DOCTOR 4

1809 Words

“ม่านแก้วทำไมช่วงนี้ถึงได้ตัวติดกับหมอใหญ่จังเลย ...ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเลยนะ” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่มีคนถามเธอแบบนี้ ทั้งหมอและพยาบาลก็ต่างพูดแซวเธอกับหมอใหญ่ว่าเหมือนคนที่กำลังอยู่ในช่วงจีบกันเลย แต่เธอก็เลือกที่จะปฏิเสธไปตลอดเพราะเรื่องจริงๆคือเธอก็ไม่รู้ว่าที่เขามันหมายความว่าอะไรแต่คงไม่ใช่เพราะชอบเธอแน่ๆ เธอคงไม่ฝันสูงขนาดนั้นหรอก “ม่านแก้ว ...หมอใหญ่ให้มาตามแน่ะเห็นว่ารออยู่ที่ห้องพัก” สิ้นเสียงของพี่ผึ้งเท่านั้นแหละ สายตาของคนทั้งห้องก็หันมามองหน้าเธอแล้วก็ยิ้มล้อจนเธอเองต้องก้มหน้างุดออกจากห้องนั้นเพราะว่าทนสายตาของเพื่อนๆไม่ไหว “อย่าไปล้อเพื่อน ...แล้วงานไม่มีทำกันหรือยังไง นอกจากม่านแก้วแล้วยังมีใครทำรายงานเสร็จบ้าง” แค่พูดถึงรายงานทุกคนก็เดินแยกไปคนละทางแล้ว คุณพยาบาลผึ้งส่ายหน้าให้กับเหล่าลูกน้องของเธอ “ถ้าได้คนขยันแบบม่านแก้วอีกสักสิบคนก็ดีสิ เฮ้อ” ก๊อก ก๊อก “เข้ามา” เสียงเข้มๆของเขาทำให้เธอแอบหวั่นๆอยู่นิดนึง แต่พอเปิดเข้าไปก็เห็นว่าที่โต๊ะของเขานั้นเต็มไปด้วยเอกสารของคนไข้และมันก็ดูเยอะมากจนเขาเองน่าจะเคลียร์ไม่หมดซะด้วย ...ที่เรียกเธอมาอาจจะเพราะแบบนี้ก็ได้ “อ้าว เธอเองเหรอ” เขาไม่ได้เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารด้วยซ้ำเลยไม่รู้ว่าคนที่เข้ามาหาเขาเป็นใครเลยทำนิ่งเหมือนทุกที แต่พอเห็นว่าเป็นม่านแก้วก็เลยเป็นตัวเองได้มากขึ้น “คะ?” เขายื่นกระดาษใบเล็กมาให้เธอพอรับมาดูมันก็คือรูปถ่ายของเด็กคนนึงที่ดูมีเค้าความหล่อตั้งแต่เด็กเลย โอ้โห ดูไม่เปลี่ยนไปตอนเด็กหล่อยังไงตอนโตก็หล่ออย่างนั้นเลย “รูปที่สัญญาเอาไว้ไง วันนี้เธอออกเวรกี่โมง” “อีกชั่วโมงนึงก็ออกเวรแล้วค่ะ คุณหมอมีอะไรหรือเปล่าคะ” “ออกเวรแล้วมาหาฉันที่ห้องนี้เดี๋ยวจะช่วนสอนวิชาแพทย์ให้แต่ต้องแลกกับการที่เธอมาช่วยฉันเคลียร์เอกสารพวกนี้” ม่านแก้วตาโตด้วยความดีใจ ยิ้มกว้างอย่างสดใสเล่นเอาคนที่นั่งมองอย่างเสือถึงกับต้องหลบหน้าไปอีกทางเพราะใจเต้นแรงเลย ...ให้ตายสิ น่ารักชะมัด “คุณหมอเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมหน้าแดง” เด็กบ้า จะให้เขาตอบว่าหน้าแดงเพราะเขินเธอหรือไงกัน ถ้าพี่น้องเขารู้คงโดนล้อไปถึงปีหน้าแน่ๆ “ถ้าอยากรู้ก็เข้ามาใกล้ๆเดี๋ยวจะบอกให้ฟัง” ม่านแก้วเบิกตาโพลงแล้วส่ายหน้าก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องเขาทันที “ม่านแก้วเลิกคิดๆ” สายตาเจ้าเล่ห์และคำพูดกำกวมของเขายังติดอยู่ในหัวเธออยู่เลย ไม่รู้จะโทษใครระหว่างตัวเธอที่คิดเยอะเกินกับหมอใหญ่ที่พูดจากำกวมให้เธอคิด “หน้าแดงเชียวไปทำอะไรมาจ๊ะสาวน้อย” ระหว่างที่นั่งฟุ้งซ่านกับคำพูดของหมอใหญ่เธอก็โดนแซวจากพี่ภาและพี่ผึ้ง จากที่กำลังจะเลิกยิ่งทำให้นึกถึงเรื่องเมื่อกี้ขึ้นมาและหน้าร้อนอีกรอบ “จะระเบิดมั้ยน่ะไปล้างหน้าไป ...