"ถ้าเอมไม่ทำผัดมาม่าให้ เฮียกินเอมจริงๆ นะ"
มาเฟียหนุ่มจ้องมองหญิงสาวที่กำลังหายใจติดขัดอยู่ตรงหน้า เพียงแค่นี้อะไร อะไรของเขามันก็ตื่นตัวแล้ว ไม่อยากจะจินตนาการหากเขาได้เข้าไปในตัวเธออีกครั้ง หญิงสาวตรงหน้าจะมีอาการเป็นยังไง
"กะ ... ก็ไปนั่งรอที่โต๊ะ ฮะ ... เฮียทำแบบนี้เอมจะทำกับข้าวได้ยังไง"
มุมปากหนาระบายยิ้มอย่างผู้มีชัย หากเธอไม่เร่งทำเขาจะกินเธอจริงๆ ด้วย มือหนาจับมือเรียวของคนตัวเล็กเอาไว้ บังคับให้เธอวางทาบทับที่หน้าอกตรงตำแหน่งของหัวใจ
"ขอโทษนะ ที่รุนแรงใส่"
น้ำเสียงแหบห้าวของเขาพูดประชิดใบหูเล็ก พร้อมทั้งกดจมูกโด่งคมลงบนพวงแก้มนวลฟอดใหญ่
เขามองใบหน้าหวานของเธอที่ขึ้นแดงระเรือหลายต่อหลายครั้ง เอมมิกาต้องใจอ่อนให้เขาบ้างละน่า เขาทำตั้งขนาดนี้แล้ว มาร์แชลเลื่อนใบหน้าคมคายประกบจูบสัมผัสริมฝีปากอวบอิ่มหลายๆ ครั้ง
"หายโกรธเฮียนะ"
"อะ ... เอมไม่ได้โกรธ แต่เอมไม่อยากอยู่กับเฮ
