DOCTOR 7
2006 Words
“ตายแล้วแก้ว!! ไปทำอะไรมาทำไมขอบตาคล้ำขนาดนั้น” เสียงของพี่ภา พี่ผึ้งแทบจะไม่เข้าหูเธอด้วยซ้ำเพราะเรื่องเมื่อคืนทำเอาเธอนอนไม่หลับไปทั้งคืน
‘ฉันชอบเธอ ...เรามาคบกันมั้ย’
เขาพูดแค่นั้นแล้วเธอก็วิ่งลงจากรถเลยไม่หันไปมองเขาด้วยซ้ำ มันก็ดีใจอยู่หรอกนะที่เขาพูดแบบนี้แต่ว่าเขาอาจจะแกล้งเธอเล่นเหมือนที่ผ่านมาก็ได้นี่นา
“แก้วๆ ...ยัยแก้ว! ตื่นสิ” เธอยิ้มเจื่อนๆให้กับพี่ทั้งสองคน สงสัยวันนี้เธอจะอยู่เวรไม่ไหวแน่เลยขอตัวมาพักที่ห้องสำหรับเจ้าหน้าที่สักครึ่งวันแล้วค่อยออกไปลุยต่อ
...แต่เหมือนฟ้าไม่เข้าข้างเธอเลยสินะ ทำไมต้องมาเขาที่ห้องนี้ด้วยเนี่ย
“อะ คือ แก้วขอตัวก่อนนะคะ ...คุณหมออย่าทำแบบนี้สิ โถ่” เขาได้ยินว่าเธอไม่ค่อยสบายเลยขอแลกเวรกับเพื่อนหมอด้วยกัน ยังไงวันนี้เขาก็ว่างอยู่แล้วการที่จะต้องมาเฝ้าเธอที่ห้องนี้ก็ถือว่าเป็นกำไร
...เพราะต่อให้เธอไม่มานอนที่ห้องพักนี้เขาก็จะไปกวนเธอที่ห้องฉุกเฉินอยู่ดี
“แล้วจะหนีไปไหนล่ะ? แค่ฉันบอกชอบเธอก็แค่ขอบคุณแล้วตอบรับก็แค่นั้นเอง ไม่เห็นจะยากเลย” เขาโน้มหน้าเข้ามาใกล้อีกแล้วจะจู่โจมฉันอีกหรือเปล่าเนี่ย
“ตอบรับได้ยังไงกันล่ะคะ คุณหมอถอยไปเดี๋ยวนี้เลยนะคะแก้วจะกลับไปทำงานต่อ ...อ๊ะ จะทำอะไรน่ะปล่อยนะ” ร่างเล็กร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆก็ถูกเขาอุ้มพาดบ่าพาเดินมาที่เตียงคนไข้แล้ววางเธอลงอย่างแผ่วเบา
...ตัวร้อนนิดหน่อยน่าจะมีไข้ต่ำๆสงสัยต้องให้กินยาดักไว้ก่อน
“นอนพักจนกว่าจะหายนี่แหละแล้วกินยาด้วย ...รออยู่นี่เดี๋ยวฉันมา” ม่านแก้วมองคุณหมอใหญ่ที่เดินออกไปจนลับตาแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา
เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องทำหน้ายังไงตอนที่เจอเขา รู้แค่ว่ารู้สึกดีแล้วก็อุ่นใจที่มีเขาอยู่ข้างๆแบบนี้แค่คิดก็ทำให้ยิ้มออกแล้ว
“บางทีการจะฝันอะไรก็ต้องประมานตัวนิดนึงนะคะ คุณพยาบาลฝึกหัด” คุณหมอริต้าจากแผนกผ่าตัดเดินเข้ามาแล้วมองเธอด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรอย่างแรงจนเธอรู้สึกได้
ริต้าที่นอนพักอยู่ข้างๆเตียงก็ได้ยินทุกคำพูดที่หมอใหญ่คุยกับยัยพยาบาลกระจอกคนนี้ บ้านก็จน สวยก็ไม่สวย ไม่เห็นจะมีอะไรดีซะอย่าง ...ทำไมเขาถึงตาต่ำไปชอบยัยนี่ได้นะ
“แก้วไม่เข้าใจที่คุณหมอพูดหรอกค่ะ แต่คนที่มีมารยาทก็ไม่ควรจะแอบฟังเรื่องที่คนอื่นเขาคุยกันนะคะ” เธอไม่ได้อยากจะว่าแดกดันหมอริต้าขนาดนั้นแต่ว่าหมอริต้าเป็นคนเริ่มก่อนนี่นาแล้วจะให้เธออยู่เฉยได้ยังไงกัน
