มาร์แชลกระพริบตาปริบๆ ออดอ้อนคนตรงหน้า ถึงแม้จะมีลูกลิงเกาะอยู่สองตัวแต่ก็ไม่ใช่อุปสรรคกับเขาเลยแม้แต่น้อย
ดวงตาคมกริบจ้องมองริมฝีปากอวบอิ่มของหญิงสาวในขณะที่เธอกัดปากล่างของตัวเอง ส่งช้อนเข้าปาก หรือแม้กระทั่งการเลียกลีบปากของเธอ ทำไมมองแค่นี้เขาก็รู้สึกหน่วงๆ ตรงนั้นแล้วนะ
จึก ! จึก !
"ดี้ ทำไมกระบองตรงนี้มันแข็งจังครับ"
โอ้วให้ตายเถอะ พี่เขื่อนเจ้าเด็กแสบกำลังใช้นิ้วชี้น้อยๆ จิ้มลงตรงส่วนที่มันกำลังแข็งขึ้นมาเพียงเพราะมองหม่ามี๊ของเขากินข้าวเนี่ยนะ
"สงสัยมันจะหิวน่ะลูก"
"ถ้ามันหิวมันจะแข็งหรอครับ"
โถ เด็กน้อยของดี้ ถามมาแบบนี้ดี้จะตอบยังไงละเนี่ย มาเฟียหนุ่มเหลือบมองใบหน้าหวานของเอมมิกา แต่เธอกลับทำสีหน้าสะใจขณะกินข้าว ร้ายนักนะคุณแม่ เดี๋ยวพ่อจะจับกดให้มิดด้ามเลยเชียว
"ขอดูของขุนหน่อยมันหิวไหม"
"เอาของเขื่อนมาดูก่อนซิ มันหิวเปล่า ของขุนยังไม่หิว"
สองหนุ่มน้อยเริ่มจะแข่งกันด
