04 - เนื้อเข้าปากเสือ
1269 Words
“คิดจะไล่ฉันออกไปจากชีวิต ก็หนีฉันให้พ้นละกัน”
มือหนาเลื่อนขึ้นกำรอบลำคอระหงของคนตัวเล็กอย่างไม่แรงมากนัก ทำให้เขาเห็นดวงหน้าของเธออย่างเต็มๆ ตา อีกครั้ง ที่รัก แม้จะไม่ได้เจอกันมานานหลายปี แต่เธอก็ยังคงสวยสำหรับเขาเสมอ
มาเฟียหนุ่มเลื่อนมือหนาของตัวเองกำรอบคอเสื้อเชิร์ตของคนตัวเล็ก ก่อนกระชากมันลงด้วยความแรงจนทำให้เม็ดกระดุมกระเด็นออกไป ส่งผลให้หน้าอกใหญ่ขาวอวบชี้เด่นอยู่ตรงหน้าเขา
“ทำอะไรมาร์แชล อะ ... ออกไปนะ”
“เนื้อเข้าปากเสือ แล้วมันจะมีเสือที่ไหนที่ยอมคายเนื้อออกมาง่ายๆ ละที่รัก”
มาเฟียหนุ่มจับร่างบางโยนลงบนที่นอนนุ่มขนาดหกฟุต ที่นอนสีขาวสะอาดตากับคุณหมอคนสวยนี่มันช่างเข้ากันดีจริงๆ
“ยะ ... อย่านะมาร์แชล ถ้าคุณทำอะไรฉัน ฉันจะเกลียดคุณไปตลอดชีวิต”
มีเพียงเสียงเค้นหัวเราะในลำคอที่ดังออกมาพร้อมกับเสียงปลดเข็มขัดของเขา หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อเห็นสายตาเย็นชาของเขาที่ทอดมองลงมาราวกับคนที่สติหลุดลอย
“ทุกวันนี้เธอก็เกลียดฉันอยู่แล้วนิ ก็แค่เกลียดฉันเพิ่มเข้าไปก็เท่านั้น”
“อื้ออออออ ... มะ ... ไม่เอา”
มาเฟียหนุ่มใช้เข็มขัดหนังราคาแพงรัดรอบข้อมือของหญิงสาวแล้วรั้งแขนเธอให้ขึ้นไปอยู่เหนือศรีษะ หญิงสาวมองภาพการกระทำระคนบ้าคลั่งของเขาอย่าทรมาณใจ เขาเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ
“มะ ... มาร์แชล ยะ ... อย่า”
“อย่าทำเป็นไม่เคยไปหน่อยเลย ก่อนหน้านี้เราก็มีอะไรกันแทบจะทุกวันไม่ใช่รึไง”
น้ำตาแห่งความหวาดกลัวเริ่มถาโถมเข้าใส่ หัวใจของเธอกำลังเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งเมื่อเขาปลดกระดุมกางเกงยีนส์ขายาวของเธอ และรูดมันลงไปอย่างง่ายดาย
“ตอนนี้ยังทันนะ”
“อึก ... มะ ... ไม่ ยะ ... อย่านะมาร์แชล”
“วันนี้ฉันจะได้ลูกกลับไปไหม ถ้าไม่ได้เธอก็ต้องทำลูกคืนให้ฉัน”
มือหนาบีบพวงแก้มของเธอจนขึ้นเป็นรูปตัวโอ ไม่อยากจะเชื่อสายตา มาร์แชลที่อ่อนโยนของเธอตอนนี้กลายเป็นผู้ชายร้ายกาจ ร้ายจนเกินไป เธอสายหน้าพัลวันมันเหมือนไม่มีทางให้เธอได้เลือกเลยด้วยซ้ำ
เธอไม่สามารถเสียพี่ขุน พี่เขื่อนได้ แต่หากจะให้มีลูกกับเขาอีกเธอก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น ลูกที่มีพ่อเป็นมาเฟีย โตขึ้นมาก็คงไม่ได้ต่างจากมาร์แชลในตอนนี้เลย
“... อึก ... ฮื้อออ ... เอม ... เอมเลือกไม่ได้ ยะ ... อย่าบังคับเอมนะเฮีย”
“ไม่เป็นไรน้องเอม เฮียถือว่าน้องเอมเลือกแล้ว”
มือหน้ากระชากแพนตี้ตัวบางออกจนขาดวิ่นเผยให้เห็นเนินสามเหลี่ยมไร้สิ่งปกปิด มือหนาของเขาลูบไล้มันเบาๆ ราวกับต้องการที่จะทรมาณคนที่นอนอยู่ใต้ร่างเขาเล่นอย่างไรอย่างนั้น
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!”
เสียงกรีดร้องของเธอดังขึ้นเมื่อมาเฟียหนุ่มขบกัดฝังคมเขี้ยวลงบนหน้าขาขาวผ่องของเธออย่างแรง ทำให้เธอต้องแยกเรียวขาสวยออกกว้างโดยอัตโตมัติ
“จะ ... เจ็บ เอมเจ็บ ยะ ... อย่านะเฮีย”
เสียงกรีดร้องของเธอเป็นตัวปลุกอารมย์ดิบของเขาออกมาได้เป็นอย่างดี มาร์แชลคล้ายกับคนจิตหลุดที่สามารถทำลายล้างทุกอย่างได้ในคราวเดียว
มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของคนตัวเล็ก มันยิ่งทำให้เขาอยากทรมาณเธอมากกว่าเดิม หากเธอเป็นเอมมิกาคนเดิมของเขา เขาก็จะเป็นมาร์แชลคนเดิมของเธอ หากเธอดื้อรั้น เขาก็จะเป็นคนที่ปราบพยศนั้นของเธอซ่ะ
“ร้องเหมือนเจ็บปวด”
ถุ้ย !!!
