DOCTOR 8
1743 Words
LINE (2)
คุณหมอใหญ่ S Hos : ตื่นหรือยัง
คุณหมอใหญ่ S Hos : ม่านแก้ว
Kaew : ตื่นแล้วค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ
คุณหมอใหญ่ S Hos : ฉันอยู่หน้าห้องแล้วมาเปิดประตูให้หน่อย
ฉันมองนาฬิกาที่ข้างฝาก็พบว่ามันเพิ่งจะหกโมงกว่าๆเท่านั้นเอง ทำไมเขาถึงได้มาเช้าแบบนี้เนี่ย
“เปิดช้ามาก ซ่อนชู้ไว้หรือเปล่า” เธอตีแขนเขาดังเพียะอย่างลืมตัว
“อ๊ะ ขอโทษค่ะ ...แต่ก็สมควรจะโดนแล้วเพราะอยู่ดีๆมาว่าแก้วได้ยังไง”
“ชุดนอนเซ็กซี่จังเลย ใส่มาต้อนรับฉันเหรอ” โอ๊ย เธออยากจะบ้าตายกับคำพูดของเขาแต่ละคำทำไมมันถึงได้ขัดกับลุคเขาจังนะ เขาต้องเป็นคุณหมอที่แสนสุภาพสิแต่นี่อะไรกวนประสาทเธอได้ตั้งแต่เจอกันเลย
“แล้วมีธุระอะไรคะมาแต่เช้าเลย”
“ก็มารับแฟนไปทำงานไง ...คนเป็นแฟนกันก็ต้องทำแบบนั้นหรือเปล่า” แล้วมันต่างอะไรกับก่อนหน้าที่ไม่ได้เป็นแฟนกันล่ะ เพราะเขาก็มารับ มาส่งเธอเป็นประจำอยู่แล้ว
“แล้วคุณหมอทานอะไรมาหรือยังคะ” เสือส่ายหน้า อันที่จริงเขาตื่นเต้นจนแทบจะกินอะไรไม่ลงด้วยซ้ำ เมื่อคืนก็นอนไม่หลับเพราะมัวแต่คิดเรื่องของวันนี้อยู่จะปรึกษาไอ้หมอวินก็รำคาญที่จะโดนมันแซวอีก
...ตามธรรมชาติละกัน อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดล่ะวะ
“แล้วก็ชอบบ่นปวดท้องบ่อยๆเพราะไม่กินข้าวแบบนี้ไง” นี่เธอบ่นเขาเหรอเนี่ย เขายิ้มแล้วเดินตามเธอเข้าไปในบ้าน
“ครับๆ ต่อไปจะกินข้าวให้ตรงเวลากว่านี้”
“ยิ้มอะไรคะ แก้วไม่ได้พูดให้คุณหมอยิ้มนะคะ”
“ฉันชอบฟังเสียงเธอบ่น มันน่ารักดี” หมอบ้า หยอดเธออีกแล้วไม่รู้ว่าเขาไปเอาเทคนิคพวกนี้มาจากไหนนักหนา เขาทำให้เธอไปไม่เป็นหลายครั้งแล้วนะ
แต่ถ้าจะให้เธอทำแบบนั้นกลับคืนก็ไม่กล้าอยู่ดี โอ๊ย ม่านแก้วจะบ้าตาย
“เลิกอ่อยแก้วได้แล้วค่ะ นั่งกินข้าวไปเงียบๆเลยห้ามพูดด้วย”
“ครับผม ?” เสือมองม่านแก้วที่วิ่งหนีขึ้นไปบนห้องด้วยรอยยิ้มก่อนที่เขาจะก้มลงกินข้าวผัดฝีมือของเธออย่างเอร็ดอร่อย
...อืม ข้าวผัดแฟนเขาเนี่ยอร่อยจริงเลย
“โอ๊ย หมอบ้าๆๆ ...ชอบมาพูดให้ใจเต้นอยู่เรื่อยแล้วถ้าฉันเผลอชอบคุณไปมากกว่านี้ ฉันก็แย่น่ะสิ” ม่านแก้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพ่นออกมาอย่างเหนื่อยใจ
ไม่รู้ว่าเธอจะทนกับความรู้สึกนี้ต่อไปได้อีกนานแค่ไหนเพราะเธอก็กลัวใจตัวเองจะหลงเขาจนไม่สามารถถอนตัวออกมาได้จริงๆ
“คนมีแฟนนี่มันต้องปวดใจขนาดนี้เลยเหรอ เฮ้อ”
