EP 18
1119 Words
อย่างที่เขาไม่เคยรู้สึกกับสตรีไหนมาก่อน เขาให้คำตอบไม่ได้ว่าทำไม
“คุณก็รู้ว่าแม่กับน้องกลับมาแล้ว อื้ห์ม!”
น้ำเสียงนุ่มหูตอบเขาออกไป ใบหน้าสวยใสก็ยิ้ม ดวงตาคู่สวยหลับพริ้มลง เมื่อเขาถอนกายออกแล้วกระแทกเข้าหาอย่างรุนแรงอีกครั้ง
“ผมรู้ว่าคุณชอบแบบนี้ ผมก็ชอบมากๆ ด้วยคนสวยของผม”
เขมินท์ท์ทำอย่างเมื่อครู่อีกครั้ง อย่างคนอดใจไม่ไหว เขารักที่ได้ดำผุดดำว่ายอยู่ในกายอันคับแน่นของเธอเหลือเกิน และเธอก็คงจะชอบไม่น้อย เพราะเขาเห็นรอยยิ้มที่เธอส่งให้ไม่เคยขาดห่วง
“สัญญากับผมนะที่รัก ว่าเราจะกลับมาทำแบบนี้ด้วยกันอีก สัญญาว่าคุณจะเลิกงานเร็วๆ แล้วมารอผมอยู่ที่นี่ ผมจะให้คนรถไปรอรับ แล้วผมจะไปส่งคุณที่บ้านเอง สัญญาสิจ๊ะ”
“ซู๊ด!”
มัสยาไม่อาจจะเอ่ยถ้อยคำใดออกมาได้ เมื่อเขาเคลื่อนไหวเร็วขึ้น จนเธอหายใจเข้าปอดแทบไม่ทัน และเขาก็กระแทกกระทั้นคลื่นแห่งความหฤหรรษ์เข้าหาไม่หยุดหย่อน
“สัญญาสิจ๊ะที่รัก สัญญากับผมเร็ว”
“ค่ะ! ฉันสัญญา! ซีด!”
สองมือนุ่มโอบต้นแขนเขาไว้แนบแน่น เมื่อเขารั้งสองน่องเรียวขึ้นไปขนาบกับลำตัว เขาคว้าหมอนมายัดไว้ใต้บั้นท้ายผายตึงของเธอ เพื่อส่งให้กายสาวโดดเด่นโหนกนูนขึ้น แล้วเขาก็กระแทกเข้าหาอย่างรุนแรง
“โอ้ว! อร่อยจังเลยค่ะ”
เป็นเหตุให้เจ้าของกายถึงกับเผลอเอ่ยปากออกมาอย่างไม่เคยทำมาก่อน
“ผมก็เหมือนกัน อร่อยที่สุด คุณกินอร่อยที่สุดเลย อ่าส์”
เขมินท์ท์ไม่รอช้าอีกต่อไปแล้ว เมื่อในกายหิวกระหายเหลือเกิน เขาทุ่มแรงกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วง รุนแรงและรวดเร็ว
จนสองปทุมงามกระเพื่อมขึ้นลงแทบจะหลุดออกมาจากเบ้า หญิงสาวต้องผละมือจากไหล่กำยำของเขาไปกอบกุมไว้ ซึมซับเอาความสุขที่พวยพุ่งเข้าหาระรอกแล้วระลอกเล่า
“อ่าส์!”
ชายหนุ่มร้องคร่ำครวญออกมา เมื่อความสุขก้อนสุดท้ายกำลังจะถูกเขาและเธอร่วมกันกลืนกินเข้าไป เขาตอกย้ำกายเบื้องล่างลงไปยังอีกกายโดยไม่กลัวจะบุบสลายแต่อย่างใด
เสียงบดเบียดของผิวกายทั้งสองดังกึกก้องอยู่นานนับครั้งไม่ถ้วน ก่อนทุกอย่างจะเงียบกริบลง คงเหลือแต่เสียงเป่าลมหายใจของทั้งสองออกมาอย่างแรงและถี่ยิบ
“อิ่มมั้ย”
คนถามไม่คาดคิดว่าจะได้คำตอบ เขาสอดแขนไปใต้เอวคอดแล้วจับเธอพลิกให้ขึ้นไปนอนอยู่บนกายเขาแทนได้อย่างง่ายดาย ยังผลให้อีกฝ่ายอายจนหน้าแดง
เพราะรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้หญิงร่านอย่างบอกไม่ถูก ที่นอนเปลือยกายอยู่บนชายที่มีสภาพไม่ต่างกันนัก
“พรุ่งนี้และวันต่อๆ ไป เราทำแบบนี้อีกนะ ถ้าไปรับคุณได้ด้วยตัวเองผมจะไป แต่ถ้าไม่ได้ผมจะให้คนรถไปรับ และถ้าคุณไม่เหนื่อยจนเกินไป ผมอยากกินอาหารฝีมือคุณ เหมือนตอนที่ผมไปบ้านคุณ จะได้มั้ย”
