได้ยินเสียงร้องของหญิงสาวที่ไม่เห็นหน้า เขารู้สึกเจ็บจี๊ดๆ อย่างไรบอกไม่ถูก แต่ถึงกระนั้นลูอีสก็ยังแสดงออกถึงความไม่ใส่ใจไยดีต่อไป

คนที่เจ็บตัวใช้มือคลำลูกมะนาวที่ปูดโปนขึ้นมาเบาๆ ทำสีหน้าตามประสา ก่อนจะยืดตัวลุกขึ้นเต็มความสูง แล้วเดินอย่างมั่นคงไปยังร่างของลูอีสอีกครั้ง

“ไปค่ะ ไปอาบน้ำ เดี๋ยวจะได้ทานข้าวนะคะ”

“เอ๊ะ!!...เธอนี่บ้าหรือว่าซาดิสต์กันแน่เนี่ย อยากเจ็บตัวมากหรือไงถึงได้ไม่ฟังคำพูดของฉัน” ลูอีสตวาดกลับไปอีกรอบ ไม่เข้าใจเลยว่าเธอคนนี้จะดื้อด้านไปถึงไหน หากเป็นคนอื่นเจ็บตัวอย่างนี้ คงวิ่งแจ้นไปฟ้องบุพการีของเขา แล้วขอลาออกในวินาทีนั้นเลย เธอช่างเป็นพยาบาลที่ทำงานตามหน้าที่อย่างแข็งขันเหลือเกิน

“มิแชลไม่ได้บ้าหรือว่าซาดิสต์หรอกค่ะ มิแชลก็ไม่อยากเจ็บตัว แต่มิแชลมีหน้าที่ที่จะต้องดูแลคุณ มิแชลก็ต้องทำให้ดีที่สุดค่ะ แม้ว่าคุณจะไม่พอใจก็ตาม ต่อให้คุณทำอะไรมากกว่านี้ มิแชลก็ยังยืนกรานที่จะทำหน้าที่นี้ต่อไปค่ะ”

แขวลัยทำตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายอย่างดีเยี่ยม เธอมีความคิดอย่างหนึ่งว่า ในเมื่อผู้จ้างวานไว้วางใจและให้เงินล่วงหน้ามาแล้ว และเงินก้อนนั้นก็สามารถทำให้ตัวเอง รวมทั้งน้องสาวหลุดพ้นจากเงื้อมมือของจารุณี เจ้าหนี้หน้าเลือดประจำถิ่น เธอก็ต้องตอบแทนผู้ว่าจ้างด้วยการดูแลลูอีสให้ดีที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้

“เธอแน่ใจเหรอว่า ถ้าฉันทำมากกว่านี้เธอก็ยังจะยืนกรานดูแลฉันต่อไป” คำพูดของแขวลัยทำให้เขาเกิดความหมันไส้ขึ้นมาจับใจ ลูอีสจึงมีความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในสมอง เป็นความคิดที่ไม่เคยเกิดขึ้นเลยนับตั้งแต่เขามีพยาบาลส่วนตัวมาดูแล

“แน่ใจค่ะ” แขวลัยตอบโดยไม่เสียเวลาคิดจบคำตอบนั้นเขาก็พูดสวนขึ้นทันควัน

“งั้นเธอก็ขยับตัวมาใกล้ๆ ฉันอีกนิดนึงสิ”

แขวลัยพาซื่อทำตามที่ลูอีสสั่ง เธอขยับเท้ามาหยุดข้างร่างหนาที่ตอนนี้อยู่ในท่านั่งริมเตียง พอขาของเธอแตะโดนหัวเขาของเขา ลำแขนหนาก็ตวัดรัดร่างอวบอิ่มไว้ในอ้อมแขนทันที ไม่เพียงเท่านั้นยังบังคับให้เธอนั่งลงบนตักของเขาด้วย

มีหรือที่ร่างสาวจะไม่ดิ้น โดยมีอาการตกใจควบคู่ไปด้วย “ว้าย!!...ปล่อยค่ะปล่อย ปล่อยมิแชลค่ะคุณลูอีส ปล่อยค่ะ”

แขวลัยพยายามผลักร่างใหญ่ให้ออกห่าง พร้อมกับร้องบอกเขาให้ปล่อยไปด้วย ทว่าลูอีสไม่ทำตามที่เธอบอก เขากลับยิ้มอย่างมีเลศนัย