“ฉันไปก่อนนะแล้วเดี๋ยวตอนเที่ยงมาหา” คุณหมอใหญ่พูดไว้แค่นั้นแล้วเดินไปที่แผนกผ่าตัดแต่คนที่ต้องอยู่ตอบคำถามของทุกคนนี่ไม่พ้นจะเป็นเธอแน่ๆเพราะเขาเล่นพูดไว้เสียงดังก่อนไปนี่นา
“อะไร ยังไงม่านแก้ว เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะเธอกับหมอใหญ่มีกุ๊กกิ๊กอะไรกันเหรอ” เพื่อนๆพยาบาลต่างให้ความสนใจกับเรื่องของเธอกันมากกว่าปกติ
“งานไม่มีทำกันใช่มั้ย ...อยากได้งานเพิ่มมั้ยเดี๋ยวพวกพี่เพิ่มให้” ภากับผึ้งเดินมาทีเดียวพยาบาลทุกคนที่รุมเธออยู่แตกฮือกลับไปนั่งที่กันแทบไม่ทัน
...โล่งอกไปทีจะได้ไม่ต้องลำบากใจที่จะเล่าเรื่องนี้ออกมา
“แก้ว ...เรื่องส่วนตัวของเธอพี่ไม่อยากจะรู้นะแต่ทำอะไรอย่าลืมว่าเธออยู่ในฐานะพยาบาลฝึกหัดอยู่เพราะฉะนั้นห้ามทำอะไรที่มันส่งผลกับเรื่องงานเด็ดขาด เข้าใจนะ” รุ่นพี่ทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างเหนื่อยใจ เด็กคนนี้คงไม่รู้ว่าการที่คบกับคุณหมอใหญ่จะทำให้มีเรื่องวุ่นวายตามมากอีกมากมาย
...เหมือนกับคนรุ่นก่อนของครอบครัวเขา
“สวัสดีครับพี่ชาย?” ระหว่างที่เสือกำลังคิดถึงเรื่องวันนี้อย่างมีความสุขอยู่เขาก็ต้องหยุดคิดเรื่องนั้นทันทีเพราะคนที่เขาเป็นกังวลมากที่สุดมาหาเขาถึงที่นี่แล้ว
“มาทำไมอีก ...ไม่รู้หรือไงว่าคนที่นี่ไม่ต้อนรับนาย” น้ำเสียงของเสือเย็นชามากแต่สิงห์รู้ว่าภายใต้ใบหน้าที่แสนจะเย็นชานั่น พี่ชายเขากำลังกังวล
...และกังวลมากซะด้วย
“คนที่นี่ที่ว่าคือเสือ คุณภา คุณผึ้ง หรือคุณพยาบาลคนสวยนั่นครับ ?”
ปัง!
แฟ้มหนาลอยเฉียดหน้าเขาไปนิดเดียวเท่านั้น แต่นั่นยิ่งกระตุ้นให้สิงห์สนุกมากกว่าเดิมเพราะเขารู้แล้วว่าอะไรที่เป็นจุดอ่อนของพี่ชายเขา
“ว้าว โมโหแรงซะด้วยสงสัยคนนี้จะจริงจังใช่มั้ยครับ?” การที่สิงห์โผล่มาแบบนี้เท่ากับว่าคนที่บ้านเขารู้เรื่องม่านแก้วแล้วงั้นเหรอ!
“ใจเย็นๆสิครับเสือ เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้หรอกครับ” แม้ว่าจะโล่งใจไปนิดหน่อยก็ตามแต่สิงห์ก็ยังเป็นปัญหาใหญ่ของเขาอยู่ดี
“อย่าเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ ...แล้วก็อย่ามายุ่งกับเธอด้วย” สิงห์เอาเท้าวางบนโต๊ะทำงานอย่างสบายอารมณ์ ก็แหมนานๆทีเขาจะได้เห็นว่าพี่ชายตัวเองมีอาการร้อนรนแบบนี้นี่นา
เพราะครั้งล่าสุดที่เห็นมันก็ผ่านมานานมากแล้ว ...ครั้งที่เขาสวมรอยเข้ามาเป็นเสือแล้วทำให้โรงพยาบาลวุ่นวายไปครั้งนั้นยังไงล่ะ หึๆ
“ชักอยากจะรู้จักซะแล้วสิ ...ว่าม่านแก้วมีดีอะไรทำไมถึงทำให้คนอย่างเสือกลายเป็นแมวได้?”
