ตรวนเสน่หา

EP 17

มัสยาชาไปทั้งตัว เมื่อเห็นว่าทุกใบหน้าต่างมองมาแล้วหันไปยิ้มให้กัน นั่นแปลว่าตัวเองกับเขากลายเป็นหัวข้อให้ทุกคนเอาไปเม้าส์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว แม้จะถูกเขายัดไปไว้ในรถแล้ว

แต่ความชาไปทั่วทุกขุมขนก็ยังไม่หาย จึงได้แต่นั่งนิ่งปล่อยให้เขาขับรถออกจากใต้อาคารอย่างรวดเร็วเท่านั้น

“นี่ที่ไหนคะ”

เพราะความสงสัยในจุดหมายปลายทางที่เขาพามา เลยรีบหันไปหา แต่เขากลับไม่ตอบอะไรนอกจากรีบเปิดประตูแล้วอ้อมมาคว้ามือบางจูงเดินเข้าไปในล๊อบบีคอนโดหรูหรา

ที่เธอรู้ว่าอยู่ไม่ห่างจากโรงพยาบาลของเขานัก ถ้าให้เดาคงมีไว้สำหรับพักเหนื่อยในเวลาทำงานดึกเป็นแน่

“ผมซื้อไว้นานแล้ว สะดวกเวลาไม่อยากกลับบ้านและไม่อยากนอนที่โรงพยาบาลน่ะ มันเป็นส่วนตัวดี จะทำอะไรก็ไม่ต้องอยู่ในสายตาพนักงานให้เอาไปซุบซิบได้”

เขาให้ความกระจ่างระหว่างอยู่ในลิฟต์ด้วยกัน มัสยาไม่ได้เอ่ยอะไรนอกจากยืนนิ่ง ไม่กี่นาทีเขาก็พาเข้าไปอยู่ในห้องชุดสุดหรูและราคาคงหลายสิบล้านเรียบร้อยแล้ว

นั่นยิ่งตอกย้ำให้รู้ว่าฐานะการเงินตัวเองอยู่ต่ำกว่าเขามากขึ้นอีกร้อยเท่า หัวใจรู้สึกเจ็บหนึบหนับขึ้นมาอย่างยากจะห้ามเอาไว้ได้

“คุณหิวมั้ย เหนื่อยมั้ย อยากกินอะไรมั้ยผมจะโทรสั่งให้”

แต่จู่ๆ ความเจ็บก็หดหายเมื่อเขาหันมาหา วาดวงแขนออกแล้วรั้งเอาตัวเธอไปกอดไว้อย่างอ่อนโยน สายตาที่เขามองมาหานั้นเธอไม่อาจจะเดาออกว่ามีความหมายยังไง

เพราะความคิดตอนนี้ตื้อตันและสับสนไปหมดจนไม่อาจจะเอ่ยคำไหนออกมาได้ นอกจากแหงนมองเขาเท่านั้น

“ว่าไง! ผมถามไม่ได้ยินเหรอ คุณหิวมั้ย”

เขาย้ำถามด้วยน้ำเสียงนุ่ม ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาอยู่ห่างใบหน้าสวยใสไม่ถึงคืบ สายตาที่มองลงมาหานั้นช่างหวานฉ่ำกว่าครั้งไหนๆ ที่เคยเห็นก็ว่าได้ จึงตอบเขาไปเสียงสั่นเครือ

“เอ่อ! ไม่ค่ะ”

“แต่ผมหิว! แล้วก็มากๆ ด้วย”

เขาหยุดคำพูดไว้แค่นั้น ให้การกระทำเป็นตัวบอกว่าต่อ ด้วยการโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาลงไปหาริมฝีปากอิ่มนุ่ม แล้วดูดดื่มแผ่วเบา

ไม่นานก็ผันเปลี่ยนเป็นหนักหน่วงขึ้น มือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีฟ้ามีสูทพอดีตัวสีกรมท่าห่อหุ้มไว้ แล้วดึงออกจากสองไหล่ระหงอย่างรวดเร็ว

มัสยาขาแทบจะหมดแรงเมื่อเขาเลื่อนลงมาใช้อุ้งปากดูดดื่มปทุมงาม ที่เขาเพิ่งดึงสายบราเซียร์ออกจากสองบ่าแล้วเอื้อมไปปลดตะขอ สลัดมันทิ้งลงพื้นอย่างไม่สนใจว่าจะตกไปอยู่ไหน

ไม่นานชายกระโปรงทรงสอบก็ถูกเขาดึงให้ร่นขึ้น แล้วตะบบมือลงไปหาเนินนุ่มใช้ปลายนิ้วสอดเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว

“อื๊อ!”

