CODE NAME: COSIMA—HER SECRET IDENTITY

KABANATA 15

JETER'S POV:

I checked my watch at 25 minutes na ang nakalipas simula nang magpaalam si Belle, sabi niya iihi lang siya but why it takes too long?

Hindi na ako nagsayang ng oras at nagtungo na ako sa restroom just to check Belle, if naroroon pa siya. Dapat kasi 5 to 10 minutes lang ang itatagal but shst! 25 minutes ago na.

Ang bilis ng bawat hakbang ko hindi ako mapapakali hanggat walang Belle, na nasa harapan ko. Bakit kasi hindi pa ako sumama kanina?

“Oh, C'mom bstch! Paano ka naman kaya nagustuhan ni Dr. Parson, I saw you lately, with him, it seems you are very happy. Magkano kaya ang binayad sa iyo para magpanggap na girlfriend niya?”

“Such an ugly creature. Hampas lupa, mukhang pera! Malandi.”

My face darkened instantly after hearing those s**t words coming from that girl named Pulyia, my co-doctors who likes me a lot—flirting, seducing me was her best talent as if that was effective. She has no rights para pagsalitaan si Belle, ng mga pstanginang salitang iyon. Hindi ko lubos na maisip na ganito pala ang ugali ng babaeng ito, she had two faces. Aakmang pupunta na sana ako just to save my little sister, pero bigla akong natigilan sa ginawa ni Belle.

Belle’s laughed haughtily at Pulyia. “Ugly creature, bstch, money-face huh?” she repeatedly what Pulyia's said recently. “Those words you mentioned was totally suits on you, manang,” I became speechless but I’m proud to Belle, for what she've said. I chuckled also after realizing the last word she mentioned ‘manang’ addressing to Pulyia.

I forgot one thing she was not my little Belle, anymore who wants to cry if someone's wanted to bully her.

“How dare you, bstch! I'll give you a warning, layuan mo si Jeter! He's mine,” wika nitong galit na galit habang dinuduro-duro si Belle.

Belle's smiling to her... But t'was a threatening smile, ramdam ko ang biglang takot na naramdam ni Pulyia, even me ay biglang nagsitayuan ang balahibo ko nang masilayan ko ang matalim niyang mga titig nakakatakot. Ang ngisi niyang malademonyo. Hindi ko kakayaning makipagtitigan sa mga mata nito dahil sa sobrang nakakapangilabot, I've never seen Belle, like this. Parang ibang tao.

Dahil sa takot at panginginig, Pulyia's unconsciously slapped Belle, pero sa hangin lang ito tumama at naging dahilan nang muntikan niyang pagkasub-sob. What the hell? Sobrang bilis ni Belle, gumalaw? Parang hindi ito ang kapatid ko. Pero siya talaga si Belle. Kinusot-kusot ko ang mga mata ko.

Hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa at nagtungo na ako sa kinaroroonan ni Belle, pero kaagad naman akong nakita ni Pulyia, kaya mabilis itong tumakbo papalapit sa akin using her aphidivorous face. The hell, her duality.

Pulyia: “Jeter, look how rude she is. I just want to be friend with her pero pinagsalitaan niya ako ng masasakit.”

Tinignan ko lang ito ng walang kabuhay-buhay at nilagpasan ng lakad. At dumeretso ako sa kapatid ko.

“You, okay?” I asked Belle, at tinignan ko ang mukha niya at maaliwas na ito. Nagkamali lang ba ako sa nakita ko kanina?

“Yeah,” tipid nitong tugon.

Pulyia: “How could you do this to me, Jeter? That girl, (addressed to Belle) she she is totally a bstch! Hindi mo alam kong ano iyong masasakit na salita ang binitawan niya sa akin. And still, gusto mo pa rin siyang kampihan? Sinabi rin niya sa akin na piniperahan ka lang niya, look how disgusting she is.”

Habang daldal nang daldal si Pulyia, si Belle, naman ay nanatiling kalmado at tahimik para bang walang nangyayaring gulo.

“I see.” walang gana kong ani.

“Let's go, Belle. We need to get out of here! b***h is with us and that thing is not good for you.”

Hinawakan ko na ang kamay ng kapatid ko at naglakad na papalayo pero ayaw yata siyang tantanan ni Pulyia, at sinugod ito habang kami ay nakatalikod.

This b***h! Sinusubukan niya talaga ang pasensya ko. I turned around pero laking gulat ko nang makita ko itong nakasub-sob na sa tiles, and when I turned my gaze to Belle, I saw her beautiful face that has no emotion at all. What really happened?

Tumayo naman kaagad si Pulyia, habang dinadaing pa rin ang sakit ng mukha niya.

Pulyia: “See? Wha—”

I cutted her, nabubuisit na ako sa kaniya.