น้ำเสียงของเขานุ่มเหลือเกินในความรู้สึก จนหญิงสาวอดใจไม่ไหว
“ค่ะ”
เลยตอบรับด้วยความอิ่มสุข เขาเองก็ยิ้มอย่างเป็นสุขไม่แพ้กัน สองมือโอบกอดเธอไว้ ปากยังคงส่งเสียงนุ่มหูมาหาไม่รู้หาย
“และถ้าเป็นไปได้ อาทิตย์หน้าคุณช่วยลาพักร้อนได้มั้ย ผมอยากพาคุณไปที่ไหนสักแห่ง”
“ที่ไหนคะ”
“ไม่บอก! ลาพักร้อนนะ ผมจะรีบเคลียร์งานให้เสร็จ”
“แล้วแม่กับน้องฉันล่ะคะ”
“ไม่ต้องห่วงหรอก ผมจัดการเอง คุณแค่ลาพักร้อนสักอาทิตย์ก็พอ หรือถ้ายุ่งยากนักก็ลาออกเลย ผมมีงานอื่นที่ไม่ต้องกลับค่ำๆ มืดๆ ให้ทำอีกหลายที่ นะๆ พรุ่งนี้เข้าออฟฟิศส่งใบลาเลย”
“ค่ะ”
“น่ารักจัง ว่าแต่คุณหิวมั้ย ผมจะโทรสั่งอาหาร แล้วเราไปอาบน้ำด้วยกัน เสร็จอาหารคงมาส่งพอดี กินแล้วผมจะไปส่งที่บ้าน”
“บ้านเหรอคะ แม่กับน้องอยู่นะคะ”
“ผมก็จอดรถไกลบ้านคุณหน่อยสิครับ ใครจะกล้าปล่อยให้คุณกลับคนเดียว ค่ำมืดขนาดนี้ ไหนจะเดินจากสถานีรถเข้าบ้านอีก อันตรายจะตายไป แล้วทำไมไม่เอารถขับไปทำงานล่ะ”
“เบื่อรถติดค่ะ วันไหนกลับดึกมากๆ ก็จะโทรให้น้องออกมารับที่สถานี หรือบางทีบอสก็ให้รถไปส่งอยู่แล้ว”
“ค่อยฟังดูดีหน่อย งั้นผมโทรสั่งอาหารนะ หิวจะตายแล้ว”
“ค่ะ”
ถุงหิ้วที่มีส้มตำปูปลาร้าอยู่ด้านในถูกมัสยายกให้ดูด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ลูกพี่ก็ไม่ต่างกันนักที่ยิ้มกว้างออกมา น้ำลายก็สอไปด้วย
“นี่ค่ะของโปรดพี่อร รับรองว่าแซ่บได้ใจเลย เพราะหยาสั่งเจ้าประจำว่าครกนี้สำหรับพี่อรโดยเฉพาะ เข้าไปจัดเลยนะคะ”
“จะรออะไรล่ะจ๊ะ”
อรชรรีบผละจากเก้าอี้ประจำ เดินตามลูกน้องเข้าไปในห้องแพนทรี่ที่มีไว้ให้จัดแจงของกินของว่างสำหรับออฟฟิศเจ้านาย
“จัดเลยหยา นานๆ ทีจะได้กินข้าวเที่ยงพร้อมกัน ถ้าไม่ตรงช่วงบอสไปดูงานก็ไม่มีโอกาสงามๆ หรอก เสียดายแท้ๆ ที่หยาลาพักร้อนหนีพี่ก่อน เลยต้องกินข้าวคนเดียวไปอีกหลายวัน”
“คนเดียวที่ไหนคะ โน่นแน่ะ สาวๆ กำลังตามมา รับรองพี่อรไม่เหงาแน่ๆ ค่ะ”
มัสยาหันหลังกลับไปมองสาวๆ ที่เป็นเลขาฝ่ายการตลาดกับฝ่ายขายอีกสี่คน ที่จะมากินด้วยกัน นั่นทำให้อรชรดีใจไม่น้อย จะได้ไม่เหงาระหว่างเจ้านายไปอเมริกาถึงสองอาทิตย์ ส่วนลูกน้องก็ขอลาพักร้อนหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ
“รับรองว่าพี่ไม่ปล่อยให้พี่อรเหงาหรอกน่าหยา จะขุนให้อ้วนฉุภายในอาทิตย์เดียวเลย มีอะไรให้พี่ช่วยแกะบ้างส่งมา”
เลขาฝ่ายขายส่งยิ้มให้มัสยาที่ในมือยังมีถุงสารพัดเต็มไปหมด
“ขอบคุณค่ะ นี่เลยมีแต่ของโปรดของสาวๆ ทั้งนั้น”
หญิงสาวยิ้มพร้อมกับส่งถุงให้ด้วย เพื่อนคนอื่นๆ ก็ช่วยกันจัดโต๊ะจัดจานอย่างเร่งรีบ เพราะมีเวลาเบรคแค่ชั่วโมงเดียว
“ว่าแต่หยาลาพักร้อนเมื่อไหร่นะ” คนเดิมถามไปมือก็แกะถุงไป
- Writer