“แหม เห็นใสๆทำเป็นไร้เดียงสา ที่จริงก็ปากจัดใช่เล่นนี่หรือว่าที่แอ๊บเมื่อกี้เพราะอยากจะจับหมอใหญ่จนตัวสั่น” ริต้าโกรธจนตัวสั่นที่ยัยพยาบาลหน้าจืดนี่มาว่าเธอได้ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่มีอะไรดีด้วยซ้ำ
“ใครจะจับผมเหรอครับ” เขาถามด้วยน้ำเสียงสุภาพแต่ก็ดูห่างเหินจนคนฟังอย่างม่านแก้วแอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ริต้ามองค้อนไปที่คนที่นอนอยู่บนเตียงแล้วเดินกระแทกเท้าออกไปทันที
...ฝากไว้ก่อนเถอะ ปกป้องกันเข้าไปสักวันฉันจะทำให้คุณมาสยบแทบเท้าฉันให้ได้เลย
“เห็นมั้ยล่ะคะเพราะคุณหมอคนเดียวเลย” เขาชี้ไปที่ตัวเอง ...เขาเนี่ยนะ เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะแต่ก็เอาเถอะเธออยากจะว่าอะไรก็ได้ ยอมให้คนนึงแล้วกัน
“แล้วตกลงเรื่องเมื่อวานคำตอบคือยังไงเพราะถ้าเธอไม่บอกฉันจะคิดว่าเธอตกลงที่จะคบกับฉันแล้วนะ”
“คุณหมอ! อย่ามาโมเมสิคะแก้วยังไม่ได้บอกเลยว่าจะ เอ่อ ...คบกับคุณหมอ” ไม่คิดเลยว่าการที่มีคนให้แหย่ให้แกล้งนี่มันจะมีความสุขขนาดนี้
ม่านแก้วยิ่งหน้าแดงทุกทีที่เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ทำไมเขาถึงได้เป็นคนแบบนี้กันนะ ไม่เห็นเหมือนกับเมื่อสองเดือนก่อนเลย หมอใหญ่คนที่สุขุมหายไปไหนแล้วเหลือแต่หมอใหญ่ที่นิสัยเจ้าเล่ห์ไว้เนี่ย
“แล้วคิดว่าจะปฏิเสธฉันได้เหรอ? ...คำตอบเธอเพียงอย่างเดียวคือตกลงเท่านั้น”
“แบบนี้ไม่เรียกว่าคบแล้วค่ะ เขาเรียกข่มขู่”
“ก็เธอดื้อไงฉันเลยต้องเป็นคนที่ไม่ดีทั้งที่จริงๆแล้ว ฉันเป็นคนดีนะ?”
“แน่ะ ชมตัวเองแบบนี้ก็ได้เหรอคะ” เขายิ้มกว้างโชว์ฟันขาวจนเธออดที่จะยิ้มตามไม่ได้ มือหนาโยกหัวเธอเล่นแล้วลามมาหยิกแก้มขาวจนเธอโอดโอย
“ว่ายังไง คบกับฉันเนี่ยดีนะ หล่อ เก่ง ฉลาด ...ได้เป็นแฟนไปก็มีแต่กำไรไม่สนจริงๆเหรอ” นอกจากเจ้าเล่ห์แล้วยังอ่อยเก่งอีกนะ เธอดันแขนเขาให้ลงไปจากเตียงแล้วนอนหันหลังคลุมโปงเพราะไม่อยากจะคุยกับคนเจ้าเล่ห์แบบเขาอีกแล้ว
...คุยกันทีไรเธอก็มีแต่เสียกับเสีย
“ไอ้หมอครับ ...ถ้าจะจีบก็ไปจีบที่อื่นเถอะมึงดูสาวๆในห้องกูด้วยเขินตายห่าหมดแล้วเนี่ย” หมอวินที่เพิ่งเดินเข้ามาก็แซวเพื่อนรักทันที ...แม่งเอ๊ยมีอย่างที่ไหนมาขายขนมจีบให้พยาบาลฝึกหัดแต่เสือกทำให้คนทั้งห้องนอนบิดม้วนอายกันเป็นแถวเลย
เสือยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจแล้วก้มลงกระซิบที่ข้างหูของม่านแก้วว่า..
