Owning a Vladimier

Chapter 6

I woke up the next morning with renewed energy. Pakiramdam ko ay bumata Ako ng 20 years. It felt like I was in my teens again with raging hormones. I can feel that my addiction to Julian heightened to greater heights. What more kung pumayag siya sa proposal ko? Kung sakali, I wouldn't plan anything anymore. I would drive us to a judge's office and sign our marriage contract ASAP.

Dahil sa excitement ko sa paghihintay sa magiging kasagutan ni Julian ay maaga akong nagising. Kaagad akong naghanda at nagpa-drive papunta sa building na pag-aari ko. I'm expecting Mr. Jayson Vladimier Jr.'s call or much better a visit to tell me of Julian's decision. Sigurado ako na nasabi na niya sa kanyang pinsan ang tungkol sa alok ko.

Halos mainip ako sa biyahe na kung tatantiyahin ay nasa 30 minuto lamang. Iniisip kong kung Hindi Ako tatawagan ni Mr. Vladimier ay ako na mismo ang tatawag dito para alamin ang desisyon ni Julian.

"Good morning, Sir!" bati ng ilang empleyado ko nang masalubong nila ako. I simply smiled at them. Ang ilan sa kanila ay napatulala sa akin. Paano maman kasi ay mula nang mapasok sila sa kumpanya ko, tanging tango o kaya ay tingin lang ang isinasagot ko sa kanila sa tuwing magkakasalubong kami.

Ngayon ko lang sila mabigyan ng ngiti.

Napailing ako sa sarili ko. Sa sobrang pagkaabala ko at sa dami ng mga taong nakakasalamuha ko sa araw-araw, halos hindi ko na alam ngumiti. Ang tanging rason kung bakit ngumingiti ako ngayon ay dahil sa antisipasyon.

Malakas Ang pakiramdam ko na papayag si Julian sa proposal ko. Bukod sa milyong dolyar na maipapasok ko sa kumpanya nila, alam kong ginagawa ko ang lahat para masiyahan siya sa gabing iyon. It was one of the wildest coitus I did in my entire life and it was worth it. Gaya ng madalas kong Sabihin, Julian is worth everything and that includes my first experiences with a guy. If it's for him, I am very willing to learn without a gun pointing at my head. I know I satisfied him enough. At hindi sa pagmamayabang, siguradong hahanap-hanapin niya iyon ngayong wala na siyang karelasyon.

I knew that he got involved with some men. And I knew that each of them owned him a thousand times already. No man could resist him so what more if they're in love with him?

And no, I don't have the right to get angry with those men. Julian freely gave them access to his body because he loved them during their relationships. Huwag ko lang malalaman na sinasaktan siya o sinasamantala while they were owning him. Ibang usapan na iyon. I will personally hunt them down and give them a taste of their own blood and my boiling rage. Wala akong pakialam kung nakaraan na iyon. Walang nanakit kay Julian na hindi ko pagbabayarin gamit ang sarili kong mga kamay... at mga baril kung kinakailangan.

"Mr. Petrov," magalang na bati sa akin ni Brandon. Siya ang aking kanang kamay dito sa kumpanya. He's one of the few who knew about my obsession with Julian dahil isa siya sa mga pinagtrabaho ko para mapaghiwalay si Julian at si Alexei.

"Give me good news, Brandon. Is there a Vladimier waiting for me?" kaagad kong tanong sa kanya.

"Indeed, Sir. He arrived 25 minutes ago."

Lumuwang ang pagkakangiti ko. Finally, maririnig ko na ang kasagutan ni Julian.

"Tell Mr. Jayson Vladimier to come to my office after 10 minutes." Kailangan ko munang pababain ang excitement ko bago ko siya harapin.

"Uhh, Sir..."

Nawala ang ngiti ko dahil sa pag-aalinlangan sa boses ni Brandon. Tumigil ako sa paglalakad papunta sa opisina ko para harapin siya.

"Is there a problem, Brandon? Tell it to me right away," utos ko. Ayaw kong harapin si Jayson Vladimier na hindi ko alam ang inaasahan ko sa kanya. I don't want anybody to catch me off guard.

"Sir, it wasn't Mr. Jayson Vladimier who's waiting for you," kaagad na sagot ni Brandon na nagpakunot sa noo ko.

Nang maisip ko na si Julian ang maaaring naghihintay para makausap ako ay bumilis ang t***k ng puso ko at ng puson ko.

Will I get to see his expressive eyes soon? Will he allow me to pin him down on the floor and f**k him to oblivion?

"Sir, it's Mr. Azyra Vladimier-Salvador who arrived."

My hard-on immediately became soft.

Wait. Azyra Vladimier-Salvador? Their company CEO?

Tumalim ang mga mata ko at tuluyang nabura ang ngiti sa mga labi ko.

This meeting is expected to be serious na kinakailangang siya pa ang magpunta rito para makausap ako.

Of course I've heard about Azyra Vladimier-Salvador. He's Vladimier's CEO and he's known for being the cunning and ruthless in charge of the Vladimier Group of Companies. Kilala siya ng halos lahat ng mga CEOs at company owners dito sa Russia kahit na kadalasan siyang nasa US dahil naroon ang pamilya niya.

