บทที่ 8
แค่เพียงฝันร้าย
ขอโทษ...
เมื่ออาบเสร็จแล้วสาวใช้ฟาหยางก็ประคองนายหญิงน้อยเกอไป๋หลันกลับมาที่เตียงนอน ระหว่างที่นายหญิงแช่ตัวในอ่างน้ำ นางได้สั่งให้คนครัวเตรียมผ้าประคบสมุนไพรอุ่นร้อนเอาไว้ให้ เพื่อประคบที่เอว หน้าท้อง และต้นขาคลายอาการปวดเมื่อยจากการอุ่นเตียงเป็นครั้งแรก
“นายหญิงน้อยนอนคว่ำบนเตียงก่อนนะเจ้าคะ”
ไป๋หลันเพียงหยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนดั่งหมดเรี่ยวแรง เผลอยิ้มน้อยๆ เมื่อสาวใช้บรรจงวางผ้าประคบลงบนบั้นเอวที่ปวดตึง
ครู่ต่อมาฟาหยางก็ช่วยจับให้นายหญิงน้อยพลิกกายนอนหงาย จากนั้นจึงใช้ลูกประคบวางลงบนท้องน้อยและหน้าขาแผ่วเบา
“สบายจัง”
เกอไป๋หลันถึงกับพึมพำแผ่วเบาออกมาด้วยความสบายตัว คิดไปถึงชาติก่อนที่นางต้องนอนร้องไห้ยกขาพาดหมอนสูงอยู่บนเตียงเพียงลำพังโดยไร้คนเหลียวแลตลอดทั้งคืน กว่าแม่นมและลี่ฉุนจะเข้ามาดูแลก็รุ่งเช้า ทำให้ความปวดร้าวยิ่งระบมช้ำไปทั้งร่างจนแทบจั