เด็กสมัยนี้เขากุ๊กกิ๊กกันน่ารักนะพี่ผึ้ง” พี่ภาพูดเสริมแล้วหันไปมองหน้าพี่ผึ้ง “นั่นสิ เหมือนว่าแก้วน้อยของเราจะไม่ว่างแล้วน้า” พี่ผึ้งพูดแหย่บ้างจนม่านแก้วแทบจะมุดลงไปอายที่พื้นห้อง พอเห็นว่าลูกน้องตัวเองเขินมากแล้วก็เลยยอมถอยไปแกล้ง “ไม่ใช่สักหน่อยค่ะ หมอใหญ่แค่ให้แก้วไปช่วยงานเท่านั้นเอง” เธอก็อยากจะคิดเหมือนกันว่าเขาคงมีใจให้เธอบ้างแต่ความเป็นจริงคือเขาทั้งหล่อ รวย และมีเสน่ห์ จะให้มาชอบคนธรรมดาแบบเธอมันก็ดูจะน้ำเน่าไปหน่อยมั้ง “อ๋อ ช่วยงาน” สองคนพูดพร้อมกันแล้วยิ้มกริ่มใส่เธอ พวกพี่สองคนนี่ทำไมถึงชอบแกล้งเธอจังนะไม่เข้าใจเลยจริงๆ “มะ ไม่คุยแล้วค่ะแก้วไปทำงานก่อนนะคะ คนไข้รออยู่” รุ่นพี่พยาบาลสองคนมองม่านแก้ววิ่งออกจากห้องแล้วก็หันมาขำกันเอง ม่านแก้วเป็นเด็กน่ารักไม่แปลกที่ใครๆก็ต่างเอ็นดู “ฟังไม่ขึ้นเนอะพี่ผึ้ง ...ปกติหมอใหญ่เคยให้ใครไปช่วยงานบ้างล่ะ แถมเอกสารเมื่อเช้าอีกให้ภาเอาเอกสารคนไข้เก่าๆที่เตรียมขึ้นทะเบียนมาวางไว้ที่โต๊ะบอกว่าอยากจะตรวจอีกรอบ ร้อยวันพันปีมีที่ไหนล่ะแบบนี้” ภากับผึ้งอยู่ที่นี่มานานจนรู้ว่านิสัยของหมอใหญ่เป็นยังไง เขาเคยให้ใครเข้าใกล้เท่าม่านแก้วบ้างล่ะตั้งแต่มาทำงานที่นี่ ...ตอบได้เลยว่าไม่มี ทั้งๆที่หมอสาวสวยหลายคนพยายามเข้าใกล้แต่เขาก็ไม่เคยสนใจ แต่กลับมาตกหลุมความน่ารักของลูกน้องเธอซะได้ “พี่ว่าสองคนดูเหมาะกันดีนะเขาดูเข้ากัน แต่ไม่รู้ว่าถ้าได้คบกันจริงๆแล้วแก้วจะรับเรื่องที่บ้านของคุณหมอได้มั้ย ...ไหนจะยังฝาแฝดของเขาอีก รายนั้นน่ะร้ายที่สุดแถมยังน่ากลัวอีกด้วย” พวกเธอภาวนาขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีแล้วกัน เลิกงาน เสือยังคงวุ่นวายกับเอกสารที่เขาให้ภานำออกมาให้ หลายเคสที่เขาคิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์กับม่านแก้วแต่ก็ใช้เวลานานอยู่พอสมควรเหมือนกันกว่าจะคัดแยกออกมาได้ขนาดนี้ ก๊อก ก๊อก “เข้ามา” เขามองนาฬิกาแล้วก็เข้าใจว่าเป็นม่านแก้วเลยไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปสนใจ แต่แปลกทำไมม่านแก้วถึงได้ฉีดน้ำหอมแรงขนาดนี้ทั้งๆที่เมื่อชั่วโมงก่อนยังเป็นกลิ่นหอมสะอาดอยู่เลย “หมอริต้า ...เข้ามาทำไมครับมีธุระอะไรหรือเปล่า” พอรู้ว่าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ม่านแก้วเขาก็ทำหน้าเอือมและเปลี่ยนเป็นหน้านิ่งทันที ช่วงนี้เขารู้สึกว่าตัวเองโดนคุกคามจากหมอคนนี้บ่อยๆจนอยากจะเอ่ยปากไล่แต่ก็ทำไม่ได้ “เห็นว่ารื้อแฟ้มคนไข้ออกมาเคลียร์เอง ริต้าเห็นว่ามันนานแล้วเลยจะเข้ามาช่วยค่ะ” ริต้ามองหมอหนุ่มตรงหน้าด้วยความรู้สึกชอบใจเขาทั้งหล่อ รวย และมีเสน่ห์เหมาะสมกับเธอจริงๆ ใครบ้างจะไม่อยากครอบครองผู้ชายตรงหน้านี้ “ไม่ใช่ธุระของคุณ รบกวนออกจากห้องไปด้วยครับ” เสือเฝ้าแต่มองนาฬิกาว่าเมื่อไหร่ม่านแก้วจะมาแต่ก็ดูเหมือนว่ายังไม่มีวี่แววของเธอเลย “ตะ แต่ว่า” “เชิญครับ” เขาไม่แม้แต่เงยหน้ามองเธอด้วยซ้ำ ริต้ากดความไม่พอใจเอาไว้ก่อนจะเดินออกจากห้องไปทันที เลยเวลานัดมาครึ่งชั่วโมงแล้วทำไมม่านแก้วถึงยังไม่มาหาเขาซะทีนะ เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้.... “ปิดเครื่องทำไม ...เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า” พอคิดได้แบบนั้นเขาก็รีบวิ่งออกจากห้องไปที่ห้องพักพยาบาลทันทีแต่ก็ไม่มีวี่แววของร่างบางเลย ...หายไปไหนของเธอเนี่ย “คุณภามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ทำไมห้องฉุกเฉินถึงได้วุ่นวายกันขนาดนี้” ปกติห้องฉุกเฉินจะไม่วุ่นวายขนาดนี้ถ้าไม่มีอุบัติเหตุร้ายแรงแต่วันนี้กลับดูวุ่นวายและส่งเสียงดังมากจนเขาต้องออกมาดูด้วยตัวเอง “อุบัติเหตุค่ะคุณหมอ คนบาดเจ็บหลายคนด้วยตอนนี้นางพยาบาลของเราแทบจะไม่พอเลยค่ะ ขนาดหมอยังไม่สามารถดูทุกคนได้อย่างทั่วถึงเลยค่ะ” “แล้วทำไมไม่ให้คนไปตามผมมา ...หลบหน่อยผมเข้าไปดูคนไข้เอง” ที่นี่เต็มไปด้วยเลือดของคนไข้ พอมองเข้าไปด้านในสุดก็เห็นว่าร่างบางที่เขากำลังหงุดหงิดเพราะโดนเบี้ยวนัดกำลังปั๊มชีพจรให้กับคนไข้อยู่ เลือดมากมายเปื้อนชุดพยาบาลสีขาวแต่ม่านแก้วก็ไม่ได้สนใจ ภาพตรงหน้ายิ่งทำให้เขาอึ้งและรู้สึกดีกับเธอมากขึ้นไปอีก “เฮ้อ เหนื่อยจังเลยค่ะพี่ผึ้ง พี่ภาแต่โชคดีนะคะที่ไม่มีใครเป็นอะไร” หลังจากผ่านเหตุการณ์วุ่นวายไปได้ม่านแก้วก็นั่งลงที่พื้นห้องฉุกเฉินอย่างหมดแรง ทุกการกระทำของเธออยู่ในสายตาของเสือทั้งหมดแม้เขาจะไม่ได้พูดอะไรออกมาก็ตาม แต่คนสังเกตุการณ์อย่างภาและผึ้งก็ได้แต่ยิ้มเอ็นดูให้กับสองคนนี้ คนนึงเฝ้ามองจากมุมของตัวเอง ส่วนอีกคนก็ไม่ได้รู้เลยว่าตัวเองตกเป็นเป้าสายตาอยู่ “เธอลืมนัดฉันได้ยังไงกัน” เสียงกระซิบข้างหูทำให้ร่างบางสะดุ้งสุดตัวจนหัวไปโขกกับเตียงคนไข้อย่างแรง โป๊ก! “ซี๊ดด อูยย หัวแตกมั้ยเนี่ย” คนตัวเล็กเอามือลูบหน้าผากตัวเองและพึมพำเบาๆ ฟู่ว “เป่าให้แล้ว ...หายเจ็บได้แล้ว” อยู่ๆเขาก็นึกอยากจะทำแบบนี้ต่อคนทั้งห้องฉุกเฉินก็ได้เหรอ ม่านแก้วได้แต่คิดในใจแล้วก้มหน้าแทบจะมุดลงไปใต้เตียงคนไข้ ...ไม่อยากเงยหน้ามามองทุกคนเลย “คุณหมอจะพาแก้วไปไหนคะ” เธอถามเพราะตอนนี้เขาลากเธอออกมาจากห้องฉุกเฉินโดยที่ไม่ได้บอกอะไรเลย แถมยังจับมือซะแน่นตอนออกมาอีก ...สงสัยพรุ่งนี้จะต้องมีคนนั่งตอบคำถามเรื่องของวันนี้ทั้งวันแน่ๆ “กินข้าวสิแล้วก็ไปช่วยฉันทำเอกสารคนไข้ไง” ม่านแก้วพยักหน้าแล้วนั่งเงียบๆบนรถ บรรยากาศน่างีบจังเลยขอหลับนิดหน่อยเขาคงไม่ว่าหรอกมั้ง “อยากกินอะไร ...แก้ว อ้าวหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่” เขามองม่านแก้วที่หลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนอย่างเอ็นดู เด็กบ้านี่ชักจะน่ารักขึ้นทุกวันจนเขาเองเริ่มจะชินที่มีเธออยู่ใกล้ๆแล้วสิ “ถ้ามีเธออยู่ใกล้ๆตอนทำงานก็ดีสิ ...ฉันคงอารมณ์ดีทั้งวัน”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more