“ย้ายห้องเถอะ ...ฉันอ่อยเธอไม่ถนัดเลย” คนบ้า!! เธอหัวใจจะวายตายอยู่แล้ว ไม่นอนมันแล้วโดนกวนแบบนี้เธอลากลับไปพักที่หอจะดีกว่า
“หมอห้ามตามแก้วมานะคะ ...คุณหมอ!” สิงห์มองพี่ชายกับพยาบาลคนนั้นเดินออกไปด้วยกัน เขาไม่เคยเห็นพี่ชายตัวเองในลุคแบบนี้เลยสักครั้งเดียว
“แบบนี้ก็ยิ่งน่าสนุกน่ะสิ ...ฉันเจอจุดอ่อนของนายแล้ว” ร่างสูงในชุดเสือยืดกางเกงยีนส์ขาดและผมสีแดงเลือดนกยิ่งทำให้ใบหน้าคมดูโดดเด่นขึ้นมาอีก
แต่สิ่งที่ทุกคนในโรงพยาบาลสนใจไม่ใช่รูปร่างนายแบบของเขาหรอกแต่ทุกคนต่างแปลกใจว่าทำไมคุณหมอใหญ่ที่แสนจะสุขุมถึงได้แต่งตัวแต่งตัวและทำผมแบบนี้
“ตายแล้วพี่ผึ้ง เรื่องใหญ่แน่ๆ” มีแค่ภากับผึ้งเท่านั้นที่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่หมอใหญ่ของพวกเธอแต่เป็นคุณสิงห์น้องชายฝาแฝดต่างหาก!!
“นั่นสิ เขามาทำไมที่นี่เนี่ย ครั้งนั้นก็ทำเรื่องวุ่นวายไว้จนคุณหมอใหญ่เกือบถูกพักงาน” พอนึกถึงตอนนั้นก็โมโหไม่หายเพราะคุณสิงห์และคุณกระทิงเล่นลักพาตัวคุณหมอใหญ่ไปแล้วสวมรอยเข้ามาทำงานแทน
ดีเท่าไหร่แล้วที่ช่วงนั้นไม่มีเคสผ่าตัดไม่อย่างนั้นโรงพยาบาลจะต้องวิ่งเต้นคดีฟ้องร้องกันเรื่องใหญ่แน่ๆ
“ต้องเตือนคุณหมอใหญ่นะพี่ผึ้ง ภาว่าไม่น่าจะใช่เรื่องดี” ทั้งสองคนมีความคิดเห็นเหมือนกันแต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรก็โดนเรียกไปช่วยงานซะแล้ว
“คุณหมอคะกลับไปซะทีเถอะค่ะ แก้วอยากพักผ่อนแล้ว” ครั้งที่ร้อยแล้วมั้งที่เธอพูดกับเขาแบบนี้ แต่ถ้าเขาไม่ไปซะอย่างแล้วเธอจะทำอะไรได้ล่ะ
“นอนเฉยๆไปเถอะ ...หรือไม่อยากนอนแล้วฉันจะได้ทำอย่างอื่นแทน”
“เลิกพูดจาแบบนั้นซะทีค่ะ ไม่เห็นเหมือนคุณหมอคนเมื่อสองเดือนก่อนเลย”
“ไอ้หมอคนนั้นมันตายไปแล้ว เหลือแค่หมอขี้อ่อยแบบฉันเนี่ยแหละ” เสือสำรวจไปทั่วห้องนอนของม่านแก้วทุกอย่างมันดูสบายตาไปหมดเลย ทั้งผ้าม่านสีขาว กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวของเธอ แล้วไหนจะห้องที่เป็นระเบียบอีก
“ฉันชอบห้องเธอนะดูสบายตามากเลย ...อ้าว หลับไปเมื่อไหร่” เสือก้มลงไปมองร่างบางใกล้ๆปากเล็กอมชมพู จมูกเชิดรั้น แก้มอมชมพู ยิ่งตอนที่ไม่มีเครื่องสำอางบนหน้ายิ่งดูน่ารักเหมือนกับเด็กมัธยมเลย
“ปากน่าจูบชะมัด ...ยัยจอมดื้อ” เขาจูบที่หน้าผากบางก่อนจะเดินไปนั่งอ่านเอกสารบนโต๊ะของเธอ ...อืม นี่เขาก็ผ่านมาแล้วทั้งหมดนี่นา สงสัยว่าม่านแก้วจะทำไม่ได้งั้นขอลองหน่อยละกันรื้อความจำเขาด้วย
“อื้อ ...สบายตัวจัง” ม่านแก้วลืมตาขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่สดชื่นสุดๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอหลับไปตอนไหนแต่รู้อีกทีก็ตื่นมาตอนห้าโมงกว่าๆแล้ว
“อ้าว นึกว่ากลับไปแล้วซะอีก” เธอค่อยๆย่องไปใกล้หมอใหญ่แล้วก้มลงมองหน้าเขา ...เวลาหลับเขาดูดีมากเลย ขนตาเขาหนาเป็นแพเลยให้ตายสิ เธอมองเลื่อนลงมาเรื่อยแล้วก็มาหยุดที่ปากของเขา
...ปากของเขาที่ขโมยจูบแรกของเธอไป
“จะแอบจูบฉันเหรอ ...บอกกันดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องขโมยจูบกันแบบนี้เลย” จู่ๆเขาก็ลืมตาขึ้นแล้วจ้องหน้าเธอตาแป๋วจนม่านแก้วดีดตัวออกมาแทบไม่ทัน
“มะ ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย คุณหมอกลับไปได้แล้วค่ะแก้วหายดีแล้ว”
“หมดประโยชน์ก็ไล่เลยนะ ...เสียใจชะมัด”
“รู้ตัวมั้ยคะ ถ้าเป็นคนอื่นเนี่ยเขาจะบอกว่าคุณหมอแรดและอ่อยเก่งมาก”
“ก็แรดและอ่อยเก่งแค่กับเธอนี่แหละ ...แล้วอ่อยเก่งขนาดนี้เธอใจอ่อนหรือยังล่ะ”
“มะ ไม่รู้ค่ะ ไม่อยากพูดถึงด้วย”
“แต่หน้าเธอแดงมากเลยนะ ...จะยอมพูดดีๆหรือจะต้องให้ฉันบังคับให้เธอพูด หืม?” เสือใช้แขนทั้งสองข้างคร่อมตัวของม่านแก้วไว้แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้กับคอหอมๆของเธอ
...Shit! เขาแทบอยากจะจับเธอกดลงที่นอนจะแย่แล้วแต่เขาไม่ได้มีรสนิยมชอบข่มขืนคนเหมือนน้องชายของเขา
“คะ คบค่ะ ...คบแล้วค่ะ ปล่อยแก้วไปได้หรือยังคะ” ในที่สุดเธอก็ต้องยอมสินะ เสือยิ้มออกมาอย่างพอใจแล้วหอมแก้วเธอก่อนจะเดินออกไป
พรืด
ร่างบางทรุดตัวลงนั่งที่พื้นห้องแล้วกุมหัวใจตัวเองเอาไว้แน่นเพราะมันแทบจะหลุดออกมาข้างนอกอยู่แล้ว ...เมื่อกี้เธอตกลงคบกับเขาแล้ว
...แค่คิดก็ใจเต้นแรงแล้วสิแล้วคนเป็นแฟนกันเขาต้องทำยังไงบ้างเธอไม่รู้เลยต้องซื้ออมยิ้มให้กันเหมือนตอนอนุบาลหรือเปล่า เคยเห็นแต่เพื่อนๆมีแฟนกันแต่ก็ไม่กล้าที่จะถามพวกนั้นอยู่ดี
“ตื่นเต้นจัง”
“ทำตัวเหมือนไก่อ่อนเลยไอ้เสือ เฮ้อ” เสือเอามือปิดหน้าด้วยความเขินเพราะตอนที่ได้ยินว่าแก้วยอมคบกับเขา ใจมันก็สั่นจนเขาทำอะไรไม่ถูกเลย
“แล้วคนเป็นแฟนกันนี่ต้องทำยังไงบ้างวะเนี่ย ...ปรึกษาใครได้บ้าง เฮ้อ”
- Writer
