Secretly Love2: แค่คำว่าเพื่อน

882 Words
SS ผับ          ไม่ต้องสงสัยว่าฉันโพล่งมาที่นี่ยังไงเพราะฉันทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์อยู่ที่นี่ทำมาสองสามปีและที่ทำก็เพราะกระทิงมาที่นี่เกือบทุกวันและที่เลือกตำแหน่งบาร์เทนเดอร์ก็แค่บังเอิญชงเหล้าเป็นแค่และตรงนี้ก็มองเห็นโต๊ะกระทิงที่อยู่ชั้น 2 พอดี และวันนี้ก็มาจริงๆก็เพราะว่าโดนยัยข้าวสวยทิ้งมาไง เหอะ          เขามากับเพื่อนอีก 3 คนคือ ชิน ไผ่ และโอโซน รู้สึกว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กก็แบบลูกคนรวยแบบนั้น          “Sex on the beach” ระหว่างที่ฉันกำลังมองกระทิงเป็นปกติก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งมาสั่งเครื่องดื่ม          “ค่ะ” ฉันรับรับเมนูและผสมเครื่องดื่มอย่างชำนาญและก็ได้เมนูที่ลูกค้าต้องการที่จริงSex on the beach เหมาะกับพวกสาวๆมากกว่าแต่เขาเป็นผู้ชายแท้กับสั่งมันแต่ชั่งเถอะ เขาอาจจะชอบก็ได้หรือไม่ก็สั่งไปให้ผู้หญิงที่เขากำลังสนใจ          “ได้แล้วค่ะ” ฉันเลื่อนแก้วค็อกเทลที่เขาสั่งไปตรงหน้า          “ผมให้คุณครับ คุณบาร์เทนเดอร์^^”          “ขอบคุณค่ะ แต่ฉันไม่สามารถดื่มในเวลางานได้..” โกหก.. ที่ร้านสามารถดื่มในเวลางานได้ถ้าลูกค้าให้กิน แต่เราก็สามารถปฏิเสธได้เช่นกันถ้าไม่อยากดื่ม แต่ฉันเลือกที่จะปฏิเสธเพราะฉันไม่ดื่มของคนแปลกหน้าถึงแม้มันจะเป็นแก้วที่ฉันพึ่งชงเองก็ตาม          “นิดหน่อยน่า...”          “ถ้าฉันบอกว่าก็คือไม่..”          “อย่าเล่นตัวหน่อยเลย” เหอะ!          “ถ้าไม่หล่อก็อย่ามาทำตัวเหี้ย เดี๋ยวมันจะไม่มีอะไรดีเอา” ฉันด่าและเดินหนีเข้ามาในห้องเก็บเหล้าเพราะไม่อยากมีเรื่องเดียวโดนไล่ออกมาขึ้นมาเดี๋ยวจะยุ่ง พอเวลาผ่านไปฉันก็ออกไปทำงานเหมือนเดิม ส่วนลูกค้าคนนั้นก็ไปจากหน้าเคาน์เตอร์และฉันก็ทำงานปกติและมองเขาไปด้วยจนเวลาเลิกงาน          ถ้าสงสัยทำไมฉันไม่ต่อยหน้ามันถึงฉันจะเลือดร้อนและต่อยคนเป็นแต่ฉันก็มีสมองคิดมากพอว่าอะไรควรเลี่ยง อะไรควรเผชิญหน้าถ้าเจอข้างนอกฉันไม่ปล่อยไว้แน่เสียชื่อลูกเจ้าของค่ายมวยหมด          “กลับได้เลยนะ ลิเคียว” พี่บอสรุ่นพี่บาร์เทนเดอร์บอกฉันหลังจากที่ทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อย          “อืม ไปก่อนนะพี่” ฉันหยิบกระเป๋าตัวเองและเดินออกมาพอถึงหน้าลานจอดรถก็เหมือนจะเห็นสิ่งมีชีวิที่เรียกว่าขี้เมากำลังไขกุญแจรถอยู่แต่รถเขามันระบบอัตโนมัติ เห้อ~          ฉันเดินเข้าไปหาอีกครั้งเป็นรอบสองของวันที่ฉันมาทำอะไรแบบนี้แต่จะให้ปล่อยไว้ก็ทำไม่ได้เหมือนกัน          หมับ! ฉันแย่งกุญจามาจากเขา          “เห้ย! ใครว่ะเอามา!?” กระทิงพยายามแย่งคืนแต่เพราะเมาเลยจะล้มฉันเลยรีบวิ่งเข้าไปรับไว้          “เดี๋ยวไปส่ง” ฉันบอก          “ไม่ต้อง!!! เธอเป็นใครว่ะ?