หัวใจดวงน้อยๆ แทบจะหลุดลอยออกจากตัว เมื่อเขาปลุกเร้าด้วยปลายนิ้วไปยังจุดเร้นลับอย่างรวดเร็ว สองเข่าก็อ่อนแรงลงจนยืนไม่อยู่

เป็นเหตุให้เขาต้องรีบละมือจากมาโอบอุ้มพาเดินตรงไปหาชุดรับแขกที่อยู่ใกล้กว่าห้องนอนเป็นไหนๆ เขาทาบตัวตามลงไปเมื่อแผ่นหลังเปลือยแนบชิดกับเบาะนุ่ม

“ถ้าวันนี้คุณไม่ได้เลิกงานเร็ว รู้มั้ยว่าผมจะอุ้มคุณออกมาจากออฟฟิศเองเลยล่ะ”

เขมินท์ท์ส่งน้ำเสียงนุ่มนวล ใบหน้าเจือยิ้มน้อยๆ เมื่อมองไปยังใบหน้าที่มีสีแดงระเรื่อปะปนอยู่ตรงพวงแก้ม แม้เธอจะไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา แต่เขารู้ว่าเธอกำลังเป็นสุข

ไม่ต่างจากเขานักที่เป็นสุขยิ่ง เมื่อได้จ้องมองเรือนกายที่กำลังย่างก้าวเข้าสู่สภาพเปลือยไปเรื่อยๆ ด้วยมือเขา

กระโปรงถูกดึงออกจากสะโพกผายตึงอย่างง่ายดาย เมื่อเจ้าของหยัดกายเปิดทางให้ ไม่นานถุงน่องกับแพนตี้ก็ถูกเขาค่องๆ ดึงลงไปช้าๆ ดวงตาคมของเขาส่งประกายความหิวโหยมาหา

ขณะจ้องมองเรือนร่างเปลือยตรงหน้า เขาไม่รอช้า รีบปลดเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองออกจนหมดสิ้น

“ทำไมคุณไม่มองผมบ้าง รู้มั้ยว่าผมอยากให้คุณเห็นผมตอนนี้ ลืมตาสิที่รัก ลืมตามาดูผม แล้วก็สัมผัสผม”

เขากระซิบเสียงนุ่ม มือหนาก็จับมือบางมาใส่ท่อนเนื้อแน่นหนั่น นำทางให้เธอกอบกำและเลื่อนไล้ตั้งแต่ปลายลงไปหาฐานแล้วกลับขึ้นมาใหม่

“ลืมตาสิจ๊ะสาวน้อย”

มัสยายอมละความอายด้วยการลืมตาขึ้นช้าๆ จ้องมองมือตัวเองถูกมือเขานำพาให้สัมผัสเขาอย่างอ่อนโยน นี่เป็นครั้งแรก ที่กล้าจ้องมองความยิ่งใหญ่ของเขา หัวใจสั่นระรัวอย่างบอกไม่ถูก ไม่คิดไม่ฝันว่ามันจะมากมายขนาดนี้

“ดีมากจ้ะที่รัก ครั้งต่อไปคุณจะต้องลิ้มลองผมนะ แต่ตอนนี้ให้ผมก่อน”

เขมินท์ท์ยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนจะโน้มตัวลงไปหาเธอ มอบจุมพิตอันหวานล้ำละมุลลิ้นให้เธออีกวาระ แต่ก็ทำแบบนั้นได้ไม่นาน เพราะความหิวกระหายจนกายแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

เขาถึงจำต้องผละจากริมฝีปากอิ่ม ประคองกายเต็มตึงถูไถไปมาตรงร่องชุ่มฉ่ำ ทำให้เจ้าของร่องทั้งสุขทั้งเสียวระคนกันไป

“อื้ห์ม!”

ตามด้วยเสียงแห่งความสุขนี้ก็ถูกเปล่งออกมา เมื่อจู่ๆ เขาก็บุกรุกล่วงล้ำเข้าหาอย่างรุนแรง ผิดแผกจากทุกครั้งที่เคยทำมา แต่มัสยากลับชื่นชอบไม่น้อย หัวใจที่เต็มตื้นไปด้วยรักนั้น

ยิ่งรู้สึกรักเขาขึ้นมามากมาย โดยเฉพาะตรงกายกำยำของเขาที่เธอบอกได้เต็มปากว่ารักเหลือเกิน รักทุกการเคลื่อนไหวไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว หญิงสาวให้อิ่มเอมหัวใจยิ่ง เมื่อกายสาวกำลังกลืนกินเขาไว้แนบแน่น

โอบกอดเขาเอาไว้ ซึมซับเอาความรู้สึกที่เขากำลังถอนกายเข้าออกเป็นจังหวะสม่ำเสมอ รู้สึกเหมือนทั้งเขาและเธอมีสายสัมพันธ์เชื่อมกันไว้ด้วยกายของเขา

“อ่าส์! รู้มั้ยว่าผมคิดถึงคุณมากแค่ไหน อยากอยู่ในตัวคนแบบนี้ทุกคืนเลย แล้วคุณล่ะรู้สึกเหมือนผมหรือเปล่า”

หญิงสาวส่งยิ้มบางๆ ให้เจ้าของใบหน้าหล่อเหลา ที่กำลังจ้องมองมาหาแน่นิ่ง พอๆ กับที่เขาฝังกายเต็มตึงไว้ในกายเธอแน่นิ่ง ทิ้งช่วงให้เธอโอบล้อมเขาไว้เพราะมันช่างอบอุ่นทั้งกายและใจ