เอมมิกาพ่นน้ำลายใส่มาเฟียหนุ่มจนเต็มหน้า เธอจะไม่ยอมให้เขาทำอะไรเธออย่างแน่นอน แม้ตอนนี้เธอจะเป็นฝ่ายเพลี้ยงพล้ำก็ตาม
“เอม !!!”
“กลับไป ถ้าเฮียไม่อยากหัวแตก เอมฟาดเฮียจริงๆ ด้วย”
สรรพนามที่คุ้นเคยหลุดออกจากปากของหญิงสาวใต้ร่างเขา แต่น่าขำที่เธอขู่เขาทั้งๆ ที่ไม่ได้มีอาวุธอะไรสักอย่าง ราวกับลูกแมวน้อยที่กำลังขู่จนขนพองเพื่อเอาตัวรอด
“จะเอาอะไรฟาดฉันละ”
“ ... ” เอมมิกาเม้มปากเน้นเมื่อเพิ่งนึกได้ว่าเธอไม่ได้มีอะไรจะทำร้ายเขาได้เลย
“ฉะ ... ฉันจะร้องให้คนช่วยจริงๆ ด้วย”
“ให้ใครช่วยละ รอบบ้านเธอมีแต่ลูกน้องของฉันทั้งนั้น”
มือหนาค้ำยันกับพื้นเตียงข้างใบหูเธอ กังขังเธอเอาไว้ใต้อ้อมแขน เอมมิกาได้แต่พยายามหาทางออกจากสถานการณ์ตรงนี้ โดยไม่รู้ตัวเลยว่า มาเฟียหนุ่มกำลังปลดกระดุมเกงเกงยีนส์ของตัวเองออกแล้ว
เขาใช้ใบหน้าคมคายคลอเคลียกับเนินอกของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา ขณะที่มือหนาข้างหนึ่งงัดเอาความใหญ่โตออกมากำชักรูดเพียงสองสามครั้งเท่านั้นมันก็ผงาดแข็งขึ้นพร้อมออกศึกเรียบร้อยแล้ว
“อ้าขาออก”
“ออกไปนะ”
น้ำเสียงสั่นเครือของคนตัวเล็ก ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกปรานีเธอขึ้นเลย ในเมื่อเธอเลือกที่จะใจร้ายกับเขาก่อน เขาก็จะใจร้ายกับเธอบ้าง
“ไม่อ้าขาใช่ไหม ได้เลยเอม”
มาเฟียหนุ่มก้มลงขบเม้มเนินอกอวบอิ่มของเธอพร้อมทั้งปลดบราเซียร์ตัวสวยออกโยนทิ้งอย่างไม่ใยดีส่งผลให้หน้าอกใหญ่เกินขนาดสลางออกจากกัน ทำให้มาเฟียหนุ่มเห็นรอยสักที่เนินอกข้างซ้ายเป็นชื่อ Marshall
มือหนาเลื่อนเข้าลูบไล้รอยสักชื่อด้วยเองอย่างมีความหมาย เขาดีใจที่เธอไม่ได้ลบมันออกเฉกเช่นเดียวกับเขาที่ไม่ได้ลบชื่อเธอออกจากหัวไหล่ข้างซ้ายเช่นกัน
เอมมิกาเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอาย แม้ก่อนหน้านี้จะเคยร่วมรักกับเขามาแล้วหลายต่อหลายครั้ง แต่นั่นมันในตอนที่เขา และเธอคบกันอยู่ ต่างจากตอนนี้ที่เขา และเธอไม่ได้เป็นอะไรกัน
มือหนาพยายามเลื่อนเข้าลูบไล้ดอกไม้งามแต่คนตัวเล็กกลับไม่ให้ความร่วมมือ บีบขาเข้าหากันแน่น แต่มันก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับเขาเลย
เขาสอดแทรกนิ้วกลางเรียวยาวเข้าร่องสวรรค์ของหญิงสาวพร้อมขยับนิ้วเข้าออกอย่างช้าๆ มองหญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างบิดเร่าร่างกายไปมา
“อ๊ะ ... อ๊าาา~ อะ ... เอาออกไป”
ริมฝีปากหนาขบเม้มเนินอกอวบอิ่มของเธอจนเกิดเป็นรอยแดงไปท้วนทั่วก่อนฝังคมเขี้ยวลงบนผิวเนื้ออ่อนของเธอเต็มแรง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด !!”
มาเฟียหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นนั่งชันเข่าขณะที่นิ้วร้ายยังคงขยับเข้าออกในร่องสวรรค์ของหญิงสาวด้วยจังหวะระรัว
“อ๊าาาาา~ อะ ... เอาออกไป”
มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากชักนิ้วร้ายออกพร้อมทั้งยกขึ้นมาเลียเจ้านิ้วกลางที่เปียกแฉะไปด้วยน้ำเมือกเหนียวของหญิงสาว
“อยากจะได้อันที่มันใหญ่กว่านิ้วแล้วเหรอ”
- Writer
