Oops! เขาหล่อ แต่แปลกนิดหน่อย 10
1043 Words
Oops! เขาหล่อ แต่แปลกนิดหน่อย 10
“จะทำงานกับเพื่อนถึงกี่โมง เสร็จแล้วจะพาไปซ่อม” เขาถามต่อ และในจังหวะที่รถติดไฟแดง เขาก็หันมามองหน้าฉันเล็กน้อย เพียงแค่ไม่กี่วินาทีเขาก็รีบหันกลับไปมองท้องถนนเบื้องหน้า ที่มีรถจอดเรียงกันอยู่เพราะติดสัญญาณไฟจราจร
“ก็น่าจะถึงบ่ายสามค่ะ แต่ต้องไปทำงานต่อจนถึงสามทุ่มเลย คือไม่ว่างเลยค่ะ”
“พรุ่งนี้ล่ะ ว่างกี่โมง”
“พรุ่งนี้เหรอคะ?” เป็นฉันที่ทวนถาม
“ใช่ ว่างกี่โมง ต้องทำงานส่งด้วยไม่ใช่เหรอ ปล่อยไว้นานคงไม่สะดวกเท่าไหร่” ก็จริงอย่างที่เขาบอก เพราะฉันต้องรีบทำงานส่ง ถ้าไม่มีแล็ปท็อปคงทำงานยากมากแน่ ๆ เลย
“พรุ่งนี้ว่างทั้งวันค่ะ แต่หลังบ่ายสามไม่ว่าง” ฉันตัดสินใจบอกคนข้าง ๆ อันที่จริงชีวิตนักศึกษาปีสี่เทอมสุดท้ายก็มีเรียนแค่วันเดียวเท่านั้นแหละ ที่เหลือต้องทำงานส่ง หรือบางวันอาจารย์ก็นัดเข้าไปคุยเรื่องเล่มจบด้วยบ้างในบางครั้ง
“เขียนเบอร์ไว้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปรับแล้วพาไปซ่อม”
“ค่ะ จอดตรงนี้ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวเดินเข้าไปเอง”
“แดดมันแรง เดี๋ยวขับเข้าไปส่ง” เขาดูเหมือนจะไม่ฟังอะไรเลยนะว่าไหม? สุดท้ายฉันก็ยอมให้เขาขับรถมาส่งที่หน้าคอนโดฯ ของลูกกอล์ฟจนได้ อาคารสูงตระหง่านที่จำได้แม่นเพราะมาบ่อย แล้วยังมีอีกหลายตึกในโซนเดียวกัน ถึงแม้จะเป็นคอนโดฯ สูงแต่รอบข้างยังมีต้นไม้ร่มรื่น ไหนจะดอกไม้และสวนที่ทางโครงการจัดทำไว้ สมกับราคาแพงลิบลิ่วนั่นแหละ
“ยังไงก็โทร. มาแล้วกัน”
“ขอบคุณที่มาส่งค่ะ” ฉันเอ่ยบอกคนข้าง ๆ และยกมือไหว้เพื่อขอบคุณ อย่างน้อยเขาก็มาส่งฉันจนถึงที่หมาย ไหว้ขอบคุณเสร็จถึงได้รีบลงจากรถ เมื่อเห็นแพรเดินวนไปมาอยู่หน้าทางเข้าอาคารด้วยท่าทีร้อนใจ
“แพร” รีบเอ่ยเรียกเพื่อนตัวเล็ก คนที่รออยู่จึงรีบหันมามอง ก่อนจะวิ่งเข้ามาจับตัวฉันพลิกไปมา เพื่อตรวจดูว่ามีบาดแผลหรือไม่
“มีแผลไหม เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” แพรถามอย่างร้อนใจ ลูกกอล์ฟที่เพิ่งเดินมาถึงก็รีบสำรวจฉันอีกคน
“ไม่เจ็บ ไม่มีแผลเลย คือเรารีบเดินไม่ดูทางเลยชนพี่ที่ยกของจนล้มน่ะ แต่ว่า หน้าจอแล็ปท็อปแตกเลย” รีบเล่าและอธิบายให้เพื่อน ๆ ฟังเพราะเกรงว่าหากยังไม่ยอมเล่าจะทำให้เพื่อนของตัวเองเป็นห่วงไปมากกว่านี้
“ดีแล้วที่ไม่เป็นไร ส่วนงานใช้แท็บเล็ตของฉันหาข้อมูลก่อนก็ได้” แพรถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินว่าฉันไม่ได้บาดเจ็บหรือเป็นอะไรมาก
“ขอบใจนะ” รีบขยับเข้าไปกอดแขนอ้อนเพื่อนไว้ทันที
“ตกใจหมดนึกว่าลูกน้อยจะมีแผล” แพรลูบแขนปลอบเมื่อเบาใจลงมากแล้ว
“ไป ๆ ขึ้นห้องกัน ตรงนี้ร้อน” ลูกกอล์ฟเอ่ยชวนเรา นั่นจึงทำให้เราทั้งสามคนเดินขึ้นห้องพักของลูกกอล์ฟไปพร้อมกัน หลังจากที่กินข้าวเสร็จฉัตรก็มาถึงที่ห้อง เธอรีบถามฉันอย่างเป็นห่วงไม่ต่างจากแพรและลูกกอล์ฟก่อนหน้านี้ แต่พอเห็นว่าฉันปลอดภัยถึงได้วางใจยอมไปกินข้าว ระหว่างนี้ฉันก็ยืมแท็บเล็ตของแพรมานั่งหาข้อมูลงานต่อ
“เราพักกันยาว ๆ เลยดีไหม เคลียร์งานค้างของตัวเอง” ลูกกอล์ฟเสนอเมื่อเรากำลังเก็บของหลังจากที่นั่งทำงานมาด้วยกันสักพักใหญ่
“ก็ดีนะ ถ้าเหงาก็วิดีโอคอลเอาก็ได้แล้วนั่งทำงานด้วยกัน”
“ซินถ้าแกร้อนมาหาฉันได้นะ มานั่งทำด้วยกันได้เลย” ฉัตรรีบหันมามองหน้าฉันและย้ำเตือนด้วยความน่ารัก
“ได้ ถ้าร้อนจะไปนั่งทำด้วยนะ” ฉันบอกเพื่อนพร้อมกับรอยยิ้มขอบคุณ เมื่อเก็บของเสร็จฉันถึงได้แยกจากเพื่อนเพื่อเดินทางไปทำงานต่อ จากคอนโดฯ ของลูกกอล์ฟเดินทางไปยังร้านอาหารที่ฉันทำงานพิเศษอยู่ไม่ได้ไกลกันมาก แต่ต้องเผื่อเวลาไว้ เมื่อช่วงเวลานั้นเป็นเวลาเลิกเรียน ฉันกลัวว่ารถจะติดแล้วจะเข้างานสายได้
“สวัสดีค่ะพี่แนม” เมื่อไปถึงร้านอาหารก็ส่งเสียงทักทายผู้จัดการร้านด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินผ่านไปยังตู้เก็บของเพื่อเปลี่ยนเสื้อและติดป้ายชื่อเล็ก ๆ บนอกเสื้อ
“น้องซินลูก เจ้านายซื้อขนมมาให้ด้วยนะ ก่อนกลับมาเอากลับไปกินด้วยล่ะ” พี่ผู้จัดการร้านเอ่ยบอกพร้อมกับรอยยิ้ม
“ขอบคุณค่ะพี่แนม ฝากขอบคุณเจ้านายด้วยนะคะ” ฉันเอ่ยบอกอย่างดีใจ วันนี้จะได้ประหยัดค่าข้าวแล้ว คิดกับตัวเองอย่างมีความสุขก่อนจะเริ่มทำงานของตัวเองบ้าง ฉันเดินรับออร์เดอร์และเสิร์ฟอาหารอยู่ตลอดทั้งคืน ยังดีที่ทำข้างนอก หากได้ไปทำในโซนบาร์ ฉันคงไม่สบายใจแน่ เพราะรู้สึกไม่ค่อยชอบเสียงเพลงดัง ๆ แต่ถ้าจะให้ทำจริงฉันเองก็พร้อมทำเหมือนกัน เพื่อเงินเท่านั้นค่ะ
“ซิน ลูกค้าโต๊ะเจ็ดเช็กบิล”
“รับทราบค่ะ” ขานรับและนำบิลรายการอาหารกลับไปยังโต๊ะของลูกค้า จัดการทุกอย่างเสร็จก็เก็บจานชามบนโต๊ะเข้าไปที่หลังครัว เพื่อให้คุณป้าล้างทำความสะอาด
ถึงแม้วันนี้ลูกค้าจะเยอะกว่าทุกวัน แต่ฉันกลับรู้สึกว่าตัวเองนั้นมีแรงเหลือเยอะมาก ๆ เมื่อออกจากร้านก็ไม่ลืมหิ้วถุงขนมที่ได้จากเจ้าของร้านมาด้วย ฉันเดินลงจากรถเมล์ในช่วงเวลาเกือบสี่ทุ่ม เพราะรถเมล์ที่จะขึ้นนั้นเต็มทุกรอบ จนต้องยืนรออยู่อย่างนั้น กว่าจะมีรถว่างวิ่งผ่านมา เลยใช้เวลานานกว่าทุกวัน กว่าจะกลับมาถึงป้ายรถเมล์หน้าซอยหอพัก
Great novels start here
- Writer