“ถ้าแตะต้องเธอฉันจะฆ่านาย” เสือพูดเสียงเย็นแววตาที่เขามองสิงห์มีความไม่พอใจแสดงออกมาอย่างเต็มที่
“กลัวจังเลยครับ ...ว่าแต่ตอนนี้เธออยู่ที่แผนกฉุกเฉินใช่มั้ย ขอไปทำความรู้จักหน่อยละกัน?” ยังไม่ทันที่สิงห์จะก้าวขาออกจากห้องเขาก็รู้สึกได้ว่ามีวัตถุบางอย่างมาจ่อไว้ที่ท้ายทอยตัวเอง
...หึ เอาจริงแล้วสินะ
“ถ้านายขยับฉันยิง ...จะไม่มีการไปทำความรู้จักหรือแม้แต่โผล่หน้าของนายไปหาเธอเด็ดขาด” ความคิดของสิงห์เป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้เลยไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม
แต่สิ่งที่เขารู้เพียงอย่างเดียวคือคนคนนี้จะทำทุกอย่างให้ตัวเองได้รับความพอใจอย่างถึงที่สุดโดยไม่สนว่าวิธีที่ใช้จะทำร้ายหรือต้องพรากชีวิตคนอื่นไปสิงห์ก็ไม่แคร์
...เพราะฉะนั้นการที่ให้สิงห์ไปเจอกับม่านแก้วถือว่าเป็นสิ่งที่ไม่ควรมากที่สุด
“ฮ่าๆ ไม่คิดเลยว่าผมจะได้มุมนี้ของเสือนะครับ” สิงห์หันมาจ้องหน้าเสือแล้วขยับตัวให้ปลายกระบอกปืนจ่อที่หน้าผากตัวเองอย่างไม่เกรงกลัว
“อย่าคิดว่าฉันไม่กล้า” เสือพูดเสียงเย็นชา
“ถ้ากล้าก็ยิงมาสิครับ?” ทั้งสองคนจ้องตากันอย่างไม่ลดละและไม่มีใครยอมใคร
แกร๊ก
“คุณหมอคะ ...ว๊าย! ปืน!!” พยาบาลหน้าห้องเขาเปิดเข้ามาเห็นตอนที่เขาเอาปืนจ่อหน้าผากสิงห์แล้วกรีดร้องลั่นห้อง ก่อนที่เธอจะวิ่งหนีไปน้องชายเขาก็ทำสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้น
กร๊อบ ตุบ!
“แกทำบ้าอะไร!” สิงห์กระชากผมของพยาบาลคนนั้นมาแล้วหักคอจากด้านหลังก่อนจะปล่อยให้ร่างไร้วิญญาณร่วงลงที่พื้นอย่างไม่ใยดี
“รักษาความลับของเสือไงครับ ...เดี๋ยวผมเอาศพไปทิ้งให้ไปต้องห่วง?” สิงห์จับที่ผมของร่างไร้วิญญาณแล้วลากเดินไปทางด้านหลัง
“บ้าชิบ! ทำไมถึงเป็นได้ขนาดนี้วะ”
“หมอ ...คุณหมอ!” วันนี้เขาเป็นอะไรนะทำไมถึงได้เหม่อตลอดเวลาเลย ทั้งๆที่ปกติก็ไม่เป็นแบบนี้ซะหน่อย
“อะ อื้อ มีอะไรหรือเปล่า?” ม่านแก้วส่ายหน้าแล้วมองไปที่จานข้าวของเขาเพราะมันไม่ลดลงไปเลยสักนิด แถมยังเหมือนว่ามีเรื่องคิดมากอีกต่างหาก
“วันนี้เป็นอะไรหรือเปล่าคะ แก้วว่าคุณหมอแปลกๆไปนะ” ม่านแก้วถามด้วยความเป็นห่วง
“ถ้าวันนึงฉันแปลกไป ...ไม่สิ ถ้าวันนึงฉันเกิดพูดจาแปลกๆกับเธอ สัญญากับฉันว่าเธอจะหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้” แม้ว่าจะไม่เข้าใจที่เขาพูดเท่าไหร่แต่เธอก็เลือกที่จะพยักหน้าเพราะไม่อยากให้เขาเป็นกังวลมากไปกว่านี้
...แปลกไปที่ว่าเนี่ยหมายถึงยังไง
“เข้าบ้านแล้วก็ล็อคประตู หน้าต่างทุกบานให้เรียบร้อย ...ไม่เอาดีกว่าคืนนี้ฉันจะนอนที่นี่” เขาจะบ้าหรือยังไง!! จะมานอนที่นี่ได้ยังไงกัน!! ม่านแก้วทั้งดัน ทั้งผลักเขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะออกไปเลย
“ไม่ได้นะคะ ...จะมานอนที่นี่ได้ยังไงเราไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย”
“ลืมแล้วเหรอว่าเราเป็นแฟนกัน? หืม” เธอเกลียดตอนที่เขาทำหน้ายิ้มแบบมั่นใจแบบนี้เนี่ย
“ก็แค่แฟนไงคะ ...แฟนก็ไม่ได้หมายความว่าคุณหมอจะมานอนที่นี่ได้นะ”
“แล้วเป็นอะไรถึงจะได้นอนค้างล่ะ ฉันจะได้จัดให้เธอเดี๋ยวนี้เลย?”
“หมอ!! เอาอีกแล้วนะ ...แก้วไม่คุยด้วยแล้วคนบ้า” เสือยิ้มกว้างอย่างมีความสุขเพราะแฟนที่เขาวางไว้ว่าจะนอนค้างกับเธอมันสำเร็จแล้วแถมยังได้ยั่วโมโหร่างบางก่อนนอนอีก
...มีอะไรสุขใจไปมากกว่านี้มั้ยเนี่ย
อีกด้านนึงสิงห์ที่จอดรถดูพี่ชายของเขาและผู้หญิงคนนั้นเข้าบ้านไปด้วยกันก็แสยะยิ้มออกมาอย่างชอบใจ
“ชักจะสนุกแล้วสิครับเสือ? ...ยังไม่จำเลยนะครับว่าอะไรที่เสืออยากจะรักษาผมก็ยิ่งอยากจะทำลาย”
- Writer