"I'll see him at the meeting room in five minutes. Make sure that he's comfortable," I said to Brandon before leaving him. Ni hindi ko na nagawang ibalik Ang pagbati Ng dalawang sekretarya ko na nakatayo sa magkabilang gilid ng pintuan ng opisina ko. Sa laki Ng kumpanya at sa dami ng mga negoayong hawak ko, kinakailangan ko ng dalawang Senior Secretaries na may kanya-kanyang mga assistants.

Nang ako na lang mag-isa sa opisina ay ni hindi ako makatulog sa mesa ko. Naging abala ang utak ko sa pag-iisip at pag-aanalisa sa presensiya ni Azyra Vladimier-Salvador dito ngayon.

Kailangan ko ng oras para makapag-isip ng iba pang strategy sa proposal ko bago ko harapin si Salvador. He might have an ace inside his pocket that he could use against me. He might even ask for more than what I have offered to test me. Pero ang malaking tanong, hanggang magkano at hanggang saan ang pwede kong ibigay kapalit ni Julian?

After some thinking ay lumabas na ako sa opisina ko at dumiretso sa meeting room kung saan ko haharapin si Mr. Salvador.

"Good morning," pormal na pagbati ko sa kanya. Matiim ko siyang tinignan. Pinag-aralan ko ang tingin na ibinabato niya sa akin maging ang kanyang asta ngunit kasabay niyon ay ang pagtatanto na Hindi basta-bastang mga lahi ang mga Vladimiers. Kung Ang Jayson Vladimier na una kung nakilala ay halatang palikero at kaswal, ang isang ito ay tila handang pumatay at hindi pahuhuli nang buhay.

"Good morning," mas pormal na bati nito. Inabot nito ang kamay Kong nakahain sa kanya at may tila pagbabanta Ang higpit Ng kamay niyang nakipagkamay sa akin.

"Maupo tayo, Mr. Salvador," paanyaya ko bago ako umupo sa pinakapuno ng mesa.

"Salamat," maikling sagot niya.

"Sa lahat ng mga Vladimiers, ikaw ang hindi ko inaasahan paparito upang kausapin ako," saad ko sa wikang pareho naman naming naiintindihan.

Ngumiti siya o mas tamang sabihin na ngisi ang gumuhit sa kanyang mga labi.

"Were you expecting Julian to be here, Mr. Petrov?" tila naghahamon niyang tanong.

"Yes," pagtanggap ko naman sa paghahamon niya.

Pagak siyang tumawa.

"Are you expecting my cousin to just jump into accepting your proposal?" seryoso niyang tanong.

"Actually, I do." Ako naman ang ngumisi sa kanya.

"Well, my presence here today proved that you're wrong."

Sa sinabi niyang iyon ay nabura ang ngiti ko. Basing from what he said, tinanggihan ni Julian ang proposal ko. Ngunit hindi ako papayag na basta na lang ganito ang kahihinatnan ng lahat.

Umayos ako ng upo at pinagsiklop ang mga kamay ko sa ibabaw ng mesa.

"If Julian rejected it and you deemed it hopeless, you wouldn't be here, right?" Tinapatan ko ang pagiging seryoso niya at nakita ko ang pagtitiim-bagang niya.

"You know that his rejection meant a big loss to your company."

Muntik na akong mapangisi nang maningkit ang mga mata niya. Ngunit kung inaakala kong madaling bibigay ang isang Vladimier, nagkakamali ako.

"Yes, if that's what you're waiting to hear. I multi-million deal is a big loss to us if we won't close it. But with time, we could earn it..."

"But with me, a simple yes from him would suffice the years of work to earn that much," pagtatapos ko sa sinasabi niya.

Muling naningkit ang kanyang mga mata. Kung hindi ko lang siya kailangan ngayon, kanina ko pa siya pinatapon sa bintana ng building. We're in the 45th floor. Siguradong durog siyang uuwi sa bahay nila. Ngunit bilang pagsasaalang-alang kay Julian na pinsan niya, the Vladimiers would be untouchables.

"Tell me, Mr. Petrov, if you want to become a member of our family, why have you chosen Julian? Why not any of my female cousins who are available?"

Sumandal ako sa silyang kinauupuan ko.

"It's Julian that I want, Mr. Salvador. No one else," dahan-dahang at madidiin kong binanggit ang tatlong huling salita.

"Why?"

Natigilan ako. Would I admit to him that Julian's charms had pulled me at first sight?

"Let's just say that I really like him and I am willing to give in to any of your additional demands so not to waste our time, why don't you spill them out?"

Tinitigan ako ni Azyra Vladimier-Salvador. Mukhang winawari niya kung hanggang saan ang kaya kong ibigay para sa mahal niyang pinsan. Pagkatapos akong ilan sandaling pag-aralan ay ngumisi siya. Naramdaman ko rin ang apoy na handang ilabas ng mga mata niya.

"How about...."

Tumiim ang tingin namin sa isa't isa.

"50 percent of all your assets, Mr. Petrov? Handa ka bang ibigay iyon sa pamilya namin kapalit ni Julian?"