Secretly Love2: แค่คำว่าเพื่อน

882 Words

SS ผับ ไม่ต้องสงสัยว่าฉันโพล่งมาที่นี่ยังไงเพราะฉันทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์อยู่ที่นี่ทำมาสองสามปีและที่ทำก็เพราะกระทิงมาที่นี่เกือบทุกวันและที่เลือกตำแหน่งบาร์เทนเดอร์ก็แค่บังเอิญชงเหล้าเป็นแค่และตรงนี้ก็มองเห็นโต๊ะกระทิงที่อยู่ชั้น 2 พอดี และวันนี้ก็มาจริงๆก็เพราะว่าโดนยัยข้าวสวยทิ้งมาไง เหอะ เขามากับเพื่อนอีก 3 คนคือ ชิน ไผ่ และโอโซน รู้สึกว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กก็แบบลูกคนรวยแบบนั้น “Sex on the beach” ระหว่างที่ฉันกำลังมองกระทิงเป็นปกติก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งมาสั่งเครื่องดื่ม “ค่ะ” ฉันรับรับเมนูและผสมเครื่องดื่มอย่างชำนาญและก็ได้เมนูที่ลูกค้าต้องการที่จริงSex on the beach เหมาะกับพวกสาวๆมากกว่าแต่เขาเป็นผู้ชายแท้กับสั่งมันแต่ชั่งเถอะ เขาอาจจะชอบก็ได้หรือไม่ก็สั่งไปให้ผู้หญิงที่เขากำลังสนใจ “ได้แล้วค่ะ” ฉันเลื่อนแก้วค็อกเทลที่เขาสั่งไปตรงหน้า “ผมให้คุณครับ คุณบาร์เทนเดอร์^^” “ขอบคุณค่ะ แต่ฉันไม่สามารถดื่มในเวลางานได้..” โกหก.. ที่ร้านสามารถดื่มในเวลางานได้ถ้าลูกค้าให้กิน แต่เราก็สามารถปฏิเสธได้เช่นกันถ้าไม่อยากดื่ม แต่ฉันเลือกที่จะปฏิเสธเพราะฉันไม่ดื่มของคนแปลกหน้าถึงแม้มันจะเป็นแก้วที่ฉันพึ่งชงเองก็ตาม “นิดหน่อยน่า...” “ถ้าฉันบอกว่าก็คือไม่..” “อย่าเล่นตัวหน่อยเลย” เหอะ! “ถ้าไม่หล่อก็อย่ามาทำตัวเหี้ย เดี๋ยวมันจะไม่มีอะไรดีเอา” ฉันด่าและเดินหนีเข้ามาในห้องเก็บเหล้าเพราะไม่อยากมีเรื่องเดียวโดนไล่ออกมาขึ้นมาเดี๋ยวจะยุ่ง พอเวลาผ่านไปฉันก็ออกไปทำงานเหมือนเดิม ส่วนลูกค้าคนนั้นก็ไปจากหน้าเคาน์เตอร์และฉันก็ทำงานปกติและมองเขาไปด้วยจนเวลาเลิกงาน ถ้าสงสัยทำไมฉันไม่ต่อยหน้ามันถึงฉันจะเลือดร้อนและต่อยคนเป็นแต่ฉันก็มีสมองคิดมากพอว่าอะไรควรเลี่ยง อะไรควรเผชิญหน้าถ้าเจอข้างนอกฉันไม่ปล่อยไว้แน่เสียชื่อลูกเจ้าของค่ายมวยหมด “กลับได้เลยนะ ลิเคียว” พี่บอสรุ่นพี่บาร์เทนเดอร์บอกฉันหลังจากที่ทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อย “อืม ไปก่อนนะพี่” ฉันหยิบกระเป๋าตัวเองและเดินออกมาพอถึงหน้าลานจอดรถก็เหมือนจะเห็นสิ่งมีชีวิที่เรียกว่าขี้เมากำลังไขกุญแจรถอยู่แต่รถเขามันระบบอัตโนมัติ เห้อ~ ฉันเดินเข้าไปหาอีกครั้งเป็นรอบสองของวันที่ฉันมาทำอะไรแบบนี้แต่จะให้ปล่อยไว้ก็ทำไม่ได้เหมือนกัน หมับ! ฉันแย่งกุญจามาจากเขา “เห้ย! ใครว่ะเอามา!?” กระทิงพยายามแย่งคืนแต่เพราะเมาเลยจะล้มฉันเลยรีบวิ่งเข้าไปรับไว้ “เดี๋ยวไปส่ง” ฉันบอก “ไม่ต้อง!!! เธอเป็นใครว่ะ?อย่ามายุ่ง!!” เขาพยายามสะบัดฉันออก “เมาแล้วเดี๋ยวไปส่ง..” “ไม่ต้อง!! เอ๊ะ เธอน่า...คุ้นๆ” เขาเพ่งมองหน้าฉัน “....” “อ๋อ! ยัยบุหรี่” ยะยัยบุหรี่เพราะฉันให้บุหรี่เขาเรียกว่ายัยบุหรี่? “อืม ที่นี้ให้ไปส่งได้หรือยัง?” “เธอ~ ปายยยยทางเดี๋ยวกับช้านนเหรอ?” “อืม” ไม่จริง บ้านฉันกับคอนโดเขามันคนละทางเหมือน X กับ Y “งั้นปายๆ” ฉันขับรถพาเขามาที่คอนโดเขาโดนไม่ต้องถามเพราะฉันเคยตามกระทิงมาที่คอนโดเวลาเมาเพราะกลัวเขาจะเกิดอุบัติเหตุ แต่ครั้งนี้เขาเมามากกว่าปกติฉันเลยต้องอาสาไปส่งเขา คอนโดกระทิง “ถึงแล้ว” ฉันจอดรถและบอกเขาที่ตอนนี้เหมือนจะอาการดีขึ้น “ขอบใจบ้านอยู่ไหนเดี๋ยวไปส่งฉันดีขึ้นแล้ว” “ไม่ต้องหรอกนายไปพักเถอะ” ฉันบอกและส่งกุญแจคืนให้เขา “อืม เธอเรียนไหนอ่ะ?” อ่า คำถามธรรมดาแต่มันโคตรเจ็บเพราะว่าฉันเรียนกับเขาแท้ๆ แต่ถามฉันว่าเรียนที่ไหน? เหอะ! “ที่นี่เดียวกับนาย.. ไปละบาย” “เดี๋ยว!” ฉันกำลังจะเดินออกมาแต่กระทิงเรียกฉันเอาไว้ก่อน “...?” ฉันหันกลับไปมองอย่างสงสัย “กินเบียร์เป็นเพื่อนหน่อยดิ” ตอนนี้เป็นเวลาเกือบตี 3 แล้วฉันกับกระทิงนั่งกินเบียร์อยู่หน้าเซเว่นมาคนละ 3 กระป๋องได้แล้วและเหมือนเขาจะเริ่มเมาอีกครั้ง “มึง เคยยยร้ากกกใครไหนหว่า?” มึง? “อืม” “กูนี่ร้ากกเขามาเกือบ เกือบ เท่ารายยจำม่ายยได้แต่นานนนมาก!” “....”ฉันรู้ รู้ทุกอย่าง “แต่เขาปายยร้ากกโคนอื่นที่ไม่ช่ายกู มึงเข้าจายยยม่ายยยกูเจ็บ ฮึก!” “อืม..”ฉันก็..เจ็บเหมือนกัน “บุหรี่...” “หืม?” ว่าแล้วก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบสักหน่อย ฟู่ว์~ “เป็นเพื่อนกันนไหม?” ไม่ได้อยากเป็นเพื่อน แต่ได้แค่นี้ก็.. “อืม!” และหวังว่าพรุ่งนี้กระทิงเขาจะไม่ลืมฉันนะ ^_^

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more