อย่ามายุ่ง!!” เขาพยายามสะบัดฉันออก          “เมาแล้วเดี๋ยวไปส่ง..”          “ไม่ต้อง!! เอ๊ะ เธอน่า...คุ้นๆ” เขาเพ่งมองหน้าฉัน          “....”          “อ๋อ! ยัยบุหรี่” ยะยัยบุหรี่เพราะฉันให้บุหรี่เขาเรียกว่ายัยบุหรี่?          “อืม ที่นี้ให้ไปส่งได้หรือยัง?”          “เธอ~ ปายยยยทางเดี๋ยวกับช้านนเหรอ?”          “อืม” ไม่จริง บ้านฉันกับคอนโดเขามันคนละทางเหมือน X กับ Y          “งั้นปายๆ”          ฉันขับรถพาเขามาที่คอนโดเขาโดนไม่ต้องถามเพราะฉันเคยตามกระทิงมาที่คอนโดเวลาเมาเพราะกลัวเขาจะเกิดอุบัติเหตุ แต่ครั้งนี้เขาเมามากกว่าปกติฉันเลยต้องอาสาไปส่งเขา คอนโดกระทิง          “ถึงแล้ว” ฉันจอดรถและบอกเขาที่ตอนนี้เหมือนจะอาการดีขึ้น          “ขอบใจบ้านอยู่ไหนเดี๋ยวไปส่งฉันดีขึ้นแล้ว”          “ไม่ต้องหรอกนายไปพักเถอะ” ฉันบอกและส่งกุญแจคืนให้เขา          “อืม เธอเรียนไหนอ่ะ?” อ่า คำถามธรรมดาแต่มันโคตรเจ็บเพราะว่าฉันเรียนกับเขาแท้ๆ แต่ถามฉันว่าเรียนที่ไหน? เหอะ!          “ที่นี่เดียวกับนาย.. ไปละบาย”          “เดี๋ยว!” ฉันกำลังจะเดินออกมาแต่กระทิงเรียกฉันเอาไว้ก่อน          “...?” ฉันหันกลับไปมองอย่างสงสัย          “กินเบียร์เป็นเพื่อนหน่อยดิ”            ตอนนี้เป็นเวลาเกือบตี 3 แล้วฉันกับกระทิงนั่งกินเบียร์อยู่หน้าเซเว่นมาคนละ 3 กระป๋องได้แล้วและเหมือนเขาจะเริ่มเมาอีกครั้ง          “มึง เคยยยร้ากกกใครไหนหว่า?” มึง?          “อืม”          “กูนี่ร้ากกเขามาเกือบ เกือบ เท่ารายยจำม่ายยได้แต่นานนนมาก!”          “....”ฉันรู้ รู้ทุกอย่าง          “แต่เขาปายยร้ากกโคนอื่นที่ไม่ช่ายกู มึงเข้าจายยยม่ายยยกูเจ็บ ฮึก!”          “อืม..”ฉันก็..เจ็บเหมือนกัน          “บุหรี่...”          “หืม?” ว่าแล้วก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบสักหน่อย ฟู่ว์~          “เป็นเพื่อนกันนไหม?” ไม่ได้อยากเป็นเพื่อน แต่ได้แค่นี้ก็..          “อืม!”          และหวังว่าพรุ่งนี้กระทิงเขาจะไม่ลืมฉันนะ ^_^
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD