DOCTOR 9

1744 Words

“เตียงเธอกว้างนี่นา ...ฉันนอนได้” ม่านแก้วทำตาโตเพราะอยู่ๆคุณหมอจอมเอาแต่ใจดันเข้ามาในห้องนอนของเธอแถมยังจองที่นอนเรียบร้อยอีก ...ไม่ใช่แล้วมั้ง “เดี๋ยวค่ะ ที่นอนของคุณหมอคือที่โซฟาข้างนอกไม่ใช่ห้องนี้” “แต่ฉันนอนพื้นแข็งไม่ได้” เขาเถียงกลับ “มันมีฟูกค่ะคุณหมอ ...เชิญด้วยค่ะ” เขาก็นึกว่าจะได้นอนกอดม่านแก้วซะอีก เสือกรอกตาอย่างเซ็งสุดขีดก่อนจะหอบผ้าห่มกับหมอนออกไปข้างนอกตามคำสั่งของคุณพยาบาลสาวสวย “แต่ห้องน้ำเธอมีห้องเดียวเพราะงั้นฉันจะอาบก่อนแล้วค่อยออกไปทนอากาศร้อนๆข้างนอกนั่น” พูดจบเขาก็ถอดเสื้อออกแล้วโยนมันใส่หน้าฉัน หืม หุ่นดีจัง “มะ หมอถอดเสื้อทำไม” บ้าจริงม่านแก้ว ทำไมถึงได้ไปจ้องซะจนน่าเกลียดขนาดนั้นเล่า แถมคุณหมอใหญ่ยังเหมือนจะรู้ตัวอีกนะว่าเธอจ้องอยู่เขาถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบนี้ “ทำไมอ่ะเห็นแล้วใจสั่นเหรอ?” เขาเอาไหล่เปลือยกระแทกไปที่ต้นแขนของเธอเบาๆเพื่อทดสอบปฏิกิริยาและมันก็เป็นไปตามคาด ...ม่านแก้วทั้งอายและหน้าแดงอย่างกับลูกตำลึงสุกทันทีที่เขาแตะโดนตัวเธอแถมยัยตัวแสบยังกระโดดหนีไปอยู่อีกมุมห้องด้วย “อย่าเข้ามานะ แก้วฟาดจริงๆด้วย” ม่านแก้วคว้าขวดน้ำที่วางอยู่ข้างเตียงมาชูไว้ เสือยกมือสองข้างยอมแพ้แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป แกร๊ก “หมอ!! เข้าไปซะทีสิคะ” รู้ทั้งรู้ว่าเธออายก็ยังจะแกล้งอยู่ได้ “ก็ยังไม่ได้เอาผ้าเข้าไปเลย หึ” เขาออกมาในลุคผ้าขนหนูพันเอวแบบหมิ่นเหม่แถมตามตัวยังมีหยดน้ำเกาะไหลลงที่กล้ามท้องแน่นๆ ม่านแก้วได้แต่ถอนหายใจกับตัวเองแล้วก้มลงมองพื้นก่อนจะคิดประโยคในใจ ...เฮ้อ หัวใจจะวายอยู่แล้ว sex appeal สูงจริงๆ KAEW ON “ไปอาบน้ำสิ หรือจะให้ฉันอาบให้” ฉันดันตัวเขาไว้สุดฤทธิ์แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที หัวใจบ้านี่ก็เต้นไม่หยุดเลยทั้งที่รู้ว่าเขาแกล้งแต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะเขินนี่นา “ตั้งสติหน่อยสิ เขาก็แค่มาแหย่ๆเล่นนั่นแหละ ...มั้ง” ฉันยืนนิ่งแล้วเปิดน้ำให้ไหลเปียกผมและปล่อยให้มันรินรดตัว เพราะฉนกำลังนึกถึงเรื่องของวันนี้อยู่ ผู้ชายที่หน้าตาคล้ายกับคุณหมอใหญ่เข้ามาทักทายฉันขณะที่กำลังเดินตรวจคนไข้แต่ละห้อง เขาดูคล้ายแต่ก็เหมือนแฝงความน่ากลัวอะไรบางอย่างไว้อยู่ข้างใน ‘สวัสดีครับคุณม่านแก้ว?’ เขาเดินมาดักหน้าฉันแล้วยื่นมือมาเพื่อจับแต่พอฉันเงยหน้าขึ้นไปก็ต้องตกใจเพราะเขาหน้าตาคล้ายกับคุณหมอใหญ่มากซะจนแยกไม่ออกเลยทีเดียว ‘คุณ เอ่อ ...หน้าคุณเหมือน’ ‘ผมเป็นน้องชายของคุณหมอใหญ่ครับ ชื่อสิงห์’ เขาดึงมือฉันไปจูบขนาดว่าฉันขัดขืนแล้วเขาก็ยังไม่ยอมปล่อยแถมยังบีบมือฉันแน่นจนเจ็บอีกต่างหาก ‘คะ ค่ะ ...ฉันขอตัวก่อนนะคะ พอดีมีงานที่ยังต้องไปทำต่อค่ะ’ ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้รู้สึกว่าเขาน่ากลัวมากซะจนขนลุกเกรียวไปทั้งตัวตอนที่เดินผ่าน ...แล้วไหนจะคำพูดเมื่อตอนเย็นของคุณหมอใหญ่อีกยิ่งทำให้เธอไม่กล้าคุยเรื่องนี้กับเขาเข้าไปอีก “หรือว่าเราจะไม่ควรพูดเรื่องนี้ไปนะ ...อึดอัดจัง” KAEW OFF “อาบน้ำนานมากกนึกว่านอนในห้องน้ำไปแล้ว” เสือนอนห้อยหัวลงจากเตียงแล้วพูดล้อเลียนม่านแก้ว เขารอที่จะบอกฝันดีเธออยู่แต่เธอก็อาบน้ำนานซะจนเขาจะหลับบนเตียงเธอ “แก้วไม่ได้บอกให้คุณหมอรอนี่นา” “ยอกย้อน” “พูดความจริงต่างหาก” ม่านแก้วอยู่ในชุดนอนแขนยาวสีขาวยาวเหนือเข่า มองมุมนี้ก็เซ็กซี่ดีเหมือนกันแฮะ “มานั่งใกล้ๆเดี๋ยวเช็ดผมให้” ตอนแรกเธอก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปใกล้แต่พอเจอสายตาบังคับก็ต้องยอมอยู่ดี “สบายหัวจัง ...รู้แล้วว่าทำไมเพื่อนๆในแผนกถึงชอบไปร้านทำผมกัน” เขายิ้มแล้วเช็ดผมเธอไปเรื่อยๆ ปลายนิ้วที่สัมผัสอยู่ที่ผมทำให้ม่านแก้วเคลิ้มไปเลย มันทั้งนุ่มนวลและอบอุ่น “อยากสบายแบบนี้ทุกวันมั้ยล่ะ” เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้เล่นเอาหัวใจเธอเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะเลย “ยะ ยังไม่อยากตอนนี้ค่ะ” “แสดงว่าก็อยากในอนาคตอ่ะดิ” “ไม่คุยด้วยแล้วค่ะจะนอนแล้ว” ม่านแก้วดึงผ้าขนหนูออกไปทางด้านหลังแต่มันเกี่ยวกับมือเขาอยู่ทำให้ทั้งสองคนล้มลงไปนอนที่เตียง “จงใจหรือเปล่าเนี่ย” เขาถามแบบยิ้มๆ “ไม่ได้จงใจอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ ลุกเลยคุณหมอ” เขาส่ายหน้าแล้วสำรวจใบหน้าของเธอ มันดูใสและเด็กมาก ปากเล็กๆน่าจูบนั่นอยากจะสัมผัสอีกรอบจังว่ะ “ขอจูบหน่อย” “หะ บ้าแล้วไม่เอา ไม่ ...อื้ม” ไม่รอให้เธออนุญาตเขาก็ประกบปากเข้ามาแล้วเร่งจังหวะให้ร้อนแรงขึ้นจนร่างบางเคลิ้มตามไปด้วย “แฮ่กๆ เรียกชื่อ” ริมฝีปากหนาคลอเคลียอย่างเอาใจ “คะ คุณหมอ อื้มม” พอเห็นว่าเธอเรียกไม่ถูกใจเขาก็วนไปปิดริมฝีปากเล็กๆนั่นอีกครั้งแล้วเร่งจังหวะการจูบให้ร้อนแรงมากขึ้น มือหนาสอดเข้าไปในเสื้อลูบไล้ส่วนเว้าโค้ง ผิวเนียนของม่านแก้วทำเอาเขาหัวปั่นไปเหมือนกัน “เสือ ...เรียกเสือ” “สะ เสือ ...อื้อ เสือ” ร่างสูงยิ้มอย่างพอใจก่อนจะลุกขึ้นถอดเสื้อออกโชว์กล้ามท้องแน่นแล้วทิ้งตัวลงมาคร่อมร่างบางไว้เหมือนเดิม “หวานมาก ...อึก แก้ว” ชุดนอนตัวสวยถูกถอดพ้นจากทางหัวทั้งตัวของเธอเหลือแค่บราเซียร์สีขาวสวยเข้าคู่กับแพนตี้ตัวบาง “ยะ อย่านะหมอ อื้อ!!” หัวเธอขาวโพลนคิดอะไรไม่ออกไม่รู้ว่าจะต้องรับมือกับอาการแบบนี้ยังไง อีกทั้งตัวเธอเองก็มีความรู้สึกแปลกๆเกิดขึ้น ...มันทั้งวูบวาบและปั่นป่วนในท้องจนอยู่ไม่สุข “เด็กดื้อต้องโดนทำโทษ” บราเซียร์ตัวสวยถูกดันให้ไปกองเหนือเนินอก เสือกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะก้มลงสัมผัสกับหน้าอกคู่สวยอย่างแผ่วเบา “อื้อ ยะ อย่า ไม่เอา” มือบางถูกกดล็อคไว้เหนือหัวจึงไม่สามารถขยับหนีได้อย่างอิสระ แต่ยิ่งขยับร่างกายมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้เขาได้สัมผัสกับความนุ่มของเธอมากขึ้นเท่านั้น “อืม สวยมาก ...สวยจนไม่อยากแบ่งให้ใครเลย” แววตาที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนาของเขาทำให้เธออายจนแทบจะละลายไปกับเตียง “อ๊ะ อย่ากัด” ร่างบางผวากระตุกตัวขึ้นจากสัมผัสที่รุนแรงของเขา เสือขบเม้มทำรอยไว้ทั่วหน้าอกแล้วขบเบาๆจนเห็นเป็นรอยฟันจางๆ “ต่อไปต้องเรียกชื่อฉันเข้าใจมั้ย” สติของม่านแก้วยังกลับมาไม่เต็มที่จึงได้แต่นอนมองเพดานแล้วก็พยักหน้าเคลิ้มตามไป เสือเห็นอย่างนั้นก็แทบจะไม่อยากลุกจากร่างบางเลย ...แต่ถ้าขืนเขาฝืนแกล้งเธอต่อไปคนที่จะต้องเดือดร้อนอาจจะเป็นเขาเอง “วันนี้ก็อยากทำนะ ...แต่พรุ่งนี้เธอจะเดินไม่ไหวเอา” เขาจับเธอแต่งตัวให้เหมือนเดิมก่อนจะก้มลงจูบที่หน้าผากแล้วเดินออกจากห้องไป “โอ๊ย ทำไมฉันถึงไม่ปัดป้องเขานะ” ม่านแก้วนอนดิ้นไปมาบนเตียงแล้วถึงเรื่องเมื่อกี้หัวใจก็ดันเต้นโครมครามจนนอนไม่ได้เลย “ถ้าพรุ่งนี้ไม่ใช่วันหยุดล่ะแย่แน่” ทำยังไงถึงจะลืมเรื่องเมื่อกี้ไปได้นะ จะบ้าตายอยู่แล้ว เสียงของม่านแก้วงุ่นง่านอยู่ในห้องทำให้เขามีความสุขมากซะจนไม่รู้ว่าจะมีความสุขมากกว่านี้ได้อีกแล้ว ร่างสูงทิ้งตัวลงนอนที่โซฟาอันเล็ก น่าแปลกที่เขาไม่รู้สึกว่ามันลำบากเลยกลับอุ่นและนุ่มกว่าเตียงราคาหลายหมื่นของเขาซะอีก “ฝันดีครับ ม่านแก้ว” “อ้าว คุณหมอใหญ่ทำไมถึงมาเที่ยวที่แบบนี้ด้วยล่ะคะ” ด้านสิงห์ที่นั่งดื่มอยู่ในโซนวีไอพีก็ถูกริต้าเข้ามานั่งชิดจนเกือบจะเกยมาบนตักเขา ...แถมยังเข้าใจว่าเขาเป็นเสืออีก “ผมเครียดๆน่ะครับเลยอยากลองทำอะไรใหม่ๆ” ถือว่าเป็นโชคดีของเธอที่เจอเขาในที่เที่ยวแบบนี้ ทั้งที่จริงๆเขาก็ไม่ได้ชอบเที่ยวที่นี่นา ริต้าแหวกเสื้อลงจนเห็นเนินอกสีขาวผ่องก่อนจะทำท่าเมาเพราะต้องการจะเริ่มแผนที่อยู่ในใจ “อืม ริต้าจะช่วยได้มั้ยน้า” หึ ผู้หญิงมันก็เหมือนกันหมด น่าสมเพส! “ผมคิดว่าริต้าน่าจะช่วยผมได้นะครับ” สิงห์เริ่มแผนขั้นต่อไปของตัวเองทันที ไม่คิดว่าจะมีเหยื่อวิ่งเข้ามาให้เชือดเองถึงที่ขนาดนี้ นิ้วเรียวยาวลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังสวยอย่าสื่อความหมาย “แหม ที่นี่ไม่ดีมั้งคะ ...ไปห้องริต้าดีกว่าค่ะ” สิงห์กระชากแขนริต้าให้นอนราบลงไปที่โซฟาก่อนจะฉีกเสื้อตัวสวยขาดออกจากกัน “ผมว่าที่นี่ก็ดีออกนะ ...เสียงเราจะได้ไม่ไปกวนห้องอื่นด้วย” สิงห์ขำมารยาที่ผู้หญิงคนนี้กำลังแสดงให้เขาดู มันไม่เหมือนกับพยาบาลคนที่เจอวันนี้เลย เธอดูไม่แสดงและเป็นธรรมชาติมากแต่ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ ...แล้วจะไปคิดถึงทำไมวะ!? “คิดอะไรอยู่คะ ...เราเข้าไปในห้องกันเถอะ ริต้าทนแทบไม่ไหวแล้ว”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more