“Stop! I don't care about you! YOU. ARE. NOTHING. TO. ME! N.O.T.H.I.N.G! How dare you to hurt her, emotionally and physically! Kanina pa ako nagtitimpi sa iyo, but it seems you are enjoying doing a bullshit thing! Kung lalaki ka lang ay baka kanina pa pumutok iyang mga labi at mukha mo, I saw and heard anything from the beginning. And you started it first! Ano ba naman kasi ang pakialam ni Belle, sa pagmumukha mo? Sa oras na sinubukan mo pang idampi iyang marumi mong kamay sa katawan ng kapatid ko. O pinagsalitaan mo pa siya ng masasama, oh! God, forgive me dahil baka makalimutan kong babae ka. O magpasalamat ka na lang at babae ka.”

“W-What? K-Kapatid mo siya?” hindi makapaniwala nitong ani.

“And one more thing I really hate bitches it makes me vomit, I don't want to see your fvcking face in my hospital anymore! You are fire!”

“Let’s go Belle.”

Hindi ko na ito hinintay pang makapag-salita dahil sa lagay niya ngayon ay mukhang matatagalan pa bago mag-sink in ang mga sinabi ko. Ang pinakaayaw ko sa lahat ay ang babastusin, mamaliit, pagsasabihan ng masama at inaapi ang kaisa-isa kong kapatid na babae. Magpasalamat pa siya 'coz I still respect her even tho she's a b***h! Masiyado talagang mababa ang naibibigay kong pasensya when it comes to Belle—kapag inaaway siya.

**†**

Nagda-drive ako ngayon papuntang isawan gusto ko sanang iuwi si Belle, para makapagpahinga dahil sa nangyari alam kong hindi ito sanay na makipag-away. Pero ayaw niyang umuwi at gusto talaga niyang kumain ng isaw. Pampaalis stress lang niya.

Hindi pa rin mawala-wala sa isip ko ang imahe ni Belle, kanina. Nakakatakot siya kapag ganoon ang kaniyang mga mata hindi ko gugustuhing masilayan iyon muli—maitim na aura. Ngisi niyang nakapangingilabot’t nakapanghihina. Maraming bagay, tanong ang tumatakbo sa aking isipan gaya na lang ng katanungan na kung may lihim ba itong si Belle, na ayaw na ayaw niyang sabihin sa amin? Dahil sa itsura niya kanina ay iisipin mong sanay na sanay ito sa bakbakan at sanay... S-Sanay ding pumatay iyon... Iyon ang nakikita ko sa mga mata niya kanina.

“Alam mo bang kanina pa ako naroroon? Pero natigalan ako nang magsimula kang magsalita at ipagtanggol ang sarili mo.”

Nanatili lang itong tahimik. Ang hirap basahin ng iniisip ng kapatid ko.

“Sa itsura mong iyon iisipin ng iba na sanay na sanay ka nasa away. Ang tapang mo, HAHAHAA alam ko namang hindi ka sanay sa away kahit nga lamok ay nagdadalawang isip ka pang patayin. Hmmm, kahit na hindi pala ako dumating ay maipagtatanggol mo pa rin ang sarili mo.”

Hindi pa rin ito umiimik at nanatiling kalmado nakatuon lang ang atensyon sa daan. Ano ba ang iniisip niya?

“Pero kanina parang ibang tao ka. Marunong ka bang makipaglaban, Belle? Dahil ang bilis mong naiwasan ang sampal at sabunot ni Pulyia, habang nakatalikod tayo. May tinatago ka ba sa amin? Tell me Belle, kilalang-kilala ka na ba talaga namin? Or you hiding something on us?”

Hindi ko alam kung bakit naitanong ko ito pero masiyado akong nacurious dahil sa kanina. Ayaw ko ring maglihim sa kapatid ko ukol sa aking iniisip sa kaniya.

“What do you think?” seryoso nitong ani na nagpalaki sa aking mga mata dahilan para maipreno ko nang bigla ang aking kotse.

Ang kaniyang mga titig ay sobrang pangit sa pakiramdam parang hindi ang kapatid ko ang kaharap ko. Ito ang kauna-unahan na ginawa ni Belle, ito sa akin. Tsngina bakit siya ganito?

“HAHAHAHAHAHA kidding kuya Jet, ang totoo niyan ay takot na takot nga ako kanina eh, pero wala akong choice kung hindi magkunwaring matapang at hindi natatakot. Alam ko naman na hindi sa lahat ng oras ay nariyan kayo na manga-kapatid ko para protektahan ako I need to depend, protect myself for those people who wants to hurt me. I learned to be independent, strong when I was in Spain,” she smiled after she muttered those words to me.

What the heck? Ang bilis niyang magbago ng expression. Kilala ko ba talaga ang kapatid ko?

Pero bakit? Bakit may side sa akin na ayaw maniwalang hindi siya marunong makipaglaban? Na nagsisinungaling siya? Why...Why I am doubting?

To be continued....