(First day again with him)
HINDI NA SIYA INIWAN ni Garette hanggang sa matapos siyang kumain. Hinintay siya nitong matapos at akma pa sana siyang bubuhating muli ngunit tumanggi siya. “Kaya ko naman na umakyat sa silid ko. Matutulog na lang muna ako dahil medyo masakit pa ang ulo ko.”
“Aalalayan lang kita hanggang sa makapasok ka sa silid mo.”
“Hindi na. Kaya ko na talaga. Pasensiya ka na sa nangyari kanina,” nahihiyang sabi niya.
“Ah – wala iyon. Hindi ko naman pwedeng balewalain na lang ang pwedeng mangyari sa iyo. Malayo ang ospital dito kaya mahihirapan tayong pareho kung may maaksidente alinman sa ating dalawa.”
“Naintindihan ko.” Mali na naman siya ng akala. Hindi lang maraming mamamatay sa maling akala, marami ring mababaliw sa kakaisip. Isa na yata siya sa makakaranas niyon.
